پیشینه و مبانی نظری خودکارآمدی اجتماعی (docx) 57 صفحه
دسته بندی : تحقیق
نوع فایل : Word (.docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحات: 57 صفحه
قسمتی از متن Word (.docx) :
خودکارآمدی اجتماعی
اجتماعات امروزي تحت تأثير تغييرات سريع تكنولوژيكي، اجتماعي و انفجار اطلاعات قرار دارند. اين تغييرات لزوماً جديد نيستند، ولي سرعت آنها بسيار بالا است و آنچه در اين ميان حائز اهميت است، نقش انسـان در اين تغييرات و چگونگـي برخورد با آنها است. انسانها هميشه به دنبال كنترل و تاثيرگذاري بر وقايع زندگي خويش هستند. در زمان‌هاي قديم كه افراد از دنياي اطراف خويش آگاهي محدودي داشتند، براي كنترل زندگي خود از نيروهاي فوق‌طبيعي درخواست كمك مي‌نمودند. رشد و گسترش دانش در انسان، توانايي او را براي پيش‌بيني وقايع و كنترل بر آنها افزايش داد و باوري كه به نيروهاي فوق طبيعي وجود داشت، جاي خود را به قدرت انسـان براي شكل دادن به سرنوشتـش داد. به عبـارت ديگر، ديـدگاه انسـان از كنتــرل نيروهاي فوق‌طبيعي به كنترل شخصي تغيير يافت. از آنجاكه كنترل، هسته‌ي مركزي و اساسي زندگـي انسان است، نظـريه‌هاي زيادي درباره‌ي آن ارائه شده‌است. در بيشتر اين نظريه‌ها اعتقاد بر اين است كه حالات عاطفي و رفتارهاي انساني بيشتر تحت تأثير باورها و عقايد آنان در مورد خـودشان است. مؤثرترين اين باورها، باورخــودكارآمـدي است (فولاد چنگ، 1382). خودكارآمدي از نظريه شناخت اجتماعي آلبرت بندورا ( 1977)، نشأت گرفته‌‌است و موضوع مورد توجهي است كه نزديك به سه دهه توسط روانشناسان نظريه پرداز مورد مطالعه و بررسي قرار گرفته است (لين، 2006).
نظريه شناخت اجتماعي مبتني بر الگوي علّي سه جانبه رفتار، محيط و فرد است. اين الگو به ارتباط متقابل بين رفتار، اثرات محيطي و عوامل فردي (عوامل شناختي، عاطفي و بيولوژيك) كه به ادراك فرد براي توصيف كاركردهاي روان‌شناختي اشاره دارد، تأكيد مي‌كند. بر اساس اين نظريه، افراد در يك نظام عليّت سه جانبه بر انگيزش و رفتار خود اثر مي‌گذارند. بندورا (1997)، اثرات يك بعدي محيط بر رفتار فرد كه يكي از فرضيه هاي مهم روانشناسان رفتارگرا بوده‌است را رد كرد. به نظر بندورا داشتن دانش، مهارتها و دستاوردهاي قبلي افراد پيش بيني كننده هاي مناسبي براي عملكرد آينده آنها نيستند بلكه باور انسان در باره‌ي تواناييهاي خود در انجام آنها بر چگونگي عملكردشان مؤثر است. به گفته بندورا (1997)، منظور از خودكارآمدي و يا خودبسندگي، ميزان اطميناني است كه هر فرد به توانايي خود در زمينه‌ي اجراي يك رشته امور يا انجام يك تكليف خـاص ابراز مي‌نمايد. او همچنين خودكارآمدي را يكي از فرايندهاي‌شناختي مي‌داند كه ما از طريق آن بسياري از رفــتارهاي اجتـماعي و خصوصيات شخصي را بسط مي‌دهيم. اينكه افــراد به آزمايش يا كنارآمدن با موقعيت‌هاي‌مشـكل خواهند پرداخت يا نه، تابعي از ميزان اطمينان آنها به كارآمـدي خــود است.
باور كارآمدي عاملي مهم در نظام سازنده شايستگي انسان است. انجام وظايف توسط افراد مختلف با مهارتهاي مشابه در موقعيتهاي متفاوت به صورت ضعيف، متوسط و يا قوي و يا توسط يك فرد در شرايط متفاوت به تغييرات باورهاي كارآمدي آنان وابسته است. مهارتها مي‌توانند به آساني تحت تأثير خود ترديدي قرار گيرند و در نتيجه حتي افراد خيلي مستعد در شرايطي كه باور ضعيفي نسبت به خود داشته باشند از موقعيتهاي تهديدكننده‌اي كه معتقدند توان كنارآمدن با آن را ندارند مي‌ترسند و از اين موقعيت‌ها اجتناب مي‌‌ورزند (بندورا، 1997). به بيان ديگر، اگر فردي باور داشته باشد كه نمي تواند نتايج مورد انتظار را به دست آورد و يا به اين باور برسد كه نمي تواند مانع رفتارهاي غيرقابل قبول شود، انگيزه او براي انجام كار كم خواهد شد. خودكارآمدي ادراك شده، بيانگر اعتقاد فرد به دارا بودن توانايي در مورد انجام تكاليف جديد يا دشوار و همچنين مقابله با حوادث ناگوار مي‌باشد (شوارزر، 1992). در واقع ميزان خـودكارآمـدي بيانگرآن است كه فـرد تـا چه اندازه به توانايي‌خود براي دستيابي به يك هدف مشخص و يا به طور كلي كنترل حياتش اطمينان‌دارد (بندورا، 1996). بدين ترتيب افراد با خودكارآمدي پايين داراي گرايش كمي به ايجاد تغييرات محدود حتي در محيطي كه آزادي انتخاب دارند، هستند (بندورا و وود، 1989). اگرچه عوامل ديگري وجود دارند كه به عنوان برانگيزاننده‌هاي رفتار انسان عمل مي‌كنند اما همه آنها تابع باور فرد هستند (عبداللهي، 1385). خـودكـارآمدي ادراك شده، نه تنها ترس‌ها و بازداري‌هاي انتظاري را كاهش مي‌دهد، بلكه از طريق انتظار موفّقيت احتمالي، بر ميزان تلاش براي كنارآمدن اثر مي‌گذارد (بندورا، 1996).
خودكارآمدي به عمق اطمينان افراد راجع به كارآيي شخصي خود اشاره دارد؛ افراد چنانچه خود را در موقعيتهاي گوناگون ناتـوان ببينند، ممـكن است مشكلات را سخت‌تر از آنچـه كه واقعاً هست تصـور نمايند. رفتـار نامناسب يا ناسـازگار در اين موقعيت‌ها ممكن است ادراك فـرد را از خود مبني بر اينكه نالايق، ناتوان و منفعل است، تأييدكند. اين امر موجب مي‌شود كه فرد از موقعيتهاي مشكل‌زا اجتناب نمايد و يا از تلاش براي رفــع آن بكاهد. به‌اين‌ترتيب دور باطلي ايـجاد خواهدشدكه همــواره ادامه دارد (حكمتي نژاد،1380).
خودكارآمدي تحت تأثير منابع مختلفي شكل مي‌گيرند كه بندورا (1997) مهمترين آنها را مشتمل بر تجارب تسلط، حالات عاطفي و فيزيولوژيك، تجارب جانشيني، و اقناع اجتماعي مي‌داند. در ادامه به شرح مختصر هريك از اين منابع مبادرت شده‌است.
تجارب تسلط : تجارب تسلط، مهمترين منبع خودكارآمدي به‌حساب مي‌آيند و ناشي از عملكرد هدفمند فـرد اسـت. در الگوي عليّت سه جانبه، اين منبع به تأثير رفتار بر باور خودكارآمدي مرتبط مي‌باشد. افـراد به‌طور مداوم به برآورد تأثير اعمال‌خـود مي‌پردازند و بر اساس تفسيرهايي كه از تأثير رفتـارهاي‌خـود به عمل‌مي‌آورند، باورهاي خودكارآمدي در آنها شكل مي‌گيرد. موفقيتهاي قبلي كه بر تسلط شخصي مبتني هستند، شواهد فوري و ملموس فرآهم مي‌كنند مبني بر اينكه آيا شخص مي‌تواند در انجام يك تكليف خاص موفق شود يا خير؟ موفقيت سبب افزايش و شكست سبب كاهش خودكارآمدي مي‌گردد. عملكردهايي كه به نتايج مورد انتظار ختم نشوند مي‌توانند كارآمدي پايين‌تري ايجاد كنند. وقتي احساس خودكارآمدي ايجاد مي‌شود كه فرد قادر باشد با پشتكار و تلاش مداوم بر موانع غلبه يابد. هنگاميكه افراد باور كنند الزامات كسب موفقيت را دارند در مواجهه با ناملايمات و سختي‌ها پشتكار بيشتر به خرج مي‌دهند و با تحمل سختي‌ها، قوي‌تر و تواناتر مي‌شوند. البته لازم به ذكراست كه موفقيتهاي اتفاقي در تغيير قضاوت افراد از توانايي‌هايشان چندان مؤثر نمي‌باشد.
حالات عاطفي و فيزيولوژيكي افراد: اضطراب، استرس، برانگيختگي و خستگي، اطلاعاتي درباره خودكارآمدي فـرد در اختيار او مي‌گذارند. قضاوت افراد در مورد توانمنديهاي خود تابع حالات جسماني است كه آنها به نوبه خود متأثر از حالات عاطفي و فيزيولوژيك شخصي هستند. برانگيختگي هيجاني به معني دور كردن احساسات منفي از قبيل ترس، نگراني، خلق بد، ايجاد احساسات مثبت مانند محبت، هيجان و سبقت جويي است. بازخوردهاي ناشي از وضعيت عاطـفي و فيـزيولوژيكي فـرد، ضعـيف‌ترين منبع خـودكارآمدي محـسوب مي‌شوند.
