پاورپوینت دیس پلازی تکامل ران (pptx) 32 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 32 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

بنام خدا جلسه سوم CDH پاچنبری شکاف کام شکاف لب دیس پلازی تکامل ران DDH به علت تکامل غیر طبیعی مفصل هیپ ایجاد می شود میزان شیوع 2-1 مورد از هر 1000 تولد زنده است در جنس مونث 6 برابر بیشتر از جنس مذکر دیده می شود. در 60% موارد هیپ چپ و 20% هیپ راست و 20% هر دو هیپ درگیر می شود. 50% کودکان مبتلا فرزند اول می باشند. انواع CDH بر اساس شدت درگیری به 3 دسته تقسیم می شود: 1- در معرض دررفتگی ( ديسپلازي استابولوم:   preluxation ): دررفتگی ناقص یا کامل وجود ندارد . اختلال در تکامل حفره استابولوم ، کم عمق بوده و بصورت مایل قرار گرفته. سر استخوان ران داخل حفره قرار دارد. 2- در رفتگی ناقص: بیشترین دیس پلازی مفصل ران از این نوع است. کپسول و لیگامان کشیده شده و سر استخوان ران بطور نسبی حالت نیمه در رفته پیدا کرده است گودی استابولوم نسبت به حالت عادی کمتر است. 3- دررفتگی کامل: سر استخوان ران بطور کامل از حفره استابولوم خارج شده. حفره به اندازه کافی تکامل نیافته. کپسولها کشیدگی دارند و لیگامان تحت فشار است. اتیولوژی عوامل زمینه ساز به سه گروه اصلی تقسیم می شوند: هورمونهای مترشحه مادر: (عمدتاً استروژن) سبب افزايش سستي لگن مادر و تأثير بر روي مفاصل جنين مي‌شود فاکتورهای مکانیکی داخل رحمی : نمايش بريچ ، اليگوهيدروآمينوس ، دوقلويي و ج ثه‌ي بزرگ جنين ژنتیک: شانس ابتلاي هريك از خواهرها و برادرها 6درصد چنانچه يكي از والدين و يكي از كودكان مبتلا به ديسپلازي تكاملي هيپ باشند خطر ابتلا در كودكان بعدي 36 درصد است تشخیص: بهتر است در دوران نوزادی و 2 ماه اول تولد شناسایی گردد که بیشترین موفقیت را دارد معاینات بالینی: ت ست‌هاي بارلو و ارتولاني از زمان تولد تا 2 يا 3 ماهگي قابل انجام است. انقباضات عضلات نزديك كننده در حدود 10-6 هفتگي ايجاد شده و علام ت ارتولاني محو مي‌گردد . رادیو گرافی : که در کودکان بزرگتر ( بعد از 6-3 ماهگی) قابل اجراست. سونوگرافی:اوایل شیر خوارگی معتبرتر از رادیوگرافی است. تست های تشخیصی در معاینات بالینی تست اورتولانی : تست بارلو: علامت آلیس (علامت گالزی) ترندلنبرگ : Waddling gait : تست اورتولانی : فرد معاینه کننده روبروی کودک ایستاده انگشت وسط در تروکانتر بزرگ و انگششت شست در تروکانتر کوچک قرار می گیرد. زانوها خم می شوند و دستها ناحیه هیپ را لمس می کند و ابداکشن ایجاد می کند در صورتی مثبت است که فردی صدایی زیر دست خود احساس کند که نشان دهنده جا افتادن سر فمور داخل استابولوم است.