پاورپوینت پاورپوینت در مورد ٱشپزخانه (pptx) 129 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 129 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

موضوع تحقیق : ٱشپزخانه استاد راهنما : مهندس ناصح یوسفی دانشگاه جامع علمی کاربردی سقز 88/89 سیر تکامل آشپزخانه با مطالعه سبک زندگی اقوام گذشته مشخص شده است که از ابتدا در بسیاری از نقاط دنیا اتاق یا بخش جدایی به نام آشپزخانه با مفهوم امروزی آن وجود نداشته است.گذشتگان در همان بخش عمومی یک خانه, از طریق استفاده از یک منقل با سوختی ذغالی به پخت و پز می پرداختند. بعدهاو با بزرگتر شدن خانه ها در برخی ممالک, آشپزخانه به اتاقی جدا تبدیل شد که بررسی های تاریخی ,اطلاعات مختصری از ترتیبات آشپزخانه های کهن را آشکار ساخته است؛ هر چند که بیرون آمدن منقل و اجاق از فضای عمومی خانه همیشه مصادف با اختصاص اتاقی جدا برای آن نبوده است. مثلا استفاده از ایوان خانه در نواحی آسیایی و بین النهرین جهت استقرار اجاق و آسیاب دستی گواه این امر است. کاوش و حفاری در Pompeii (شهری باستانی در جنوب غربی ایتالیا - منطقه ناپل) , به کشف اتاق هایی جداگانه با منقلهایی بزرگ وسبدهایی فلزی منجر شده است. کاوش خانه های رومیان ثروتمند حکایت از وجود اتاقهایی جداگانه با اجاقهایی آجری دارد.در این اتاقها آب را در محفظه های شیشه ای نگهداری کرده و در پاتیل ها و کتری هایی بزرگ به جوش می آوردند. با وجود اینکه اروپاییان از قدیم از اجاقهایی برای پخت وپز استفاده می کردند, اما بیشتر آنها در فضاهایی باز تعبیه شده بودند. در قرون وسطی کلیسا ها و صومعه ها بهترین آشپزخانه ها را در ساختمانی جداگانه برای پخت و پز در مقیاسی بزرگ در اختیار داشتند. شمال امریکای امروزی پیشگام در به کارگیری آشپزخانه هایی بزرگ جهت عملیات ریسندگی, بافندگی,خیاطی بافتنی و پخت پز در سطوح عمومی بوده است. درخانه های کشاورزی در جنوب امریکا, اتاقی جداگانه جهت طبخ غذای کارگران وجود داشته است  که حرارت ناشی از عملیات پخت وپز در فصل تابستان کل خانه را تحت تاثیر خود قرار ندهد... سیر این تکامل بعد از انقلاب صنعتی و به ویژه بعد از ورود برق و گاز به فضای آشپزخانه سرعت چشمگیری یافت و هر روز وسایل کوچک و بزرگ دیگری وارد این محیط شد تا امروز... مولفه‌های معنایی فضا؛ بررسی تطبیقی "مَطبَخ" و "آشپزخانه " بررسی ساختار فضایی مطبخ این فضا در الگوی خانه‌های سنتی اغلب در فضایی مجزا از ساختمان اصلی خانه قرار داشته‌است، به عبارت دیگر، محل طبخ غذا داخل خانه و در مجاورت اطاق‌ها نبوده و در گوشه‌دیگری از حیاط ساخته می‌شده است. از این‌رو مطبخ، مانند دستشویی، جزء فضاهای بیرونی ساختمان محسوب می‌شده که در معرض دید قرار ندارند . . مطبخ‌ها غالبا دارای سقف بلندی بوده‌ و برای خروج دود حاصل از اجاق، مناسب‌سازی ‌می‌شدند. یکی از شیوه‌های این مناسب‌سازی، ساخت دودکش‌هایی در قسمت بالای اجاق بوده، این دودکش‌ها مجراهایی بودند که هنگام ساخت خانه و به عنوان بخشی از دیوار طراحی شده و از بالای اجاق، دود را به هوای آزاد هدایت می‌کردند. اما همه مطبخ‌ها چنین سیستمی برای تهویه هوا نداشتند. علت این امر می‌توانست هزینه ساخت آن و یا طراحی نشدن آن در ابتدای ساخت خانه بوده باشد. این اتفاق وقتی رخ می‌داد که فضا تغییر کاربری داده و پس از ساخت، از اطاق به مطبخ تبدیل می‌شد. در این موارد، سیستم تهویه مطبخ به این شیوه بود که یا دو در ورودی بزرگ برای آن تعبیه می‌کردند که هوا را به جریان بیندازد و یا تهویه‌هایی که به شکل پنجره در دیوار ساخته شده و عموما فاقد شیشه بوده‌اند. این فضاها علاوه بر نقش در گردش هوا، روشنایی فضای مطبخ را نیز تامین می‌کردند. با این حال، علی‌رغم وجود این سیستم‌های تهویه، فضای مطبخ هممواره دودآلود و سیاه بوده به طوری که این مسئله، مهمترین ویژگی مطبخ در توصیف‌های کسانی است که از آن صحبت می‌کنند. همین مسئله دوده