تجارب جانشيني: افراد در ارزيابي خودكارآمدي خويش تنها به موفقيتهاي قبلي خود متكي نيستند، بلكه تحت تأثير تجربه‌هاي جانشيني از طريق الگوسازي يا سرمشق‌گيري نيز قرار مي‌گيرند. الگوسازي كه با عوامل محيطي مرتبط است، ابزاري مؤثر براي ارتقاء و تقويت كيفيت احساس خودكارآمدي شخصي است. الگوسازي به مشاهده رفتار ديگران به عنوان الگو در حين انجام تكاليف اشاره دارد. در بسياري از فعاليتها، افراد تواناييهاي خود را در مقايسه با پيشرفت ديگران ارزيابي مي‌كنند. الگوسازي از طريق تلاشهاي موفقيت آميز، مبنايي براي مقايسه اجتماعي و قضاوت در مورد تواناييهاي شخصي فراهم مي‌كند و اين باور را در مشاهده‌گر تقويت مي‌كند كه علي‌رغم موانع، مي‌تواند با تلاش فراوان تكاليف را به طور موفقيت‌آميز انجام دهد. مقايسه‌هاي اجتماعي به عنوان اولين عامل خودارزيابي تواناييها محسوب مي‌شوند. در اكثر اوقات افراد در اجتماع خود را با همكاران، هم كلاسي‌ها، رقبا و يا افرادي كه در ساير موقعيتهاي مشابه در تلاشند، مقايسه مي‌كنند. همكاران يا رقبا كه كار بهتري انجام مي‌دهند، باورهاي كارآمدي را افزايش مي‌دهند. مقايسه‌هاي اجتماعي و پيشرفتهاي ديگران ديگران كه در فعاليتهاي مشابه كار مي‌كنند، مبنايي براي قضاوت در مورد تواناييهاي شخصي است. معمولا‌‌ً مشاهده افرادي كه تكاليفي را به طور موفقيت‌آميز انجام داده‌اند، باورهاي خودكارآمدي را در مشاهده‌گر افزايش مي‌دهد. مشاهده‌گران خود را متقاعد مي‌سازند كه اگر ديگران توانسته‌اند وظايف را انجام دهند، ما هم مي‌توانيم افزايش عملكرد داشته باشيم. همچنين مشاهده افرادي كه علي‌رغم تلاش زياد در انجام وظايف، موفق نشده‌اند، باورهاي كارآمدي مشاهده‌گران در مورد تواناييهاي خود را پايين مي‌آورد و ميزان تلاش براي انجام وظايف را كاهش مي‌دهد. سرمشق‌گيري، به عنوان روشي محسوب مي‌شود كه مي‌تواند سطح لازم خودكارآمدي را در افراد ايجاد نمايد. گرچه اين منبع ضعيـف‌تر از تجارب تسلط است، امّا وقتي افــراد در باره‌ي تواناييهاي خــود مطمئن نيستند و يا اينكه تجربه قبلي اندكي دارند، نسـبت به اين منبع حسـاس‌تر مي‌شــوند.
اقناع اجتماعي: اقناع اجتماعي، حاصل قضاوت‌هاي كلامي ديگران در مورد فرد است. اقناع‌كنندگان مي‌توانند نقش مهمي در رشد خـودكارآمدي فـرد داشته‌باشند. قانع‌سـازي‌كلامي اغلب به‌منظور متقـاعدكردن افـــراد در اين مورد كه آنها توانايـي لازم براي به اجرا رساندن اهدافشان را دارند، مورد استفاده قرار مي‌گيرند. به عنوان مثال، بسياري از والدين كودكانشان را تشويق مي‌كنند كه باور كنند مي‌توانند در حوزه‌هاي مختلف زندگي موفق شوند تا آنجا كه چنين تشويق‌هايي بچه‌ها را ترغيب مي‌كند كه به اندازه كافي تلاش كنند تا موفق شوند و همچنين باعث ارتقاء و رشد حس كارآمدي شخصي مي‌گردند. برعكس، والديني كه به طور مداوم تلاشهاي فرزندانشان را با تمسخر، انتقاد و تحقير، مأيوس مي‌كنند، احتمالاً انتظارات كارآمدي پاييني را در فرزندانشان ايجاد مي‌نمايند. اقناع اجتماعي با عوامل محيطي مرتبط و بر اين هدف استوار است كه افراد براي انجام وظايف به طور موفقيت‌آميز تواناييهاي خود را به كار گيرند نه اينكه انتظارات غير واقعي كه ممكن است بر فرد اثر منفي داشته باشد، ايجاد كند.
انتظارات كارآمدي به نوبه خود رفتارهاي گرايش- اجتنابي، تداوم و كيفيت عملكرد را تحت تأثير قرار مي‌دهند. منظور از رفتارهاي گرايش – اجتنابي، تمايل فرد به گرايش يا اجتناب شخصي از رفتار خاص؛ و منظور از تداوم، تلاش فرد در مورد پيگيري و ابقاي زماني رفتار است، و كيفيت عملكرد ناظر به چگونگي انجام تكاليف است. به بيان ديگر، در مورد پيامدهاي رفتاري، خودكارآمدي به عنوان واسطه‌اي مهم ايفاي نقش مي‌كند (اسميت و بتز، 2002).
به طور خلاصه، خودكارآمدي به داشتن مهارت يا مهارتها مربوط نمي‌شود، بلكه به داشتن باور به توانايي انجام كار در موقعيتهاي مختلف زندگي اشاره دارد (ساوولاينن، 2002). امروزه، باورهاي خودكارآمدي به عنوان يكي از مهمترين و اصلي‌ترين عامل در تبيين رفتارهاي انساني محسوب مي‌شوند، زيرا افـراد زندگي خود را بر اساس باورهايشان از كـارآمـدي خويش هدايت مي‌كنند و كليد اصلي فعاليّت انـسان، همين باورهاي خــودكارآمدي او است (بندورا،1997).
در خصوص پیدایش مفهوم خودکارآمدی، لازم به ذکر است که رفتارگرايان، روانشناسان اجتماعي، روانشناسان شخصيت و شناخت‌گرايان نقش عمده‌اي در گسترش نظريه يادگيري اجتماعي و پس از آن نظريه شناخت‌اجتماعي ايفا كردند. رفتارگرايي كه در سال 1913 بوسيله جان واتسنمطرح شد، رويكردي بسيار مكانيكي به رفتار داشت و شخصيت و رفتار انسان را حاصل پاداش‌ها و تنبيهات محيطي مي‌دانست. انديشه اصلي در مكتب رفتارگرايي اين بود كه بين محرك و پاسخ رابطه‌اي وجود دارد و اين رابطه تعيين كننده احتمال وقوع يادگيري است. اين نگرش، اساس نظريه يادگيري اجتماعي را تشكيل داد (فولادچنگ، 1383).
ويليام جيمز (1884) برخلاف آنچه در رفتار گرايي رايج بود، اعتقاد داشت كه در برابر محرك خاص، هركسي واكنش مخصوص خود را داراست و روانشناسي نبايد فرديت انسانها را ناديده بگيرد. عقيده خويشن اجتماعي او سبب شد كه تعامل بين فرد و محيط مطرح شود. بعداً كورت لوين تمركز روانشناسي را از فرد به تعامل بين افراد تغيير داد. اين انديشه‌ها نيز پايه ديگري براي نظريه يادگيري اجتماعي محسوب مي‌شوند.
آدلر (1937) در روانشناسي شخصيت، هدفمند بودن رفتار انسانها را مطرح كرد. وي بر اهميت ادراكات فرد از محيط به عنان يك عامل مؤثر در رفتار تأكيد ورزيد. اين نگرش آدلر مبني بر تعامل بين افكار، احساسات، و رفتارها با محيط فيزيكي و اجتماعي مبناي مفهوم جبر تقابلي آلبرت بندورا شد.
تولمن(1955) نيز بيان كرد كه متغيرهاي غيرقابل مشاهده يا شناخت‌ها واسطه بين محرك‌ها و پاسخ‌ها هستند و انسان يا حيوان مي‌تواند از محيط خود يك تصوير ذهني ايجاد كند. او نشان داد كه موش با يك بار عبور در ماز مي‌تواند فضاي آن را مجسم كند. با معرفي شدن مفهوم شناخت به عنوان نيروي سوق دهنده رفتار، سه مفهوم اصلي براي تدوين نظريه يادگيري اجتماعي، يعني رفتار، محيط و شخص فراهم شده بودند. وجه مشترك ديدگاه‌هاي مختلف نظريه يادگيري اجتماعي تأكيد بر اصل تقويت، يادگيري مشاهده‌اي و سرمشق‌گيري است (فولادچنگ، 1383).
جوليان راتر(1966)، از صاحب‌نظران يادگيري اجتماعي معتقد است احتمال انجام يك رفتار تابع دو عامل انتظار پيامد و ارزش تقويتي پيامد است. يعني اگر انتظار پيامد و ارزش تقويتي آن پيامد هر دو بالا باشند، احتمال وقوع رفتار بالا خواهد بود. اما اگر يكي از اين دو پايين باشد، پتانسيل رفتاري نيز پايين است. انتظار بر اساس تجارب گذشته شكل مي‌گيرد و درضمن، بيانگر برآورد ذهني فرد است، يعني ممكن است بين برآورد ذهني فرد از احتمال يك تقويت و احتمال واقعي وقوع ان تقويت‌كننده در عمل رابطه‌اي وجود نداشته باشد (فولادچنگ، 1383).
بندورا با معرفي چند مفهوم جديد، نظريه يادگيري اجتماعي را گسترش داد و نظريه شناخت اجتماعي را مطرح كرد. او در سال 1986 مطرح كرد كه افراد داراي باورهايي هستند كه با كمك آن مي‌توانند بر افكار، احساسات و اعمال خود كنترل داشته باشند. بندورا (1986) تصويري از رفتار و انگيزش انساني را ترسيم كرد كه در آن باورهاي افراد در باره خودشان عنصر اصلي محسوب مي‌شود.
در نظريه شناخت اجتماعي، رفتار انسانها حاصل تعامل پويا و سه جانبه بين عوامل شخصي، محيطي و رفتار است. انسانها نه تابع صرف محيط و نه محصول مطلق نيروهاي دروني هستند (بندورا، 1986). در اين نظريه، بر اساس پيامدهاي يك رفتار است كه انتظار شكل مي‌گيرد و انسان به دليل اين ظرفيت است كه مي‌تواند پيامدهاي يك رفتار را پيش‌بيني كند.
