مقاله طراحي-صندلي-53-ص (docx) 75 صفحه

دسته بندی : تحقیق

نوع فایل : Word (.docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحات: 75 صفحه

قسمتی از متن Word (.docx) :

طراحی صندلی مقدمه : تهران در قرنها پيش، منطقه اي بسيار كوچك حومه(شهر ري) بود اما به دليل آب و هواي مناسب تر مناطق نزديك به دانه هاي ابلرز اين منطقه به تدريج گسترش يافت و جمعيت فزوني گرفت با اين حال در سال 1166 هجري شمسي كه آقا محمد خان قاجار تهران را به عنوان پايتخت خود انتخاب كرد جمعيت آن از 15 هزار نفر تجاوز نمي كرد تا سال 1310 هجري شمسي مساحت تهران به حدود 30 كيلومتر مربع رسيد ولي در سال 1270 شمسي محدودة شهر از برج و بارو و خندق هاي اطرافش فراتر رفت و خانه ها و باغهاي ديگري احداث شد با اين حال تا اوايل قرن حاضر هنوز هم دروازه ها و حصارها و خندق ها در اطراف شهر باقي بود. هسته اصلي فعاليت هاي شهري تهران در ناحيه بازار متمركز بود اين ناحيه با وسعت حدود 65 هكتار تقريباً كليه مراكز عمده فروشي و خرده فروشي و مراكز پوناي صنعتي را در بر مي گرفت. در داخل بازار خيابان به معناي امروزي آن وجود نداشت بلكه شبكه اي سر در گم و پيچيده اي از كوچه و پس كوچه، قسمتهاي مختلف آن را به هم وصل مي كرد، گسترش تهران و نحوه استفاده از اراضي، بدون يك طرح و هدف معين و اصولي صورت گرفت و در نتيجه اين شهرها فاقد يك سيستم صحيح تجهيزات و تسهيلات شهري بود. در سالهاي بعد هم اين گسترش بي رويه همچنان ادامه يافت و حتي هنگامي كه تصميم گرفته شد براي توسعه تهران برنامه اي تدوين شود نادرستي اين برنامه ها و بر جاي ماندن بافت سنتي شهر مشكلات را تداوم داد. در سال 1316 هجري شمسي جمعيت تهران به 500 هزار نفر و طول خيابانها به 218 كيلومتر رسيد از آن زمان به بعد اين شهر با گامهاي بلندتري رو به گسترش نهاد و به ويژه در امتداد شمال و جنوب توسعه يافت. در سال 1335 مساحت تهران به حدود 180 ميلومتر و طول خيابانهاي آسفالت آن به بيش از 450 كيلومتر رسيد. آمد و شد در سطح شهر تهران در يك كلام قانونمند و به سامان نيست حمل و نقل در تهران در شالوده و بنيان خود متصل و هم پيوند با راهبردهاي رشد و توسعه اقتصادي اجتماعي نيست و اين نه مشكل ديروز بلكه پديده‌اي تاريخي است هم سال و سن اتومبيل و در وجه گسترده تر و عام تر آن ماشين. اگر ماشين در ايران و در روزگار خود مورد استفاده قرار گرفته بي گفتگو بهره گيري از معيارها و فاكتورهاي فرهنگي و اجتماعي آن مورد غفلت واقع شده.