پاورپوینت بررسی نظریه رویداد (pptx) 33 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 33 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع : نظریه رویداد
رویداد:
در لغت به معنی آنچه رخ داده واقعه حادثه و یا پیشامد است
فضای رویداد:
توسط معمار سوئیسی برنارد چومی مطرح گشت.
تعریف و مفهوم فضای رویداد:
بیان کننده این موضوع است که چگونه فضا از طریق زمان و حرکت نمایش داده می شود.فضای رویداد آشکار می کند که چگونه فضا به مانند یک رویداد عمل می کند و معماری، رویداد را در خود جای می دهد .
فضای رویداد معماری:
فضای نمایش را به حرکت در می آورد و سیلان و بی ثباتی و رندوم بودن را در این معماری به وجود می آورد.
پاسکال : «دیوانگی بشر آن چنان ضروری است که دیوانه نبودن خود شکل دیگری از دیوانگی است.» و داستایوسکی در دفتر خاطرات یک نویسنده نوشته است: «برای آنکه از عقل سلیم خود مطمئن شویم، راه چاره آن نیست که همسایه مان را محبوس کنیم.» (فوکو،تاریخ جنون:1)
تاریخ این شکل دیگر دیوانگی را باید نگاشت؛ شکل دیگری که در آن، خِرَدِ حاکمِ انسان همسایة او را محبوس می کند و انسانها از طریق این عمل و با واسطة زبان بیرحمانة نادیوانگی با یکدیگر رابطه برقرار می کنند و وجود یکدیگر را به رسمیت می شناسند. باید لحظه ای را دریابیم که بشر به رفع بلای دیوانگی همت گماشته بود ولی این عمل هنوز در حاکمیت حقیقت، قطعی و ماندگار نشده بود یا شور و سودای اعتراض، دوباره به آن جان نداده بود. باید تلاش کنیم در اعماق تاریخ به درجة صفر دیوانگی در سیر جنون دست یابیم،
یعنی زمانی که «تجربه» انسان از جنون یکدست و نامتمایز بود، زمانی که مرزبندی [میان عقل و جنون] خود هنوز مرزبندی نشده بود. باید این «شکل دیگر» را از همان ابتدای راهش توصیف کرد و دریافت که چگونه در یک سوی حرکت خود، خرد را به جاگذاشت و در سوی دیگر دیوانگی را، آن چنان که از آن پس خرد و دیوانگی نسبت به هم بیرونی شدند، راه بر هر گونه تبادل بستند و هر یک برای دیگری حکم مرده را یافتند.(فوکو،تاریخ جنون:1)
-
از دهه 60 میلادی که شروع انتقادها به معماری مدرن در حوزه های مختلف آغاز شده بود و گرایش های نظری جدیدی در چند دهه اخیر بوجود آمده از جمله بحث رویداد توسط پدیدارشناسان ، ساختارگرایان و پساساختارگرایان مورد بررسی قرار گرفته است .بسیاری معتقدند که رویداد جزء سازنده ی یک روایت است. رویداد به عنوان تغییر حالت در یک دوره توسط روندی بیانی در حالت انجام یا اتفاق تعریف می شود. رویداد می تواند فعالیت ، عمل یا اتفاق باشد. رویدادها به همراه موجودیت ها (ذهن ها و شی ها) اجزای بنیادین یک داستان هستند. این امر به این پنداره که رویدادها اجزای ضروری هر روایتی هستند ،تاکید می کند.
بر اساس این نظریه ، رویداد به خاطر توانایی اش برای شرکت در طرح ریزی به داخل شهرها در همه سطوح زندگی شهروندان تا تاریخ کلی شهر راه می یابد. همچنین فقدان روایت ها به عنوان محرک شهری در بسیاری از فضاهای عمومی احساس می شود
.
برنارد چومی معتقد است هیچ فضایی بدون رویداد و هیچ معماری بدون برنامه وجود ندارد.این امر زمینه را برای آزمودن اینکه فضاهای شهری و معماری چگونه می توانند در خلق رویدادها موثر باشند فراهم کند.
یکی از مفاهیم اصلی که ژیل دلوز به آن می پردازد رویداد است. او معتقد است که هر رویداد یک لحظه ناب از تولید در جهان پیوسته ای از تغییرات مشهود است. تنها چیزی که توسط رویدادها مشترک است متفاوت شدن آنها در مسیر تولید آنهاست. او همچنین تصریح می کند که انجام رویدادها وابسته به زبان است.