بندورا (1986)، منحصر به فردترين ويژگي انسان را توانايي خود انديشي مي‌داند، زيرا از راه اين نوع تفكر متمركز بر خود است كه تحليل تجارب شخصي، تفكر در باره تفكر و در نتيجه اصلاح تفكر شخصي ميسر مي‌شود. از راه اين توانايي است كه باورهاي خودكارآمدي شكل مي‌گيرند. خودكارآمدي مهمترين و آخرين سازه نظري ديدگاه شناخت اجتماعي است و امروزه تبديل به يكي از مهمترين محورهاي تحقيقاتي شده‌است (فولادچنگ، 1383).
بندورا (2000) بیان می‌کند که افراد با خودکارآمدی بالا از منابع زیاد شناختی، انعطاف‌پذیری در راهبردها، توانایی در اداره محیط پیرامون و تعیین اهداف انگیزشی برای خود برخوردارند. در مقابل افراد با حس خودکارآمدی پایین از فعالیتهای دشوار اجتناب می‌ورزند، و آنها را به عنوان یک تهدید در نظر می‌گیرند. آنها نوعاً از خلاقیت کم و تعهد ضعیف نسبت به اهدافشان برخوردارند.
خودکارآمدی بر رفتار فرد تاثیرگذار است و در شروع و ادامه یافتن تغییرات رفتاری بسیار مؤثر است. خودکارآمدی به فرد کمک می‌کند که با شرایط پر استرس مانند تغییرات زندگی و محرک‌های محیطی انطباق بهینه یابد. علاوه براین به فرد کمک می‌کند که هنگامی که در انجام کارهای دشوار به مشکلاتی برخورد می‌کنند بر انجام آن کار پافشاری ورزد، و از شایستگی‌هایش به نحو مناسبی استفاده کند (بندورا، 1986، به نقل از بیلگین، 2011).
علاوه بر این از نظر بندورا، انطباق انسان با تغییرات، ریشه در سیستم‌های اجتماعی انسان دارد و عاملیت انسانی در شبکه وسیع تأثیرات ساختار اجتماعی عمل می‌کند (بندورا، 1999). بنابراین خودکارآمدی جمعی با تأثیرپذیری از تفاوتهای فرهنگی، تلاشهای گروهی و عملکرد افراد را تحت تأثیر خود قرار داده، زمینه را فراهم می‌کند تا افراد بتوانند با درک قابلیتهای همدیگر از پذیرش اجتماعی در گروه و در نهایت جامعه بهره‌مند شده و به عنوان عضوی مفید و تأثیرگذار در گروه پذیرفته شوند.
بندورا (1999) معتقد است خودکارآمدی اجتماعی یکی از مهمترین عوامل تنظیم رفتار انسان در موقعیت‌های اجتماعی است، به طوری که هیچکدام از مکانیزم‌های روانی انسان بانفوذتر از باورهای خودکارآمدی افراد درباره ظرفیت‌هایشان برای اعمال کنترل بر سطوح عملکرد و رویدادهای مؤثر زندگی نیست. رودباخ (2006) درباره خودکارآمدی اجتماعی می‌گوید: چنانچه افراد خودشان را در به دست آوردن پیامدهای ارزشمند و یا کنترل موقعیت‌های تهدیدکننده در شرایط اجتماعی پیروز ببینند، احساس غرور و اعتماد به نفس می‌کنند.
سازه خودکارآمدی اجتماعی در نظریه شناختی اجتماعی و درک خودکارآمدی در موقعیت‌های اجتماعی ریشه دارد. خودکارآمدی اجتماعی یک بعد از خودکارآمدی است که به تخمین کودک از میزان توانایی‌اش در شروع و نگهداری روابط بین‌فردی تأکید دارد (هاگدورن و مولمن، 2006). بندورا (1997) خودکارآمدی اجتماعی را به صورت درک یک فرد از شایستگی‌اش در روابط بین فردی تعریف می‌کند. از نظر کونولی (1989)، خودکارآمدی اجتماعی به جسارت اجتماعی، نوع عملکرد در روابط اجتماعی، شرکت در فعالیتها و گروههای اجتماعی، دیدگاههای دوستانه و دریافت و دادن کمک اشاره دارد. بیلگین (2011) اشاره دارد که خودکارآمدی اجتماعی در زمانی که فرد می‌خواهد از مهارتهایش در روابط بین‌فردی استفاده کند مطرح می‌شود.
استرن (1991) و جرج هربرت مید (1934)، روانشناس اجتماعی آمریکایی، در کتاب "خود، ذهن و اجتماع" نظریه‌ای را گسترش دادند که در آن ذهن هر فرد، و درک فرد از خودش بوسیله روابط اجتماعی بین فردی و محیط اجتماعی وی شکل می‌گیرد. فرایند پردازش اجتماعی رشد هیجانی فرد، مهارتهای عملی، درک فرد از خود و پذیرش دیگران را افزایش می‌دهد. با نگاهی به چهارچوب نظری دیدگاهی چون یادگیری تقلیدی و الگوبرداری می توان به این نتیجه رسید که خودکارآمدی اجتماعی درک فرد از تسلط بر مهارتهایش در موقعیت‌های اجتماعی را نشان می‌دهد (به نقل از بیلگین، 2011).
در موقعیت‌های اجتماعی درک فرد از توانایی‌هایش در موفقیت در تعاملات اجتماعی بسیار متفاوت است. به عبارت دیگر اعتقادات خودکارآمدی اجتماعی سطح اطمینان اجتماعی فرد را از مطلوب و مناسب عمل کردن در موقعیت‌های اجتماعی، و اطمینان به خود در برخوردهای بین فردی نشان می‌دهد و منجر به ایجاد حس اعتماد به خود، خوشکوفایی، و افرایش تمایل فرد برای کارهای گروهی و روابط بهتر با اعضا می‌شود. بنابراین خودکارآمدی اجتماعی به اطمینان فرد از توانایی‌هایش در مهارتهای تعاملی اجتماعی، شروع و نگهداری روابط بین فردی اشاره دارد؛ خودکارآمدی اجتماعی انتظارات، ادراکات و دیدگاههای فرد را در تعاملات اجتماعی منعکس می‌سازد (اسمیت و بتز، 2000).
شرر و همکاران (1982) برای اولین بار خودکارآمدی اجتماعی را به عنوان حوزه جداگانه مقیاس خودکارآمدی مطرح کردند. آنها مقیاسی را به عنوان مقیاس خودکارآمدی عمومی ساختند اما در تحلیل عامل آن 6 گویه یک زیرمقیاس را ایجاد کرد که به تعاملات اجتماعی مربوط می‌شد و آنها این زیر مقیاس را خودکارآمدی اجتماعی نامیدند.
به این علت که تحقیقات اولیه در مورد خودکارآمدی اجتماعی روی گروه کودکان و نوجوانان صورت گرفت، اندازه‌های به دست آمده از این سازه در ابتدا مربوط به این گروه نمونه بود (ویلر و لاد، 1982؛ کونولی، 1989). مقیاس کودکان موجود شامل زیر مقیاس برای موقعیت‌های دارا و یا فاقد تعارض بود. این مقیاس برای گروه نمونه کودکان (گروه سوم، چهارم و پنجم) ساخته شد.
سپس کونولی (1989) مقیاسی برای ارزیابی خودکارآمدی اجتماعی نوجوانان ساخت و این مقیاس، سطوح پایین خودکارآمدی اجتماعی در افراد روان‌پریش و ارتباط مثبت خودکارآمدی اجتماعی، سلامت روان و سازگاری را تأیید کرد. ماتسوشیما و شیومی (2003) مقیاسی را برای اندازه‌گیری خودکارآمدی اجتماعی دانش‌آموزان ساختند و دریافتند که در حقیقت خودکارآمدی اجتماعی، کاهش استرس بین فردی و افزایش مهارت های انطباقی را به همراه دارد.
تحقیق در مورد خودکارآمدی اجتماعی در گروه نمونه بزرگسالان و در دانشگاه، به زیر مقیاس ساخته شده خودکارآمدی شرر و همکاران (1982) باز می‌گردد. اسمیت و بتز (2000) در تلاشی برای ساختن مقیاسی کامل‌تر، مقیاسی بر پایه نظری و نه فقط تحلیل عامل ، مقیاس خودکارآمدی اجتماعی ادراک شده را ایجاد کردند. این مقیاس اعتماد به نفس را در موقعیت‌های اجتماعی مختلف می‌سنجد و شامل مواردی چون جرأت‌مندی است و از پایایی خوبی برخوردار است (اسمیت و بتز، 2002).
در حالی که در ارتباط با سازه خودکارآمدی تحقیقات گسترده‌ای وجود دارد، در مورد متغیر خودکارآمدی اجتماعی، تحقیقات بسیار محدود و اندک وجود دارد. اگرچه نوعاً به سازه‌های مشابهی چون شایستگی اجتماعی و حل مسأله اجتماعی پرداخته شده است (مک‌دوئل و پارک، 2009). اما این سازه‌ها به دانش و توانایی فرد در موقعیت‌های اجتماعی اشاره دارند، در حالی که خودکارآمدی اجتماعی به اعتقادات ارزیابی خود اشاره دارد.
تحقیقات انجام شده در حوزه خودکارآمدی نشان می‌دهند که خودکارآمدی یک سازه پویاست و در فرایند رشد تغییر می‌کند (بالدوین و هوفمن، 2002). خودکارآمدی عامل مهمی در فرایند رشد است که در اثر چالش و تجارب جدید به وجود می‌آید (شانک و میک، 2006). عوامل مؤثر بر خودکارآمدی به سن، جنسیت و فرهنگ و عوامل خانوادگی تاکید دارند (ویگفیلد و همکاران، 1997؛ شانک و لیلی، 1984؛ شانک و مک، 2006).
