پاورپوینت ارایه ادبی مبحث استعاره مکینه – شخصیت بخشی (pptx) 11 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 11 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

بنام خدا آرایه ادبی جلسه11 مبحث : استعاره مکینه – شخصیت بخشی مبحث: درس دوازدهم: استعاره های مکنیّه استعارة مکنیّه: *این استعاره مشبهی است که به همراه یکی از اجزای یا ویژگی های مشبه به می آید. * به عبارت بهتر اگر در تشبیهی مشبه به حذف شود و مشبه، به همراه یکی از ویژگی های مشبه به یا به همراه وجه شبه ذکر شود استعارة مکنیّه است. مثال: به صحرا شدم عشق باریده بود. توضیح: شاعر در ذهن خود «عشق» را به «باران» تشبیه کرده است که ببارد حال «باران» حذف شده و «باریدن» که از لوازم باران است به همراه مشبه (عشق) آورده شده است. انواع استعارة مکنیّه: 1- جزء یا ویژگی «مشبه به» به «مشبه» اضافه می شود: اضافة استعاره مانند کنگرة عرش. 2-جزء یا ویژگی «مشبه به» به صورت یک گزاره به «مشبه» که نهاد جمله است نسبت داده می شود: اسنادی مانند: به صحرا شدم عشق باریده بود ( عشق از جهت باریدن مانند باران است). نهاد گزاره مشبه وجه شبه ادات مشبه به *شرط زیبایی استعارة مکنیّه در گرو آن ویژگی است که از «مشبه به» انتخاب و به صحرا، «مشبه» ذکر می­شود. تشخیص: استعارة مکنیّه ای مه مشبه به آن انسان باشد. مانند: رخ اندیشه، برای اندیشه رخ قائل شده که صفت انسانی است. تفاوت استعاره مکنیّه با تشبیه و استعارة مصّرحه: *استعاة مکنیّه : از تشبیه و استعارة مصّرحه بلیغ تر و موثرتر است. زیرا ذهن برای فهم آن نیازمند دقّت ، تامّل و تلاش بیشتری است و از این رو لذّت بیشتری می برد. *استعارة مکنیّه: از استعارة مصّرحه اغراق بیشتری دارد زیرا در آن « مشبه» برتر از «مشبه به» انگاشته میشود و بارزترین ویژگی مشبه به ، به آن افزوده می­گردد. تفاوت نمودار استعارة مکنیّه / مصرّحه و تشبیه: *تشبیه: مشبه + مشبه به + ادات + وجه شبه *استعاره های مصرّحه: «مشبه به» به تنهایی *استعارة مکنیّه : مشبه + یکی از لوازم یا ویژگی های مشبه به. مثال های دیگر : قضا چون زگردون فروهشت پر همه زیرکان کور گردند و کر توضیح: شاعر «قضا» را به «عقابی» مانند کرده است که پر دارد و می تواند در آسمان پرواز کند و از نیرومندترین پرندگان است. (همان طور که قضا نیرومند است و انسان در برابر او ناتوان) «پر فروهشتن» را به عنوان یک ویژگی بارز مشبه به (عقاب) به مشبه (قضا) نسبت می دهد. ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست توضیح : وقتی شاعر نسیم سحر را مورد خطاب قرار می دهد آن را همانند انسان تصور می کند و از این طریق به آن جان می بخشد. «ای» از لوازم «مشبه به» است که شاعر قبل از «مشبه» می آورد تا نشان دهد که «مشبه به» او انسان است بنابر این هر چیزی که مورد خطاب واقع می شود اگر انسان نباشد یک استعارة مکنیّه و یک تشخیص است. نکته : استعارة مصرّحه که به جای انسان به کار رود اگر مورد خطاب نیز قرارگیرد تغییر نخواهد کرد مانند: «ای غنچة خندان» که استعاره از یار است و حرف ندا در آن بی تاثیر است. *هر تشخیصی استعارة مکنیّه است. اما هر استعارة مکنیّه ای تشخیص نیست.