پاورپوینت تأثیر ژرلین خواب آور روی ترشح آنزیم لوزالمعده در موش صحرایی (pptx) 23 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 23 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

تأثیر ژرلین خواب آور روی ترشح آنزیم لوزالمعده در موش صحرایی چکیده ژرلین یک پپتید 28 آمینواسیدی است که غالباً توسط موکوزاکسینتیک تولید می شود و گزارش شده است که عملکرد برون تراو لوزالمعده را تحت تأثیر قرار می دهد اما مکانیزم عمل ترشحی آن واضح نیست. تأثیرات ریزش اثنی عشری داخلی ژرلین روی محصولات آمیلاز لوزالمعده تحت شرایط اساسی و تحریک متعاقب ترشح لوزالمعده با انحراف مایع صفرایی - لوزالمعده ای و نیز نقش عصب واگال، فیبرهای حسی و cck در این فرایند تعیین شده اند. ژرلین داده شده به دوازدهه ی موش های صحرایی سالم با دوز 0/1 یا µg/kg 0/10محصول آمیلاز لوزالمعده یا تحریک متعاقب ترشح لوزالمعده را با تحت شرایط اساسی با DPB افزایش می دهد و اگوتومی دو جانبه و نیز بی اثر سازی واژگون فیبرهای حسی بطور کامل همه ی تاثیرات تحریک کننده ژرلین خواب آور روی عملکرد برون تراو لوزالمعده را از بین می برد. معالجه ی قبلی با لورگلومید، یک مسدود کننده ی گیرنده ی cck1 ، تحریک رهایی آمیلاز تولید شده توسط کاربرد اثنی عشری داخلی ژرلین را وارونه می کند. ژرلین اثنی عشری داخلی با دوز 0/1 یا µg/kg 0/10 غلظت cck و ژرلین پلاسما را افزایش می دهد. در نتیجه ژرلین داده شده به اثنی عشر ترشح آنزیم لوزالمعده را برانگیخته می کند. فعال سازی رفلکس های واگال و رهایی cck و نیز مکانیزم های مرکزی می تواند در تاثیر محرکی ژرلین خواب آور روی عملکردهای برون تراوای لوزالمعده مشمول شود. 1) مقدمه ژرلین یک پپتید 28 آمینواسیدی در سال 1999 از معده جدا شده بود [1] ژرلین عمدتاً توسط سلول های X/A مانندی در موکوزاکسینتیک تولید می شود. اما همچنین در بخش های دیگر سیستم معدی و روده ای یافت شده بود: اثنی عشر، روده ی دراز، روده ی بزرگ یا پانکراس [2]. جدا از مدت غذایی، مقادیر کوچکی از این پپتید در هیپوفیز، غده ی مخاطی، ریه، کلیه، مشیمه و سیستم ایمنی کشف شده بود. [8-3] ژرلین یک لیگاند طبیعی برای رشد گیرنده ی تحریک تاگوگ هورمون GHS-Rla است و آن قادر به تحریک ترشح GH است. [9] این پپتید جدید نیز تعدادی فعالیت بیولوژیکی دیگر شامل افزایش جذب غذا و مصرف انرژی، تحریک ترشح لاکتوتروف و کارتیکوتروف، تاثیر روی خواب و رفتار یا نوسان قلب و فشار خون موش صحرایی را ابراز می کند. [14-10]. چنانچه گیرنده های ژرلین در بیشتر بافت های مرکزیو جانبی مانند سلول های درون ریز معده یا سلول های β و لوزالمعده ای نشان دادند این پپتیدها تعدادی عملکرد در سطح لوزالمعده ای معده را نشان می دهند. در اجرای داخل وریدی و لوزالمعده ای معده ای ژرلین به موش های صحرایی بی هوش شده تحریک ترشح اسید معدی و جنبش گزارش شده اند [15]. این تاثیر توسط معالجه ی قبلی واگوتومی یا آتروپین معکوس شد، با اشاره بر این که ژرلین عملکرد معدی را از طریق فعال سازی عصب مبهم و گیرنده های ماسکارینی متأثر می کند. [16]. مطالعات اخیر ثابت کرد که ژرلین عملکرد لوزالمعده ای را در معده در مقابل آسیب فشاری اجرا می کند [17]. همچنین ژرلین غلظت های درون ریز و برون ریز لوزالمعده را تعدیل می کند اما نقش فیزیولوژیکی این پپتید در تعدیل عملکرد لوزالمعده ای برون تراوا مبهم باقی می ماند. آن نشان داده که ژرلین داده شده به موش های صحرایی بی هوش شده به صورت درون وریدی قادر است از ترشح بیرون تراوای لوزالمعده که توسط الکترو سیستوکینین تحریک شده است جلوگیری کند. این تأثیر باز دارنده ی ژرلین روی ترشح آنزیم لوزالمعده در قطعات کوچک پانکراس نیز دیده شده است [18]. از سوی دیگر اجرای مرکزی ژرلین ترشح تراوای لوزالمعده و معدی ژرلین توسط مسیرکولینرژیک وابسته به تارها و احتمالاً اعصاب مرکزی وساطت می شوند. [21 و20]. انتشارات اخیر اشاره کرده اند که سلول های تولید کننده ی ژرلین به دو نوع رخ می دهند: سلول های بسته یا سلول های باز به سوی حفره ی کشش GI با تعدادی سلول نوع باز افزاینده در جهت معده به روده ی بزرگ [23 و22]. ژرلین حاضر در حفره ی روده ی بزرگ احتمالاً می تواند