خودکارآمدی کودک تحت تأثیر محیط‌های مختلف و روابط معنی‌دار و مهم با دیگرانی چون والدین، معلم‌ها و همتایان میباشد (فلسون و زیلینسکی، 1989؛ نیلسن و متا، 1994؛ پاتریک، هیکز و ریان، 1997؛ شانک و مک ، 2006). تحقیقات گذشته در مورد خانواده بر تأثیر عوامل والدینی بر خودکارآمدی کودک تأکید داشته اند (شانک و مک، 2006). این پژوهشها نشان می‌دهند که رفتارهای فرزندپروری از طرق گوناگون بر رشد شایستگی اجتماعی کودکان اثر می‌گذارد (مک‌دوئل و پارک، 2009). به عقیده شانک و مک (2006) محیط خانوادگی ایجاد شده بوسیله والدین بر خودکارآمدی کودک به روشهای مختلف تاثیر گذار است. والدین در محیط خانواده چالش‌ها، تجارب جدید، نقش‌های مثبت و اهداف و انتظاراتی را برای کودکان فراهم می‌آورند که همگی بر خودکارآمدی کودک تأثیر‌گذارند. همینطور انتظارات و درک والدین از توانایی های فرزندانشان بر شکل‌گیری خودکارآمدی کودکان نقش دارد (شانک و مک، 2006). والدین انتظارات خود را در قالب بازخوردهای کلامی، انواع تجاربی که فرزندانشان را به انجام آنها تشویق می‌کنند، به کودکانشان منتقل می‌کنند (اکلس، ویگفیلد و شیفل، 1998). تشویق کودکان برای شرکت در تجارب چالش‌دار و جدید میزان خودکارآمدی کودک را افزایش داده و کودک را به سمت تسلط بر مهارت ها سوق می‌دهند (اکلس و همکاران، 1998). بازخوردهای کلامی و تشویق کودکان به تعاملات اجتماعی و روابط بین‌فردی بر رشد خودکارآمدی اجتماعی تاثیر می‌گذارد، اما این روابط تا کنون به صورت تجربی آزمایش نشده است (گاردنر، 2011). بر اساس نظریه یادگیری اجتماعی، مدلهای رفتاری و دیدگاههای افراد مهم و حتی تجارب جانشینی در زندگی بر خودکارآمدی کودک موثر است (باندورا، 1977). حمایت والدین و اعطای خود مختاری، حس ارزشمندی و شایستگی را به کودک انتقال می‌دهد و خودکارآمدی را در کودک افزایش می‌دهد (گاردنر، 2011).
تحقیقات زیادی بر تأثیر عوامل مختلف والدگری بر شایستگی‌های اجتماعی فرزندان تأکید داشتند (بیلگین، 2011). در مروری بر روی تحقیقات تجربی انجام شده بر متغیرهای دلبستگی و سازگاری‌های بزرگسالان، رایس (1990) بین شایستگی‌های اجتماعی فرزندان با والدینی که عملکرد اجتماعی فرزندان را مورد تشویق قرار می‌دادند، ارتباط قوی پیدا کرد. علاوه بر این رایس، کانینگام و یانگ (1997) نشان دادند که دلبستگی به مادر و پدر بر احساس شایستگی‌های فرزندانشان در موقعیت‌های اجتماعی تاثیرگذار است و احساس شایستگی اجتماعی نیز بر تنظیم هیجانی آنها در موقعیت‌های مختلف اثر دارد. علاوه براین مالینکروت (1992) نشان داد که پاسخگویی مادر و پدر به نیازهای فرزندانشان با خودکارآمدی اجتماعی ارتباط مثبت دارد. مزایای والدگری مثبت (پاسخگویی، حمایت و عشق) به احساس شایستگی اجتماعی کودکان در موقعیت‌های اجتماعی بسیار مربوط است (پاتالاز، 1987، به نقل از بیلگین، 2011). ملبی، کونگر، کونگر و لورنز (1993) نشان دادند که سخت‌گیری والدین و فقدان انعطاف‌پذیری در تربیت فرزندان به رفتارهای انحرافی و تخریب رشد مهارتهای اجتماعی در فرزندان می‌انجامد.
رشد احساس خودکارآمدی اجتماعی به تعاملات والد-فرزند بسیار مربوط است، مخصوصاً هنگامی که والدین کودکانشان را به علت حل مستقلانه مسئله مورد تشویق و حمایت قرار می‌دهند (کورکوران و ملینکورت، 2000 و گیانینو و ترونیک، 1988، به نقل از بیلگین، 2011). اولین ادراک از خودکارآمدی در خانواده به دست می‌آید و سپس در زندگی اجتماعی کودک توسعه می‌یابد و در تعاملات اجتماعی افزایش می‌یابد (بیلگین، 2011). در تحقیقاتی نیز نشان داده شده روابط مثبت والد فرزندی، استقلال و ایجاد و حفظ روابط بیرون خانه را در کودکان افزایش می‌دهد (برترتون، گولبی و چو، 1997؛ فیلد، دیگو و ساندرز، 2001). دیدگاههای والدین نسبت به فرزندان تعیین می‌کند که چقدر کودکانشان می‌توانند صاحب کارآمدی‌های اجتماعی شوند و چقدر از آنها استفاده کنند (بیلگین، 2011). والدین مقتدر که دلبستگی ایمنی با فرزندانشان دارند، رشد مهارتهای فرزندانشان را مورد تشویق قرار می‌دهند، بنابراین کودک زودتر به درکی از خود می‌رسد و سریعتر به احساس استقلال می‌رسد (کاراوالیس، دویل و مارکیویس، 2003). هر چه که فرد احساس استقلال بیشتری کند به احساس خودکارآمدی بیشتری دست می‌یابد.
انواع سبکهای دلبستگی به والدین بر روابط بین فردی کودکانشان تاثیرگذار است (بارتولومیو و هورووتز، 1991؛ هازان و شیور، 1994). به عقیده آربانو و پاور (2003) نوجوانانی که به والدینشان دلبستگی ایمن دارند از سطح بالای خودکارآمدی اجتماعی برخوردار هستند. علاوه براین کلمن (2003) رابطه‌ی معناداری بین دلبستگی دانش‌آموزان به والدینشان و خودکارآمدی اجتماعی آنها یافت. لمپرز و کلارک-لمپرز (1992) دریافتند که دلبستگی به دوستان به‌طور معناداری با روابط اجتماعی ارتباط دارد. فنی و نولر (1990) رابطه مثبت و معناداری را بین سبک دلبستگی ایمن و روابط عاشقانه گزارش کردند.
در تحقیقی لیبرمن، دویل و مارکیویس (1999) نشان دادند که هنگامی که تضاد بین نوجوانان و والدینشان کم می‌شود، کیفیت روابط نوجوانان با دوستانشان افزایش می‌یابد؛ مک دونالد (1998) نیز به همین نتیجه دست یافت. به عقیده هووارد و مدوی (2004) افراد دلبسته ایمن در روابط بین فردی از خودکارآمدی اجتماعی بالایی برخوردارند. بالبی (1969) و برترتون (1985) بین سبکهای دلبستگی و مهارتهای حل مسئله رابطه معناداری گزارش کردند. بیلگین (2011) نیز بر رابطه بین دیدگاه والدین و دلبستگی به والدین و خودکارآمدی اجتماعی فرزندان آنها تاکید داشته است.
الگوی فرزند پروری مقتدر با خودکارآمدی مثبت، اعتماد به نفس بیشتر و پیشرفت تحصیلی در ارتباط است (آنج، 2006). حمایت بیشتر والدین و اجبار های کمتر در تربیت با شایستگی اجتماعی بیشتر در کودکان در ارتباط است (مک دوئل و پارک ، 2009). الگوی فرزند پروری سبک مستبد و سهل‌گیر با ادراک از خود منفی، مصرف مواد و مشکلات تحصیلی ارتباط مثبت دارد (آنج، 2006). در کل تعامل والد فرزند، مثل نوع حمایت، نوع اجبار و نوع بازخورد بر خودکارآمدی کودک تأثیر دارد (گاردنر، 2011).
بندورا (1999) نشان داد که سطح پایین خودکارآمدی اجتماعی و تحصیلی، افسردگی کودکان را در درازمدت پیش بینی می‌کند. همچنین افرادی که باور دارند می‌توانند به وسیله اعمالشان به نتیجه دلخواه برسند، در مواجهه با مشکلات، احساس صلاحیت بیشتری می‌کنند (بندورا، 1997؛ موریس، 2002). نتایج پژوهشهای مختلف نشان داده‌اند که سطح پایین خودکارآمدی با سطح بالای نشانه‌های اختلالات اضطرابی و نشانه‌های افسردگی و نیز رگه اضطرابی-روان‌آزرده‌گرایی همراه بوده است و خودکارآمدی عمومی با بعضی از مؤلفه‌های سلامت روان نظیر افسردگی، اضطراب، حساسیت بین‌شخصی، خصومت، شکایت‌های جسمانی و پرخاشگری رابطه منفی دارد (موریس، 2002؛ کیم، 2005).
در مطالعه‌ی جنکینز و همکاران (2002) رابطه ای معنادار بین ابعاد خاص خودکارآمدی اجتماعی (مخصوصا حمایت های صمیمانه و اداره مشکلات) و نشانه‌های افسردگی یافت شد. در این مطالعه سطح پایین‌تر خودکارآمدی اجتماعی ادراک شده در حمایت صمیمانه و اداره مشکلات با نشانه‌های افسردگی در زنان و مردان همراه است.
تحقیقات نشان داده‌اند که افراد با سطح پایین خودکارآمدی عموماً مکان کنترل بیرونی دارند و اتفاقات را تحت کنترل خود نمی‌دانند (زیمرمن و کلیری، 2006). سیلور، میتچل و جیست (1995) در مطالعه خود دریافتند که افراد با سطح خودکارآمدی پایین تمایل دارند که شکست خود را به عوامل غیر قابل کنترل نسبت دهند که این خود به احساس افسردگی و درماندگی می‌انجامد.
سلیگمن و همکاران (1984) رابطه ای را بین خود کارآمدی اجتماعی و سبکهای اسنادی پیدا کردند. نوجوانانی که از سبک اسنادی ثابت، کلی و درونی نسبت به سبک اسنادی بیرونی، خاص و قابل تغییر استفاده کنند نمره افسردگی بالاتر و نمره خودکارآمدی اجتماعی پایینتری می‌گیرند.