رویدادها زمان وفضا را مورد خطاب قرار می دهند، به خصوص زمان که ارتباط وسیعی بین رویدادها برقرار می کند. ارتباط بین رویدادها متغیر است و رویداد می تواند بخشی از رویداد دیگر باشد. در بخشی از تعریف دلوز می نویسد که رویدادها ویژگی های فطری دارند و از فردیت به عنوان عامل ایجاد رویدادها ی جدید یاد می کند. همچنین اشیاء را به عنوان بخش هایی از رویداد تلقی می کند و معتقد است که شاخصه رویداد خود را بوسیله شی ء بودن شکل می دهد.
چومی مباحث متنوعی به عنوان فضای ذهنی ،مادی و اجتماعی مطرح می سازد.ادراک وی از فضا و مکان تفاوت زیادی دارد با پدیدارشناسانی همچون شولتز، که مکان را برای مقابله با نقص ها و نارسایی های فضا ی مدرنیستی مطرح می سازد. وی مدعی است که مشکل و مسئله در فضا نیست ، بلکه در این است که فضا را برحسب عملکرد برنامه ریزی می کنیم ، نه بر حسب رویداد.( نسبیت، 1389 ،148 )
او بر وجه تجربه کالبد انسان از معماری تاکید می ورزد و گاه آنرا به عنوان موردی سینمایی شرح می دهد تا به حرکت و بعد موقت آن تکیه کند. نکته اصلی در بحث وی در مورد معماری « به مثابه رویداد » این تصور است که کالبدها فضاها را با حرکت خود به خود بوجود می آورند و بنا می نهند. ( نسبیت، 1389 ،148 )
نقد چومی در پی جایگزین ساختن تصورات برنامه محور عملکردی قرن نوزده با ایده ی برنامه همراه با اجرا یا رویداد است. وی معتقد است که باید معماری را نه به مثابه یک شیء بلکه به منزله « تعامل فضا و رویدادها » دریافت کنیم. چومی معماری را از منظر پساساختارگرایانه ، یک فعلیت انسانی یا متنی گشوده می انگارد. وی با ذکر نمونه کارناوال ها و نمایش ها ،امیدوار است تا کالبد انسانی همچون محور و مرکز مسائل فضا دیده شود. حرکت کارناوال ها در موقع معینی از سال که به طور واضح فضای متفاوتی را در یک خیابان شهری ایجاد می کند. تجربه کالبد متحرک در فضا ريا، معماری را از هنر تمیز می دهد. ( نسبیت، 1389 ،150 )
چومی در مقاله معماری و مرزهایش ، به مسئله فرم و محتوا که درمعماری در قالب فرم در مقابل عملکرد تلقی می شود، بازمی گردد. مولف خاطر نشان می سازد که مدرنیسم و تاریخ گرایی پسامدرن هیچ یک مسئله عملکرد یا «توجهات معطوف به برنامه » را مورد تصدیق قرار نداده اند. هم مدرنیسم و هم پسامدرنیسم صرفا به تدابیر و کاربست ها ی صوری و سبکی توجه کرده اند و اثر معماری چونان یک شی یا ابژه انگاشته اند. ( نسبیت، 1389 ،149 )
کریستوفر الکساندر:
کریستوفر الکساندر هم در زمینه ارتباط فضا و رویداد جاری در آن نظراتی ارائه می دهد. او معتقد است که هویت هر فضا حاصل رویدادهایی است که در آن اتفاق می افتد . الگوی رویدادها که هویت فضاها را بوجود می آورد لزوما رویدادهای انسانی نیست . (الکساندر، 1390 ،54)
می کوشیم راهی برای فهم فضایی پیدا کنیم که الگوی رویدادهایش را به نحوی کاملا به بار می آورد، آنچنان که بتوانیم الگوی رویدادها و فضا را در قالب واحدی ببینیم. (الکساندر، 1390 ،62)
الگوی رویدادها همواره با الگوی صوری خاصی در فضا پیوندی نا گسستنی دارند. در واقع چنان که خواهیم دید ، هر بنا یا شهر در نهایت امر متشکل از این الگوها در فضا و نه چیز دیگر. (الکساندر، 1390 ،63)
برنارد چومی: از نظر برنارد چومی در شهرهای رویداد”معماری بیشتر از اینکه درباره خود فضا ها باشد بیشتر درباره رویداد هایی است که در یک فضا رخ می دهد