گرفتن و نیز نور کم باعث می‌شده که از سوی ساکنان، فضای زیبایی تلقی نشده و صرفا به عنوان یک فضای کارکردی و عملکردی، در جایی به دور از چشم دیگران قرار بگیرد. این بی‌توجهی به زیبایی فضای مطبخ در شرایطی صورت می‌گیرد که ما با حساسیت‌های زیبایی‌شناسانه معماران در طراحی سایر بخش‌های اصلی خانه مواجهیم . مطبخ نسبت به فضاهای اصلی خانه و اطاق‌ها عموم تاریک‌تر بوده و هنگام شب نیز برای تامین روشنایی آن از چراغ‌هایی استفاده می‌شده که آنرا از دیوار مطبخ آویزان می‌کرده‌اند. کف مطبخ، آجری و سنگی بوده و زیرانداز یا فرشی روی آن پهن نمی‌کرده‌اند. بنابراین فضایی برای نشستن یا دور هم جمع شدن زنان حین کار وجود نداشته و یک فضای صرفا کاری بوده است. زنان در مواردی که می‌خواسته‌اند کاری را به صورت دسته‌جمعی انجام داده و در این حین با هم صحبت کنند (مثلا در مورد نذری پختن‌ها و مراسم) ناچار به فضای حیاط آمده و آنجا دور هم نمی‌نشستند . هر مطبخ دارای دو عامل کلیدی و اصلی بوده که هر دو به امر پخت و پز مربوط می‌شده‌اند: تنور و اجاق. تنور معمولا در یکی از گوشه‌های فضای مطبخ ساخته شده و مخصوص پخت نان بوده‌است البته در برخی مواقع، از آن برای پخت غذا و یا گرم کردن آن نیز استفاده می‌شده است، به این شیوه که سه‌پایه‌هایی در داخل آن قرار داده و ظرف غذا را روی آن می‌گذاشتند. اجاق‌ها هم با خشت و گل ساخته شده و گوشه دیگری از مطبخ، به صورت ردیفی در کنار یکدیگر قرار می‌گرفتند . اجاق‌ها متحرک نبودند و هنگام ساخت خانه در داخل دیوار کار گذاشته می‌شدند. هر اجاق از دو دیوار گلی و گچی تشکیل می‌شد که به موازات هم روی زمین قرار گرفته و به دیوار پشتشان می‌چسبیدند. در وسط این فضا هیزم قرار گرفته و آتش روشن می‌کردند و ظرف را روی این دو لبه می‌گذاشتند.. . به دلیل اندازه‌های متفاوت ظرف‌های پخت‌‌‌‌‌‌‌وپز، اجاق‌ها عموما دو سایز کوچک (برای کتری، دیزی و قابلمه‌های کوچک) و بزرگ (برای دیگ) داشته‌اند. تعداد اجاق‌های هر مطبخ به تعداد اعضای آن خانوار و نیز میزان رفت‌و‌آمدهایشان بستگی داشته است. مطبخ همچنین نیازمند سوختی بوده که عموما در گوشه‌ای از آن انبار می‌شده است. چوب، گون صحرایی و یا فضولات حیوانی نقش سوخت مطبخ را ایفا می‌کرده‌اند. ابزارها و ظروف مرتبط با پخت و پز (مانند دیگ، آبکش، کفگیر و...) در همان فضای مطبخ قرار داشته است. این وسایل یا از دیوار آویزان شده و یا در فضاهای ویژه‌ای که به این منظور طراحی شده بودند قرار می‌گرفتند. از جمله این فضاها سکوها و طاقچه‌ها بوده‌اند. مردم برخی مناطق از جمله شاهرود، واقع در استان سمنان، به طاقچه‌های کوچکتری که در بالای طاقچه‌های بزرگتر ساخته شده و مخصوص نگهداری ابزارها و اشیاء کوچکتر بوده "رَف" می‌گفته‌اند. سایر ابزار و ظروفی که ویژه سرو غذا و خوردن آن است در داخل ساختمان و در مکان دیگری دور از مطبخ نگهداری می‌شده است. مطبخ دارای سیستم آبرسانی نبوده و در مواردی هم که برای پخت غذا به آب نیاز بوده‌است آنرا از حیاط خانه برمی‌داشتند. ظرف‌ها نیز در حیاط خانه و با محوریت حوض آب، شسته شده و در گوشه‌ای از حیاط در مقابل نور آفتاب قرار می‌گرفته تا خشک شوند. در برخی مطبخ‌ها نیز حوضچه‌مانندی طراحی می‌شده که آبکش‌ها را روی آن قرار می‌دادند تا آب برنج و مواد غذاییِ شسته شده، از آن جدا شده و به وسیله مجرایی که از زیر این حوضچه به حیاط کشیده شده بود از خارج از فضای مطبخ هدایت شود. مردم برخی نواحی ایران از جمله تویسرکان، واقع در استان همدان به آن "چاله‌سَر" می‌گفته‌اند . . به غیر از موارد مذکور تقریبا عنصر دیگری در مطبخ حضور نداشته چرا که مطبخ صرفا محل پخت غذا بوده و محل نگهداری مواد غذایی، نگهداری ظروف سرو غذا و حتی محل غذاخوری و پس از آن، شستن ظروف مجزا بوده است. بنابراین همان‌طور که در تعریف لغوی این واژه نیز آمد، مطبخ، محل پخت غذا بوده و این، تنها کارکرد آن به شمار می‌آمده است .