تحقیقات نشان داده‌اند که احساس خودکارآمدی در تنظیم هیجان و اداره روابط بین فردی با رفتارهای نوعدوستانه ارتباط دارد (کاپرارا و استکا، 2007). نه تنها خودکارآمدی رفتارهای نوعدوستانه را افزایش می‌دهد بلکه توانایی افراد را در مقاومت در برابر رفتارهای ضداجتماعی که منجر به روابط ضعیف می شود کاهش می‌دهد (کاپرارا و همکاران، 1998؛ کاپرارا، باربارنلی و زیمباردو، 2002؛ کاپرارا، باربارانلی، پاستورلی و کرون، 2004). در هنگام بوجود آمدن مشکلات در روابط بین فردی خودکارآمدی بالاتر احتمال درگیر شدن فرد در کارهای خلاف کارانه و مصرف مواد (کاپرارا و همکاران، 1998، 2002) را کاهش می‌دهد. در مطالعه کاپرارا و استکا (2007) دریافتند که افراد با خودکارآمدی اجتماعی بالاتر سطوح پایینتری رفتارهای مشکل آفرین، را تجربه می‌کنند. در همین تحقیق نشان داده شد که خودکارآمدی اجتماعی نسبت به پنج بعد شخصیت پیش‌بینی کننده قوی تر رفتارهای مشکل آفرین میباشد.
خودکارآمدی اجتماعی بطور گسترده‌ای در سازگاری روانشناختی و سلامت روان کاربرد دارد و با عزت نفس، اضطراب اجتماعی و نشانگان افسردگی ارتباط دارد (اسمیت و بتز، 2000؛ اسمیت و بتز، 2002). اهرنبرگ، کوکس و کوپمن (1991) رابطه بین نشانگان افسردگی با خودکارآمدی اجتماعی را مورد بررسی قرار داد. در این تحقیق خودکارآمدی اجتماعی با نشانه‌های افسردگی در زنان در اوایل، اواسط و اواخر بزرگسالی ارتباط منفی و در مردان در اواسط و اواخر بزرگسالی رابطه منفی داشت.
در تحقیق مک‌فارلن، بلیسیمو و نورمن (1995) بین خودکارآمدی اجتماعی و تاب آوری و سخت رویی ارتباط مثبت و معناداری پیدا شد. رابطه‌ی معنادار اما کوچک هم بین حمایت همسالان و خانواده و خودکارآمدی اجتماعی پیدا شد. علاوه بر این در این تحقیق بین استرس، حمایت خانواده و خودکارآمدی اجتماعی با نشانه‌های افسردگی رابطه معناداری پیدا شد.
در تحقیق بندورا (1999)، مدل ارتباط بین خودکارآمدی اجتماعی و رفتار نوعدوستانه، رفتار مشکل‌دار، دستاوردهای تحصیلی و افسردگی بررسی شد. بین خودکارآمدی اجتماعی و رفتار نوعدوستانه، و دستاوردهای تحصیلی و افسردگی ارتباط معنادار پیدا شد و این یافته‌ها به این معناست که خودکارآمدی اجتماعی نتایجی بیش از فقط نتایج اجتماعی دارد. علاوه بر این در این تحقیق بین خودکار آمدی اجتماعی و نشانه‌های افسردگی ارتباط معنی‌داری پیدا شد.
رابطه بین خودکارآمدی عمومی و تنهایی در مطالعه داسالت و دودلین (2001) منفی گزارش شده است، به این معنا که خودکارآمدی، احساس تنهایی را کاهش می‌دهد. در سال 2002، چنج و فرنهام، رابطه منفی متوسطی بین احساس اعتماد به نفس عمومی و احساس تنهایی بدست آوردند.
پونزتی (1990) در تحقیقی به این نتیجه رسید که کاهش اعتماد در موقعیت‌های اجتماعی در افراد تنها کاهش می‌یابد. در تحقیق گالانکی و کالانتزی-عزیزی (2002)، کودکان با سطح بالای خودکارآمدی اجتماعی، هم در موقعیت‌های همراه با تعارض یا بدون تعارض، بطور معناداری سطح پایین‌تر تنهایی را نشان دادند. درگروه نمونه دانشجویان، افراد با سطح پایین خودکارآمدی اجتماعی، احساس تنهایی بیشتری نسبت به دیگران صمیمی و هم دیگران دورتر نشان دادند (چنج و فرنهام، 2002).
در تحقیق ولف و استیتز (1999) بین خودکارآمدی عمومی و عزت نفس ارتباط معناداری پیدا کردند، بتز و کلین (1996) همبستگی 52/0 را برای مردان و 43/0 را برای زنان بین خودکارآمدی عمومی و عزت نفس گزارش کردند. اسمیت و بتز (2002) همستگی مثبت و معناداری را بین خودکارآمدی اجتماعی و عزت نفس پیدا کردند. تحقیقات در حوزه عملکرد اجتماعی نشان داده‌است که خودکارآمدی قوی هم در پرورش و هم در نگهداری و بهبود روابط اجتماعی مؤثر است (بندورا، 1997).
خودکارآمدی اجتماعی به عنوان یک متغیر مهم و تأثیرگذار در روابط اجتماعی به حساب می‌آید و با بسیاری از نتایج حاصل از روابط اجتماعی ارتباط دارد (کاپرارا و همکاران، 2004؛ کاپرارا و استکا ، 2007، باندورا، پاستورلی، باربرانلی و کاپرارا، 1999؛ کاپرارا، رگالیا و باندورا، 2002).
کاپرارا و استکا (2005) نشان دادند که خودکارآمدی اجتماعی مستقیماً بر رفتار نوعدوستانه تأثیرگذار است. ماتسوشیما و شیومی (2003) بیان می‌کنند که خودکارآمدی اجتماعی بر کاهش استرس در روابط بین‌فردی بسیار تاثیرگذار است.
به عقیده بندورا، خودکارآمدی از مهمترین عوامل در رشد ارتباطات سالم اجتماعی است که زندگی فرد را لذت‌بخش کرده، او را قادر می‌سازد با فشارهای طولانی‌مدت مقابله کند. حس ایمن از خودکارآمدی، باعث ایجاد ارتباطات اجتماعی مثبت و سالم می‌شود؛ در حالی که عدم خودکارآمدی، فرد را به رفتارهای اجتنابی (مانند فرار)، پرخطر (ارتباطات جنسی نامشروع) و طرد جامعه می‌کشاند و این خود باعث محرومیت فرد از تقویت کننده‌های مثبت اجتماعی می‌شود (بندورا، 1999).
در حوزه عملکرد تحصیلی نیز مطالعات زیادی اهمیت خودکارآمدی را در پیشرفت مورد بررسی قرار داده‌اند. دانش‌آموزانی که خودکارآمدی بالایی دارند، در مورد تکالیف درسی احساس آمادگی بیشتری می‌کنند، بهتر کار می‌کنند، پشتکار بیشتری دارند و بیشتر پیشرفت می‌کنند (حجازی، فارسی‌نژاد و عسکری، 1386). مطالعات متعدد نشان داده‌اند که بهبود خودکارآمدی می‌بایست به عنوان موضوعی پایه و بنیادی در حوزه روان‌درمانگری، مدنظر رواندرمان‌گران قرار گیرد. اصغرنژاد، خداپناهی و حیدری (1383) در پژوهش خود به بررسی رابطه باورهای خودکارآمدی، مسند مهارگذاری با موفقیت تحصیلی پرداخته و دریافتند که خودکارآمدی با موفقیت تحصیلی و مسند مهارگذاری درونی رابطه معنی‌دار دارد. در همین زمینه حجازی و همکاران (1386) پس از تحقیق خود در مورد سبکهای هویت و پیشرفت تحصیلی، نقش باورهای خودکارآمدی در موفقیت تحصیلی را مهم ارزیابی کردند.
در مجموع تحقیقات گذشته بر تاثیر خودکارآمدی بر کارکردهای رفتاری، شناختی و هیجانی نوجوانان تأکید دارند (زیمرمن و کلیری، 2006). خودکارآمدی بصورت شناختی ساخته می‌شود و بر افکار، انتظارات و رفتارها تأثیر می‌گذارد. باندورا (1997) و شانک (1995) فرض کرده اند که خودکارآمدی بر انتخاب مهارت، تلاش و پافشاری بر آن تأثیر دارد (شانک و مک، 2006). مطالعات متعددی بر رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی مطلوب در دختران و پسران نوجوان تأکید دارند (کاپرارا و همکاران، 2004؛ داویس‌کین و همکاران، 2008). همچنین در تحقیقات دیگری رابطه بین خودکارآمدی و خلاقیت شغلی تأیید گردیده است (باندورا، 1997؛ بتز و هکت، 1986؛ هکت، 1995).
منابع فارسی
اصغرنژاد، طاهره؛ خداپناهي، محمدکریم، و حيدري، محمود. (1383). بررسي رابطه باورهاي خودكارآمدي ، مسند مهارگذاري با موفقيت تحصيلي. مجله روانشناسی، 8، 3، 227- 218.
بشارت، محمدعلی. (1388). سبکهای دلبستگی و نارسایی هیجانی. پژوهشهای روانشناختی، دوره 12، شماره 3 و 4، صص 80-63.
حجازي الهه؛ فارسي نژاد، معصومه و عسگري، علی. (1386). سبكهاي هويت و پيشرفت تحصيلي: نقش خودكارآمدي تحصیلی. مجله روانشناسی، 11، 4، 413-394.
حكمتي‌نژاد، اقبال. (1380). بررسي تعامل جنسيت و خودكارآمدي بر پيشرفت تحصيلي دانش آموزان سال سوم راهنمايي. دانشگاه شيراز، پايان نامه كارشناسي ارشد.
رحیمی، مهدی. (1391). پیش بینی فرایند تصمیم گیری توسط انگیزش، هیجانات و ارزیابی های شناختی هیجانات با واسطه گری تمایلات فراشناختی: رویکردی یکپارچه در تصمیم گیری. دانشگاه شیراز، پایان نامه منتشر نشده دکتری.
