پاورپوینت پاورپوینت کنفرانس استان شناسی سیستان و بلوچستان پایه دهم فصل 4 پیشینه و مفاخر استان (pptx) 14 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 14 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

درس دهم: گذشته استان و مراکز اولیه تمدن استان سیستان و بلوچستان به دلیل ویژگی های طبیعی، خاک حاصلخیز و آب فراوان در برخی از مناطق در مقایسه با دیگر سرزمین های پیرامون به عنوان یکی از کانون های فرهنگ، تاریخ و مرکز تجمع انسانی، از مدنیت والایی در دوره ی باستانی برخوردار بوده است که هر یک از آن ها میراثدار تعداد زیادی از تمدن های کهن ایران زمین است. استان سیستان و بلوچستان پس از استان کرمان به عنوان دومین استان پهناور کشور در جنوب شرقی ایران واقع است. این استان با حدود 726 180 کیلومتر مربع وسعت کمابیش اندازه کشور سوریه بزرگی دارد و بیش از 11 درصد وسعت ایران را در بر می گیرد. سیستان شامل زابل و هامون و هیرمند و نیمروز و زهک است که البته بخش بزرگ سیستان قدیم در افغانستان بوده که هم اکنون جز خاک افغانستان می باشد دو شهرستان زاهدان خاش و میرجاوه نیز جزو مناطق سرحد امروزی می باشند و مکران دربرگیرنده بقیه شهرها از ایرانشهر تا چابهار می باشد، البته بخش بزرگی از سیستان و بلوچستان بر اساس قرارداد گلدسمیه از ایران جدا شد و تا مدت ها به نام بلوچستان انگلیس شناخته می شد، ولی در حال حاضر تحت عنوان ایالت بلوچستان بخشی از پاکستان است. استان سیستان و بلوچستان الف: مراکز اولیه ی تمدن در شمال استان (سیستان) شهر سوخته : این شهر بدون شک جز شهرهای بسیار پیشرفته زمان خود بوده است.شهر سوخته در 56 کیلومتری جنوب غربی شهر زابل واقع شده و بیش از 5200 سال قدمت دارد. این شهر دارای یک نظام مرتب و منظم آب رسانی و تخلیه فاضلاب بوده و نیز در زمینه پزشکی اعمال شگفت انگیزی چون جراحی جمجه در این منطقه صورت گرفته است . آثار به دست آمده ازشهر سوخته عبارت اند از: چشم مصنوعی، شانه معرق، جام انیمیشن (اولین نقاشی متحرک جهان)، جعبه آینه و لوازم آرایش، تخته بازی، انواع مهرها و غیره شهر سوخته دارای بخش های مسکونی، صنعتی، بناهای یادمانی و گورستان بوده است. بیشتر بدانیم شهر دهانه غلامان: در حدود 2 کیلومتری روستای قلعه نو و در جنوب غرب شهر زهک واقع است و با زابل 43 کیلومتر فاصله دارد. این شهر طی سده ها پنجم و ششم پیش از میلاد توسط متخصصان فناوری با نقشه قبلی ابتدا به صورت شهر بنا شده که دارای 27 ساختمان اداری، عمومی، مذهبی، صنعتی و نظام بوده است. ب: مرکز تمدن های اولیه در جنوب استان (بلوچستان) چاه حسینی : کهن ترن محوطه باستانی شناخته شده منطقه جنوب استان (بلوچستان) مربوط به تپه چاه حسینی است که تپه نسبتا کوچکی مربوط به نیمه هزاره چهارم قبل از میلاد (در شمال رودخانه بمپور در 45 کیلومتری غرب بمپور) است. از این تپه آثار سفال های ظریف منقوش قرمز رنگ به دست آمده که مربوط به دوران فلز است. بیشتر بدانیم قلعه بمپور: این قلعه به عنوان یک مرکز تجمع انسانی با مدنیت والا در دوره باستان بوده است. از منطقه باستانی خوراب بمپور آثار سفالی، کاسه های فلزی، تبر فلزی و ظروف مرمرین کشف شده است.درتپه ی دامین که در15کیلومتری ایرانشهر درکنار رودکارواندر واقع شده ظروف سفالی و ابزار مفرغی به دست امده که سفال های منطقه ی دامین شباهت زیادی به سفال های منطقه ی سیستان دارد در تراس های رودخانه لادیز و ماشکید تعدادی ابزار و اشیای مربوط به دوره پارینه سنگی از جمله ساتورهای یک لبه و دولبه یخ پیدا شده است. میراث فرهنگی و تاریخی استان الف) سیستان شمال استان سیستان در دوران باستان و قبل از اسلام: سیستان در جنوب شرقی ایران واقع شده است و همواره سرزمین اساطیر و رستم، پرورش خانه پهلوانی، خاستگاه نخستین تمدن های پیشرفته بشری و معبر کاروان های تجاری بوده است. سکاها در قرن دوم قبل از میلاد در منطقه سیستان امروزی ساکن شدند و در سیستان حکومتی بنا نهادند و بیش از 2 هزار سال در این منطقه ماندگار شده اند. این منطقه محل اسقرار خاندان سورن یکی از هفت خاندان بزرگ ایرانی است که بدون اعلام حمایت آنها هیچ حکومتی پایدار نمی شد و رسمیت نمی یافت. همچنین سیستانی ها از ارکان اصلی قدرت امپراتوری ساسانی بودند و پادشاهان ساسانی عنوان سکان شاه را با افتخار بر نام خویش می افزودند و حتی قبل از اسلام به آیین حق طلبی، یکتاپرستی، پذیرش و گسترش دین پیامبر آسمانی یعنی زرتشت معتقد بودند. بهرام دوم پادشاه ساسانی بعد از فتح سیستان فرزند بهرام سوم را به حکومت سیستان گمارد و او را سکان شاه خواندند. سیستان در دوران بعد از ظهور اسلام: در سال 30 هجری قمری مسلمانان وارد سیستان شدند و ربیع ابن زیاد به حکومت آنجا گمارده شد. علی رغم اینکه در دوره ی اموی اهل بیت در اغلب بلاد اسلامی مورد بی مهری قرار گرفتند اما در سیستان هیچ گاه لعن و نفرینی علیه امام علی (ع) جاری نشده است. در سال 247 هجری قمری یعقوب لیث صفاری دولت ایرانی بعد از اسلام را در سیستان بنا کرد و بعد از وفات او عمر و لیث به جای او فرمانروا شد. پس از صفاریان، سامانیان، غزنویان، سلجوقیان، خوارزمشاهیان و مغولان بر سیستان حکمرانی داشته اند. تیمور در سال 764 هجری قمری،از فرمانروای سیستان شکست خورد و زخمی بر پای راستش وارد آمد که هیچگاه درمان نشد و به تیمور لنگ مشهور شد.