ترشح برون تراوای لوزالمعده را تحت تأثیر قرار می دهد اما این فرضیه هنوز مطالعه نشده است. عملکرد برون تراوای لوزالمعده توسط مکانیزم های هورمونی و عصبی تنظیم شده است. تنظیم ترشح برون تراو لوزالمعده در سطح سیستم عصبی مرکزی رخ می دهد و فیبرهای سربسته ی توبر و بیرون بر و سیستم عامل عصبی روده ای دو کشش معدی و روده ای را درگیر می کند. [24]. CCK یکی از هورمون های روده ای اصلی، رها شده از سلول های I اثنی عشری ترشح لوزالمعده را از طریق فعال سازی گیرنده های CCK1 و بازتاب داخل پانکراسی تحرک می کند. [26 و25] اهداف مطالعه ی حاضر عبارتند از: 1) ارزیابی تاثیر ژرلین بیرون داده شده از طریق داخل اثنی عشری روی ترشح آنزیم پانکراسی در موش های صحرایی بی هوش شده با ناسورهای زردابی- پانکراسی تحت شرایط اساسی یا به دنبال تحریک ترشح لوزالمعده با تقسیم مایع زردابی- پانکراس 2) آزمایش درگیری اعصاب سربسته، فیبرهای سنسوری و cck در مکانیزم های عمل ژرلین روی عملکرد برون تراو لوزالمعده. 3) تعیین سطوح پلاسمای ژرلین در موش های صحرایی سالم و آنها که با ریزش داخل اثنی عشری ژرلین پیش معالجه شده اند. 2) مواد و روش ها 2.1 مواد مواد زیر خریداری شدند: ژرلین از باچم، کاپسالین و مخالف گیرنده ی1 cck ویژه، لورگلومید از شرکت سیگما، بسته ی تجاری سنجش ایمنی رادیویی cck از سازمان بین المللی DRG. بسته ی تجاری سنجش ایمنی رادیویی ژرلین از شرکت لوازم آزمایشگاهی شبه جزیره خریداری شد که بخشی از باچم است. ویژگی بسته ی تجاری RIA بکار رفته در داده های ما فعال سازی دوباره مستقیم صفر در صدرا با موتیلین ارکسین A و B، سکرتین و ژرلین یا VIP نشان داد. مصرف آمیلاز از ترکیب تشخیصی دیالاب MBH خریداری شده بود و تبوتال از BIOWET بود. لوله کشی پلی اتیلن PE50 , PE10 از بکتون دیکنسین خریداری شده بودند. پروتکل آزمایشی توسط کمیته ی اخلاق دانشگاه جاگیلونین برای آزمایش حیوان و اداره در توافق بیانیه ی سازمان اروپایی در مورد رسیدگی به حیوانات آزمایشگاهی، آزمایش شد. 2.2 آماده سازی حیوان مطالعه روی موش های صحرایی نر با وزن g 350- 300 انجام شده بود. حیوانات در قفس هایی با شرایط استاندارد در چرخه ی 24 ساعتی روشن و تاریک در دمای اتاق با دسترسی آزاد به آب و غذای آزمایشگاهی استاندارد نگهداری شده بودند. موش های صحرایی 24 ساعت قبل از آزمایش از غذا محروم شده بودند. عمل جراحی تحت بیهوشی پنتو باربیتوریت اجرا شده بود و به آنها i.p با دوز g 300/ mg 15 وزن بدن داده شده بود. بی هوشی در طول آزمایش با اجرای i.p در هر 2 ساعت نگهداری شده بود. به دنبال لاپراتومی خط میانی دوازدهه به اضافه ی ورودی مجرای پانکراسی- زردابی دوازدهه تشخیص داده شد. شکاف کوچک در دوازدهه در ورودی مجرای لوزالمعده- زردابی ایجاد شده بود و لوله ی پلی اتیلنی (10PE) تقریباً cm1 به داخل محرای لوزالمعده - زردابی رایج و مجموعه ی آب لوزالمعده ای وارد شده بود. مجرای پلی اتیلنی دوم (PE10) داخل دوازدهه با نوک قرار گرفته در نزدیک آمپول برای تزریق دوباره ی آب لوزالمعده- زردابی قبلاً برداشته شده، قرار گرفته بود. زخم شکمی با ساختار دولایه دوخته شده بود و موش های صحرایی برای نگهداری دمای دو سمت بدن (c 37) لامپ های گرمایی نگهداری شده بودند. در پایان آزمایش حفره ی رگ شکمی بی حفاظ گذاشته شده و برای نگهداری cck توسط سنجش ایمنی رادیویی خون به لوله های حاوی EDTA پس گرفته شده بود. در طول آزمایش حیوانات در قفس های شخصی نگهداری شده بودند. نمونه های مایع لوزالمعده ای- زردابی برای نگهداری حجم هر نمونه و غلظت پروتئین و آمیلاز در دو بخش 15 دقیقه ای در شیشه های کوچک از پیش وزن شده ای، جمع آوری شده بودند. ترشحاصلی مایع لوزالمعده ای توسط جمع آوری BPJ برای 60 دقیقه جهت پذیرش تثبیت جریان تحت تأثیر دستکاری جراحی اندازه گیری شده بود. غلظت پروتئین و آمیلاز هر نمونه توسط روش آنزیمی چنانچه قبلاً توصیف شد، اندازه گیری شده بود. [27] نتایج به عنوان محصولات کلی پروتئین (min 15/ Mg) و آمیلاز (IU/I/15/min) ارائه شده بودند. در طول آزمایش ها مایع زردابی- لوزالمعده ای قبلاً جمع آوری شده از طریق کانالی به اثنی عشر با سرعت 1ml/h دوباره تزریق شده بود.