عبدی، سلمان؛ باباپور خیرالدین، جلیل، و فتحی، حیدر. (1389). رابطه سبکهای تنظیم هیجان شناختی و سلامت عمومی دانشجویان .مجله دانشگاه علوم پزشکی ارتش جمهوری اسلامی ایران، 8، 4، 264-258.
فولادچنگ، محبوبه. (1383). بررسي تأثير آموزش مهارتهاي خودگرداني و افزايش باورهاي خود بسندگي بر عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان دبيرستاني. دانشگاه شيراز، پايان نامه منتشر نشده دكتري.
هومن، حیدرعلی. (1391). مدل یابی معادلات ساختاری با کاربرد نرم افزار لیزرل (با اصلاحات). تهران نشر: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت)، مرکز تحقیق و توسعه علوم انسانی .
یوسفی، فریده. (1385). بررسي رابطه راهبردهاي شناختي تنظيم هيجان با افسردگي و اضطراب در دانش آموزان مراکز راهنمايي استعدادهاي درخشان. پژوهش در حيطه كودكان استثنايي، 6، 4، 871-892.
منابع انگلیسی
Adler, A. (1937). Position in family constellation influences life style. Journal of individual psychology, 3, 211-227.
Ainsworth, M. D. S. (1967). Infancy in Uganda: Infant care and the growth of love. Baltimore: Johns Hopkins University Press.
Ainsworth, M. D. S. (1991). Attachment and other affectional bonds across the life cycle. In C. M. Parkes, J. Stevenson-Hinde, & P.Marris (Eds.), Attachment across the life cycle (pp. 33–51). New York: Routledge.
Ainsworth, M. D. S., Blehar, M. C., Waters, E., & Wall, S. (1978). Patterns of attachment: Assessed in the Strange Situation and at home. Hillsdale, NJ: Erlbaum.
Aldwin, C., Revenson, T. A. (1987). Does coping help? A reexamination of the relationship between coping and mental health. Journal of Personality and Social Psychology, 53, 337-348.
Aldao, A., & Nolen-Hoeksema, S. (2012). When are adaptive strategies most predictive of psychopathology? Journal of Abnormal Psychology, 121, 276-281.
Altman, I., & Taylor, D. A. (1973). Social penetration: The development of interpersonal relationships. New York: Holt, Rinehart & Winston.
Ang, R. P. (2006). Effects of parenting style on personal and social variables for Asian Adolescents. American Journal of Orthopsychiatry, 76(4), 503-511.
Appleton, A.A., Buka, S.L., Loucks, E.B., Gilman, S.E., Kubzansky, L.D. (2013). Divergent associations of adaptive and maladaptive emotion regulation strategies with inflammation. Health Psychology, 32(7), 748-756.
Archer, R. L., Berg, J. H., & Runge, T. E. (1980). Active and passive observer’s attraction to a self-disclosing other. Journal of Experimental Social Psychology, 16, 130- 145.
Aron, A., & Aron, E. N. (2006). Romantic relationships from the perspectives of the self-expansion model and attachment theory. In M. Mikulincer & G. S. Goodman (Eds.), Dynamics of romantic love: Attachment, caregiving, and sex (pp. 359–382). New York: Guilford Press.
Arbano, C., & Power, T. (2003). Parental attachment, self-esteem and antisocial iors among African American, European American, & Mexican American adolescents. Journal of Counseling Psychology, 40-51.
Baldwin, M. W. (1992). Relational schemas and the processing of social information. Psychological Bulletin, 112, 461–484.
Baldwin, S. A., & Hoffmann, J. P. (2002). The dynamics of self-esteem: A growth-curve anal-
ysis. Journal of Youth and Adolescence,31, 101–113.
Bandura, A. (1977). Social learning theory. New York: General Learning Press.
Bandura, A. (1996). Regulation of cognitive processes through perceived self-efficacy. In G. H. Jennings & D. Belanger (Eds.), Passages beyond the gate: A Jungian approach to understanding the nature of American psychology at the dawn of the new millennium (pp. 96-107). Needham Heights, MA: Simon & Schuster.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy: the exercise of control. New York: Freeman.
Bandura, A. (2000). Self-efficacy. In A.C.E. Kazdin (Ed.), Encyclopedia of psychology Vol 7 New York: Oxford University Press, pp. 212-213.
Bandura, A., Caprara, G. V., Barbaranelli, C., Gerbino, M., & Pastorelli, C. (2003). Role of affective self-regulatory efficacy on diverse spheres of psychosocial functioning. Child Development, 74, 769–782.
Bandura, A., Pastorelli, C., Barbaranelli, C., & Caprara, G. V. (1999). Selfefficacy pathways to childhood depression. Journal of Personality and Social Psychology, 76, 258-269.
Bandura, A., & Wood, R. E. (1989). Effect of perceived controllability and performance standards on self-regulation of complex decision-making.Journal of Personality and Social Psychology, 56, 805-814.
Bargh, J.A., & Williams, L.E. (2007). On the nonconscious regulation of emotion. In J. Gross (Ed.), Handbook of emotion regulation (pp. 429-445). New York: Guilford.
Bartholomew, K. (1990). Avoidance of intimacy: An attachment perspective. Journal of Social and Personal R elationshivs, 7, 147-178.
Bartholomew, K, & Horowitz, L. M. (1991). Attachment styles among young adults: A test of a four-category model. Journal of Personality and Social Psychology, 6, 1, 226-244.
Bauman, G., Bustillos, L., Bensimon, E., Brown, M. C., & Bartee, R. (2005). Achieving equitable educational outcomes with all students: The institution’s role and responsibilities. Washington, DC: Association of American Colleges and Universities.
Bavelas, J. B., Coates, L., & Johnson, T. (2000). Listeners as co-narrators. Journal of Personality and Social Psychology, 79, 941-952.
Bechara , A., damasio, H., & damasio,A. R. (2000). Emotion, Decision Making and the Orbitofrontal Cortex. life span and medicines, vol, 10, issue 3, 295-307.
Berant, E., Mikulincer, M., & Florian, V. (2001a). The association of mothers’ attachment style and their psychological reactions to the diagnosis of infant’s congenital heart disease. Journal of Social and Clinical Psychology, 20, 208–232.
Berant, E., Mikulincer, M., & Florian, V. (2001b). Attachment style and mental health: A 1-year follow- up study of mothers of infants with congenital heart disease. Personality and Social Psychology Bulletin, 27, 956–968.
Berg, J. H. (1987). Responsiveness and self-disclosure. In V. J. Derlega, & J. H. Berg (Eds.), Self-disclosure: Theory, research, and therapy (pp. 101-130). New York: Plenum Press.
Berman, W. H., & Turk, D. C. (1981). Adaptation to divorce: Problems and coping strategies. Journal of Marriage and family, 43, 179-189.
Berridge, K. C., & Winkielman, P. (2003). What is an unconscious emotion: The case for unconscious 'liking'. Cognition and Emotion, 17, 181-211.
Berscheid, E., & Walster, E. H. (1978). Interpersonal attraction. Reading, MA: Addison Wesley.Mehmet
Betz, N. E., & Klein, K. L. (1996). Relationships among measures of career selfefficacy, generalized self-efficacy, and global self-esteem. Journal of Career Assessment, 4, 285-298.
Betz, N.E., & Hackett, G. (1986). Applications of self-efficacy theory to understanding career choice behavior. Journal of Social and Clinical Psychology, 4, 279-289.
Bilgin, M. (2011). Relation among proposed predictors and outcomes of social self efficacy Turkish late adolescents. Eğitim Fakültesi Dergisi: 40, 01-18.
Billings, A., & Moos, R. (1984). Coping, stress, and social resources among adults with unipolar depression. Journal of Personality and Social Psychology 46, 877-891.
Boden, J. M., & Baumeister, R. F. (1997). Repressive coping: Distraction using pleasant thoughts ad memories, Journal of Personality and Social Psychology, 73, 45-62.
Bower, G. H. (1991). Mood congruity of social judgments. In J. P. Forgas (Ed.), Emotion and social judgments (pp. 31-53). Oxford, England: Pergamon Press.
Bowlby, J. (1969). Attachment and loss: Attachment. New York: Basic Books.
Bowlby, J. (1973). Attachment and loss: Vol. 2. Separation: Anxiety and anger.NewYork: Basic Books.
Bowlby, J. (1979). The Making and Breaking of Affectional Bonds. London: Tavistock.
Bowlby, J. (1980). Attachment and loss: Vol. 3. Sadness and depression. New York: Basic Books.
Bowlby, J. (1982/1969). Attachment and loss: Vol. 1. Attachment (2nd ed.). New York: Basic Books.
Bowlby, J. (1988). A secure base: Clinical applications of attachment theory. London: Routledge.
Brennan, K. A., Clark, C. L. & Shaver, P. R. (1998). Self-report measurement of adult attachment: An integrative overview. In J.A. Simpson & W. S. Rholes (Eds.), Attachment theory and close relationships (pp.46-76). New York: Guilford Press.
Brennan, K. A., Shaver, P. R., & Clark, C. A. (2000). Specifying some mediators of attachment-related anxiety and avoidance. Unpublished manuscript, State University of New York, Brockport, NY.
Brenning, K., & Braet, C. (2013). The emotion regulation model of attachment : an emotion-specific approach. Personal Relationship. , 20, 107-123.
Bretherton, I. (1991). Pouring new wine into old bottles: The social self as internal working model. In M. Gunnar & L. A. Sroufe (Eds.), Minnesota symposia on child development (Memory and affect in development, Vol. 26, pp. 237–263). Hillsdale: Erlbaum.
Bretherton, I. (1993). From dialogue to internal working models: The co-construction of self in relationships. In C. A. Nelson (Ed.), Memory and affect in development (pp. 237–263). Hillsdale: Erlbaum.
Bretherton, I., Golby, B., & Cho, E. (1997). Attachment and the transmission of values. In J. Grusec and L. Kucszynski (Eds.). Parenting and childrens internalization of values (pp. 103-134). New York: Wiley.
