پاورپوینت مالتیپل اسکلروز (ام اس) (pptx) 22 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 22 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

بنام خدا مالتیپل اسکلروز (ام اس) مقدمه مالتیپل اسکلروز (MS) یکی از شایع‌ترین اختلالات نورولوژیک است که باعث ناتوانی در بالغان جوان می‌گردد. اگر چه برخی از بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروز در ابتدای بیماری ناتوانی اندکی را در زندگی روزمره تجربه می‌کنند، اما پس از حدود ۲۰ سال از شروع بیماری، بیشتر آنها به راحتی قادر به راه رفتن نخواهند بود و کیفیت زندگی آنها به شدت تحت تأثیر بیماری قرار خواهد گرفت. امید به زندگی در این بیماران از زمان شروع بیماری حدود ۳۰ سال است که تقریباً ۱۰-۵ سال کمتر از افراد غیر مبتلا است (۱ و ۲). تقریباً ۴۰ درصد بیماران به دهه‌ی ۷۰ زندگی می‌رسند. دو سوم مرگ‌ها مستقیماً به عوارض بیماری مربوط می‌شود، اما خودکشی در بین بیماران شایع است. اگرچه بیشتر بیماران قبل از مرگ قادر به راه رفتن نیستند، اما ۹۰ درصد آنها تا ۱۰ سال و ۷۵ درصد آنها تا ۱۵ سال پس از شروع بیماری قادرند بدون کمک دیگران راه بروند (۲ و ۳). تعریف مالتیپل اسکلروز (ام اس) در اثر ایجاد ضایعه و پلاک در سیستم عصبی به وجود می‌آید. این بیماری، ماده سفید که وظیفه انتقال سیگنال‌های عصبی بین ماده خاکستری مغز و سایر نقاط بدن را بر عهده دارد؛ را درگیر می‌کند. شایع‌ترین اعصابی که در این بیماری درگیر می‌شوند؛ عبارتند از: ماده‌ی سفید ساقه مغز، گانگلیونهای قاعده ای، بطنهای مغزی طناب نخاع، و عصب بینایی. سیستم اعصاب محیطی به ندرت گرفتار می‌شوند. ام اس به طور خاص سلول‌های الیگودندروسیت را گرفتار می‌کند که وظیفه‌ی حفظ و ترمیم لایه چربی ترون ها موسوم به غلاف میلین را بر عهده دارند و به نرونهای عصبی در انتقال سیگنال‌های عصبی کمک می‌کنند. در غیاب الیگودندروسیتها، غلاف میلین نازک شده و سرانجام با پیشرفت بیماری محو شده و منجر به شکسته شدن آکسون نرون ها می‌شود (شکل 1). با از بین رفتن غلاف میلین، نرون قادر به انتقال سیگنال‌های الکتریکی خواهد بود. فرایند ترمیم میلین، موسوم به رمیلینیزه شدن، در مراحل اولیه بیماری اتفاق می‌افتد، اما با پیشرفت بیماری، الیگودندروسیت ها قادر به بازسازی کامل غلاف میلین نیستند. حمله‌های مکرر بیماری باعث ناکارآمدی فرایند زميلينيزه شدن گردیده و باعث ایجاد اسکار و تشکیل پلاک در اطراف آكسون آسیب دیده میشود. تشکیل اسکار با شروع علائم بالینی همراه است. این پلاکها در تصاویر اما ام آر‌ای قابل مشاهده می‌باشند. فرایند دیگری که اتفاق می‌افتد، افزایش تعداد استروسیتها به سبب تخریب نرون ها می‌باشد. این سلول ها، تنظیم بیوشیمیایی بافت مغز، هموستاز، تغذیه و تعادل الکترولیتی در فضای خارج سلولی مغز را بر عهده دارند. جدا از فرایند دمیلینیزه شدن، التهاب یکی دیگری از مشخصه‌های ام اس است. فرایند التهاب توسط سلول‌های لنفوسیت T صورت می‌گیرد که نقش مهمی در سیستم دفاعی بدن بر عهده دارند. این سلول ها وارد مغز شده و میل را به عنوان یک عامل خارجی شناسایی نموده و به آن حمله ور می‌شوند. حمله به میلین اعصاب باعث شروع فرایند التهاب می‌شود که متعاقب آن، سلول‌های ایمنی فعال شده و عوامل التهایی مانند سایتوکین ها و آنتی بادی ها آزاد می‌شوند. حضور عوامل التهاب در بافت مغز باعث تورم نسج مغز، فعالیت ماکروفاژها، و فعال شدن سایر عوامل التهابی می‌شود. این فرایند التهابی به نوبه‌ی خود انتقال سیگنال‌های عصبی را دچار اختلال می‌کند. شکل بالینی بیماری بیمار مبتلا به مالتیپل اسکلروز تقریباً هرگونه علائم و نشانه‌های عصبی اعم از اختلال سیستم عصبی خودکار، اختلال بینایی، حرکتی، و حسی را ممکن است تجربه کند. به طور کلی، مشکل حسی یا حرکتی در 45 درصد، مشکل بینایی در ۲۰ درصد، و اختلال عملکرد ساقه مغز در ۱۰ درصد بیماران مشاهده میشود. مهم ترین علائم بالینی که در بیماران مشاهده می‌شوند عبارتند از: سوزش، سوزن سوزن شدن، بی حسی و ضعف عضلات، اسپاسم عضلات، اشکال در راه رفتن، عدم تعادل، اشکال در بلعیدن و صحبت کردن، مشکلات بینایی (نيستاگموس و دوبینی)، احساس خستگی، دردهای حاد و مزمن، اختلال مثانه‌ای و روده ای، اشکال در فکر کردن، و مشکلات عاطفی مانند افسردگی و خلق ناپایدار (۲) (شکل ۲). پدیده یوتوف که با تشدید علائم هنگام مواجهه با گرما مشخص می‌شود و علامت لرمیت که با احساس برق گرفتگی در پشت هنگام خم کردن گردن مشخص می‌شود؛ از ویژگیهای مالتیپل اسکلروز می‌باشند «مقیاس وضعیت ناتوانی گسترده (EDSS)» مهم ترین روش اندازه گیری مقدار و شدت ناتوانی در بیماران مبتلا به ام اس است. علائم بالینی مالتیپل اسکلروز دارای دو الگو می‌باشند. در ۸۵ درصد بیماران، علائم به صورت حملات ناگهانی، گذرا و عود کننده بروز می‌کنند که ممکن است چند روز تا چند ماه تداوم یافته و سپس بهبود می‌یابند. در ۱۵ درصد بیماران علائم به صورت تدریجی شروع می‌شوند و بدون بهبودی استمرار می‌یابند. گاهی ترکیبی از هر دو الگو ممکن است مشاهده شود. گاهی علائم ابتدا به صورت دوره‌ای تظاهر می‌یابد و سپس به صورت پیشرونده استمرار می‌یابند. حملات عود معمولا به صورت ناگهانی و بدون هشدار قبلی رخ می‌دهند، اما تواتر آن ها در بهار و تابستان بیشتر است (۱۰). هم چنین عفونتهای ویروسی مانند سرماخوردگی، آنفلوانزا و گاستروانتریت احتمال عود را افزایش می‌دهند.