Bretherton, I., & Munholland, K. A. (1999). Internal working models in attachment: A construct revisited. In J. Cassidy and P. Shaver (Eds.), Handbook of Attachment: Theory, research and clinical application (pp. 89-111). New York: Guilford.
Brown, K.W., Ryan, R.M., & Creswell, J.D. (2007). Mindfulness: Theoretical foundations and evidence for its salutary effects. Psychological Inquiry, 18, 211-237.
Buck, R. (1984). The communication of emotion. New York: Guilford.
Buelow, S. A., Lyddon, W. J., & Johnson, J. T. (2002). Client attachment and coping resources. Counseling Psychology Quarterly, 15, 145–152.
Cahill, L., Prins, B., Weber, M., & McGaugh, J. L. (1994). Beta-adrenergic activation and memory for emotional events. Nature, 371(6499), 702–704.
Calkins, S.D. & Fox, N.A. (2002). Self-regulatory processes in early personality development: A multilevel approach to the study of childhood social withdrawal and aggression. Development & Psychopathology, 14, 477-498.
Campell-sills, l., & Barlow, D. H. (2007). Incorporating emotion regulation into conceptualization and treatment of anxiety and modal disorders. In J. J. Gross (ED.), handbook of emotion regulation (542-559). New York:Guilford press.
Campos, J., Campos, R., & Barrett, K. (1989). Emergent themes in the study of emotional development and emotion regulation. Developmental Psychology, 25, 394–402.
Cannon, W. B. (1939). The wisdom of the body (2nd ed.). New York: Simon. (First edition published 1932)
Caprara, G. V., Giunta, L. D., Eisenberg, N., Gerbino, M., Pastorelli, C., & Tramontano, C. (2008). Assessing regulatory emotional self-efficacy in three countries. Psychological Assessment, 20(2), 227–237.
Caprara, G. & Steca, P. (2007). Prosocial agency: the contribution of values and self-efficacy beliefs to prosocial behavior across ages. Journal of Social and Clinical Psychology, 26(2): 218-239.
Caprara G.V. & Steca P. (2005). Self-efficacy beliefs as determinants of prosocial behavior conducive to life satisfaction across ages. Journal of Social and Clinical Psychology 24, 191-217.
Caprara, G.V., Barbaranelli, C., Pastorelli, C., & Cervone, D. (2004). The contributions of self
efficacy beliefs to psychosocial outcomes in adolescence: Predicting beyond global disposition tendencies. Personality and Individual Differences, 37, 751-763.
Caprara, G. V., Barbaranelli, C., & Zimbardo, P. G. (2002). When parsimony subdues distinctiveness: Simplified public perception of politicians’ personality. Political Psychology, 23, 77–96.
Caprara, G.V., Regalia, C., & Bandura, A. (2002). Longitudinal impact of perceived self regulatory efficacy on violent conduct. European Psychologist, 7, 63-69.
Caprara G.V., Scabini E., Barbaranelli C., Pastorelli C., Regalia C. & Bandura A. (1998). Impact of adolescents’ perceived self-regulatory efficacy on familial communication and antisocial conduct. European Psychologist 3, 125-132.
Carpenter, E. M., & Kirkpatrick, L. A. (1996). Attachment style and presence of a romantic partner as moderators of psychophysiological responses to a stressful laboratory situation. Personal Relationships, 3, 351–367.
Carter, C. S., Ahnert, L., Grossmann, K. E., Hrdy, S. B., Lamb, M. E., Porges, S. W., et al. (Eds.). (2005). Attachment and bonding: A new synthesis. Cambridge, MA: MIT Press.
Carver, C. S. (1997). Adult attachment and personality: Cognitive evidence and a new measure. Journal of Personality and Social Psychology, 23, 865-883.
Carver, C. S., & Scheier, M. F. (1981). Attention and self-regulation: A control-theory approach to human behavior. New York: Springer-Verlag.
Carver, C. S., Scheier, M. F., & Weintraub, J. K. (1989). Assessing coping strategies: A theoretically based approach. Journal of Personality and Social Psychology, 56, 267-283.
Carver, C. S., & White, T. L. (1994). Behavioral inhibition, behavioral activation, and affective responses to impending reward and punishment: The BIS/BAS scales. Journal of Personality and Social Psychology, 67, 319–333.
Cassidy, J. (1994). Emotion regulation: Influences of attachment relationships. Monographs of the Society for Research in Child Development, 59, 228– 283.
Cassidy, J., & Kobak, R. R. (1988). Avoidance and its relationship with other defensive processes. In J. Belsky & T. Nezworski (Eds.), Clinical implications of attachment (pp. 300-323). Hillsdale, NJ: Erlbaum.
Cicchetti, D., Ackerman, B. P, & Izard, C. E. (1995). Emotions and emotion regulation in developmental psychology. Development and Psychopathology, 7, 1-10.
Cheng, H., & Furnham, A. (2002). Personality, peer relations, and self-confidence as predictors of happiness and loneliness. Journal of Adolescence, 25, 327-339.
Chung, C. K., & Pennebaker, J. W. (2007). The psychological functions of function words. In K. Fiedler (Ed.), Social communication (pp. 343-359). New York: Psychology Press.
Clark, M. S. & Isen, A. M. (1982). Toward Understanding the Relationship Between Feeling States and Social Behavior. Cognitive Social Psychology. Hastrof, A. H., & Isen, A. M. (Eds.). Elsevier: New York, pp. 73-108.
Cohen, F., & Lazarus, R. S. (1973). Active coping processes, coping disposition, and recovery from surgery. Psychosomatic Medcine, 35, 375-389.
Cole, S. W. , Kemeny, M. E. , Taylor, S. E. , & Visscher, B. R. (1996). Elevated physical health risk among gay men who conceal their homosexual identity. Health Psychology, 15, 243–251.
Coleman, K. P. (2003). Perceptions of parent-child attachment, social self-efficacy, and peer relationships in middle childhood. Journal of infant and child development, 12, 351- 368.
Collins, N. L. (1996). Working models of attachment: Implications for explanation, emotion, and behavior. Journal of Personality and Social Psychology, 71, 810-832.
Collins, N. L., & Feeney, B. C. (2004). Working models of attachment shape perceptions of social support: Evidence from experimental and observational studies. Journal of Personality and Social Psychology, 87, 363-383.
Collins, N. L., & Read, S. J. (1990). Adult attachment, working models, and relationship quality in dating couples. Journal of Personality and Social Psychology, 58, 644–663.
Collins, N. L., & Read, S. J. (1994). Cognitive representations of attachment: The structure and function of working models. In K. Bartholomew & D. Perlman (Eds.), Advances in personal relationships: Attachment processes in adulthood (Vol. 5, pp. 53–92). London: Jessica Kingsley.
Collins, N., & Miller, L. (1994). Self-disclosure and liking: a meta-analytic review. Psychological Bulletin, 116(3), 457-75.
Connolly J. (1989). Social self-efficacy in adolescence: Relations with self-concept, social adjustment, and mental health. Canadian Journal of Behavioral Science, 21, 258–269.
Cozby, P. C. (1972). Self-disclosure, reciprocity and liking. Sociometry, 35, 151-160.
Cozby, P. C. (1973). Self-disclosure: A literature review. Psychological Bulletin, 79,
73-91.
Cramer, P. (1991). The development of defense mechanisms. New York: Springer-Verlag.
Crowell, J. A.; Fraley, R. C.; and Shaver, P. R. (1999). "Measurement of Individual Differences in Adolescent and Adult Attachment." In Handbook of Attachment: Theory, Research, and Clinical Applications, ed. J. Cassidy and P. R. Shaver. New York: Guilford Press.
Davidson, R. J. (1998). Affective style and affective disorders: Perspectives from affective neuroscience. Cognition and Emotion, 12, 307-320.
Davis-Kean, P.E., Huesmann, L.R., Jager, J., Collins, W.A., Bates, J.E., & Lansford, J.E. (2008). Changes in the relation of self-efficacy beliefs and behaviors across development. Child Development, 79, 1257-1269.
Deci, E. L., & Ryan, R. M. (2002). Handbook of self-determination research. Rochester, NY: University of Rochester Press.
Derakshan, N., Eysenck, M., & Myers, L. B. (2007). Emotional information processing in repressors: The vigilance-avoidance theory. Cognition and Emotion, 21, 1585–1614.
Derlega, V. J., & Grzelak, J. (1979). Appropriateness of self-disclosure. In G. J. Chelune (Ed.), Self-disclosure. Origins, patterns, and implications of openness in interpersonal relationships (pp. 151-176). San Francisco: Jossey-Bass.
Derlega, V., Metts, S., Petronio, S., & Margulis, S. (1993). Self-disclosure. Newbury
Park, CA: Sage.
Derryberry, D., & Rothbart, M. K. (1988). Arousal, affect, and attention as components of temperament. Journal of Personality and Social Psychology, 55, 958-966.
Desivily, H. S., & Eizen, D. (2005). CONFLICT MANAGEMENT IN WORK TEAMS: THE ROLE OF SOCIAL SELF EFFICACY AND GROUP IDENTIFICATION. The International Journal of Conflict Management, 16, 2, 183-208.
DeSteno, D., Gross, J. J., & Kubzansky, L. (2013). Affective science and health: The importance of emotion and emotion regulation. Health Psychology, 32, 5, 474-486.
Dindia, K. (1988). A comparison of several statistical tests of reciprocity and self-disclosure. Communication Research, 15(6), 726-752.
Dion, K. K., & Dion, K. L. (1985). Personality, gender, and the phenom- 612 WEI, RUSSELL, AND ZAKALIK enology of romantic love. In P. R. Shaver (Ed.), Self, situations and behavior: Review of personality and social psychology (pp. 209–239). Thousand Oaks, CA: Sage.
Dozier, M., & Kobak, R. R. (1992). Psychophysiology in attachment interviews: Converging evidence for deactivating strategies. Child Development, 63, 1473–1480.
Dussault, M., & Deaudelin, C. (2001). Loneliness and self-efficacy in educations majors. Psychological Reports, 89, 285-289.
Eccles, J. S., Wigfield, A., & Schiefele, U. (1998). Motivation. In N. Eisenberg (Ed.), Handbook of child psychology (Vol. 3, 5th ed.). New York: Wiley.
Edelstein, R. S., Ghetti, S., Quas, J. A., Goodman, G. S., Alexander, K. W., Redlich, A. D., & Cordon, I. M. (2005). Individual differences in emotional memory: Adult attachment and long-term memory for child sexual abuse. Personality and Social Psychology Bulletin, 31, 1537–1548.
Ehrenberg, M. F., Cox, D. N., & Koopman, R. F. (1991). The relationship between self-efficacy and depression in adolescents. Adolescence, 26, 361-374.
Eichenbaum, H. (2004). Hippocampus: Cognitive processes and neural representations that underlie declarative memory. Neuron, 44, 109-120.
Eisenberg, N., Hofer, C., & Vaughan, J. (2007). Effortful control and its socioemotional consequences. In J. J. Gross (Ed.), Handbook of emotion regulation. New York: Guilford Press.
Eisenberg, N., Smith, C.L., & Spinrad, T.L. (2011). Effortful control: Relations with emotion regulation, adjustments, and socialization in childhood. In R. F. Baumeister & K. D. Vohs (Eds.), Handbook of self-regulation: Research, theory, and applications (2nd ed., pp. 263-283). New York: Guilford Press.
Ekman, P., & Davidson, R. J. (1994). The nature of emotion: Fundamental questions. New York: Oxford University Press.
Epstein, S., & Meier, P. (1989). Constructive thinking: A broad coping variable with specific components. Journal of Personality and Social Psychology, 57, 332–350.
Erber, R., & Erber, M.W. (2000). The self-regulation of moods: Second thoughts on the importance of happiness in everyday life. Psychological Inquiry, 11, 142-148.
Esch, T., Fricchione, G. L., & Stefano, G. B. (2003). The therapeutic use of the relaxation response in stress-related diseases. Medical Science Monitor, 9, 2, 23-34.
Estrada, C.A., Isen, A.M., & Young, M.J. (1994). Positive affect improves creative problem solving and influences reported source of practice satisfaction in physicians. Motivation and Emotion, 18, 285-299.
Estrada C. A., Isen, A. M., & Young, M. J. (1997). Positive affect facilitates integration of information and decreases anchoring in reasoning among physicians. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 72,117–135.
Fan, J., McCandliss, B. D., Fossella, J., Flombaum, J. I., & Posner, M. I. (2005). The activation of attentional networks. NeuroImage, 26, 471-479.
Feeney, J.A., & Noller, P. (1990). Attachment Styles as a Predictor of Adult Romantic Relationships. Journal of Personality and Social Psychology,58, 281-291.
Felson, R. B., & Zielinski, M. A. (1989). Children’s self-esteem and parental support. Journal of Marriage and the Family, 48, 1, 37-46.
Felton, B. J., Revenson, T. A., Hinrichsen, G. A. (1984). Stress and coping in the explanation of psychological adjustment among chronically ill adults. Social science and medicine, 18, 889-898.
Field, T., Diego, M. & Sanders, C. (2001). Adolescent depression and risk factors. Adolescence, 36, 492-498.
Fletcher, A. C., Steinberg, L., & Williams-Wheeler, M. (2004). Parental Influences on Adolescent Problem Behavior: A Response to Stattin and Kerr. Child Development, 75, 781-796.
Florian, V., Mikulincer, M., & Bucholtz, I. (1995). Effects of adult attachment style on the perception and search for social support. Journal of Psychology: Interdisciplinary and Applied, 129, 665–676.
Florian, L. 1998. 'Inclusive practice: What, why and how.' In C. Tilstone, L. Florian and R. Rose (Eds.) Promoting Inclusive Practice. London, Routledge: 13-26.
Fraley, R. C. (2002). Attachment Stability From Infancy to Adulthood: Meta-Analysis and Dynamic Modeling of Developmental Mechanisms. Personality and Social Psychology Review, 6, No. 2, 123–151.
Fraley, R. C., & Brumbaugh, C. C. (2007). Adult attachment and preemptive defenses: Converging evidence of the role of defensive exclusion at the level of encoding. Journal of Personality, 75, 1033–1050.
Fraley, R. C., Garner, J. P., & Shaver, P. R. (2000). Adult attachment and the defensive regulation of attention and memory: The role of preemptive and postemptive processes. Journal of Personality and Social Psychology, 79, 816–826.
Fraley, R. C., & Shaver, P. R. (1997). Adult attachment and the suppression of unwanted thoughts. Journal of Personality and Social Psychology, 73, 1080-1091.
Fraley, R. C., & Shaver, P. R. (2000). Adult romantic attachment: Theoretical developments, emerging controversies, and unanswered questions. Review of General Psychology, 4, 132–154.
Forsyth, C. J., & Compas, B. E. (1987). Interaction of cognitive appraisals of stressful events and coping: Testing the goodness of fit hypothesis. Cognitive Therapy and Research, 11, 473–485.
Frazier, P. A., Tix, A. P., & Barron, K. E. (2004). Testing moderator and mediator effects in counseling psychology research. Journal of Coun-seling Psychology, 51, 115–134.
Frijda, N. H. (1986). The emotions. Cambridge: Cambridge University Press.
Gable, S. L., Reis, H. T., Impett, E., & Asher, E. R. (2004). What do you do when things go right? The intrapersonal and interpersonal benefits of sharing positive events. Journal of Personality and Social Psychology, 87, 228–245.
Galla, B. M., & Wood, J. J. (2012). Emotional self-efficacy moderates anxiety-related impairments in math performance in elementary school-age youth. Personality and Individual Differences, 52, 2, 118-122.
Garber, J., & Dodge, K.A. (1991). The development of emotion regulation and dysregulation. New York: Cambridge University Press.
Gardner, P (2011). High stakes internships (White Paper). East Lansing: Collegiate Employment research Institute (CERI).
Gecas, V. (1989). The social psychology of self-efficacy. Annual Review of Sociology, 15, 291–316.
George, C., Kaplan, N., & Main, M. (1985). The Adult Attachment Interview. Unpublished protocol, Department of Psychology, University of California, Berkeley.
Gillath, O., Bunge, S. A., Shaver P. R., Wendelken, C., & Mikulincer, M. (2005). Attachment-style differences in the ability to suppress negative thoughts: Exploring the neural correlates. Neuroimage, 28, 835-847.
Gillath, O., Shaver, P. R., Mendoza, S. P., Maninger N., & Ferrer E. (2006, January). Changes in salivary cortisol concentration as a function of attachment style and attachment-related emotional states. Talk presented in a symposium entitled “Attachment, stress, and physiological/endocrine responses,” chaired by Markus Quirin and Omri Gillath, at the annual meeting of the Society for Personality and Social Psychology, Palm Springs, CA.
Gjerde, P. F., Onishi, M., & Carlson, K. S. (2004). Personality characteristics associated with romantic attachment: A comparison of interview and self-report methodologies. Personality and Social Psychology Bulletin, 30, 1402–1415.
Gottman, J. M., & Declaire, J. (1998). Raising an emotionally intelligent child. New York: Simon & Schuster.
Garnefski, N., Kraaij, V., & Spinhoven, P. (2001). Negative life events, cognitive emotion regulation and emotionalproblems. Personality and Individual Differences, 30, 1311–1327
Garnefski, N., Van Den Kommer, T., Kraaij, V., Teerds, J., Legerstee, J., & Onstein, E. (2002). The relationship between cognitive emotion regulation strategies and emotional problems, Comparison between a clinical and non-clinical sample. European Journal of Personality, 16, 403–42
Galanaki, E. P., & Kalantzi-Azizi, A. (1999). Loneliness and social dissatisfaction: Its relation with children’s self-efficacy for peer interaction. Child Study Journal, 29, 1-22.
Greene, K., Derlega, V. J., & Mathews, A. (2006). Self-disclosure in personal relationships. In A. Vangelisti & D. Perlman (Eds.), Cambridge handbook of personal relationships (pp. 409-427). Cambridge, England: Cambridge University Press.
Greene, K., & Faulkner, S. L. (2002). Expected vs. actual responses to disclosure in relationships of HIV-positive African-American adolescent females. Communication Studies, 53, 297-31
Greene, T. R., & Noice, H. (1988). Influence of positive affect upon creative thinking and problem solving in children. Psychological Reports, 63, 895-898.
Greenhalgh, P. (1994). Emotional growth and learning. London: Routledge.
Gross, J.J. (2001). Emotion Regulation in Adulthood: Timing is Everything. Current directions in psychological science, 10, 6, 214-219.
Gross, J. J., & Munoz, R. F. (1995). Emotion regulation and mental health. Clinical Psychology: Science and Practice, 2, 151–164.
Gross,]. J. (Ed.). (2007). Handbook ofemotion regulation. New York: Guilford Press.
Gross, J. J., & Thompson, R. A. (2007). Emotion regulation: Conceptual foundations. In J. J. Gross (Ed.), Handbook of emotion regulation (pp. 3-24). New York: Guilford Press.
Gross, J.J. (1998). The Emerging Field of Emotion Regulation: An Integrative Review. Review of General Psychology, vol. 2, No. 3, pp. 271-299.
Gross, J.J. (1999). Emotion Regulation: Past, Present, Future. Cognition & Emotion, 13, 551- 573.
Gross, J. J., John, O. P. (2003). Individual differences in two emotion regulation processes: Implications for affect, relationships, and well-being. Journal of Social Psychology, 85, 348–362.
Gunnar, M. R. (2005). Attachment and stress in early development: Does attachment add to the potency of social regulators of infant stress? In C. S. Carter, L. Ahnert, K. E. Grossmann, S. B. Hrdy, M. E. Lamb, S. W. Porges, et al. (Eds.), Attachment and bonding: A new synthesis (pp. 245–256). Cambridge, MA: MIT Press.
James,W. (1884). What is an emotion? Mind, 9, 188-205.
Hackett, G. (1995). Self-efficacy in career choice and development. In A. Bandura (Ed.), Self efficacy in changing societies (pp. 232-258). New York: Cambridge University Press.
Hart, J., Shaver, R. P., & Goldenberg, J. L. (2005). Attachment, self-esteem worldviews, and terror management: Evidence for tripartite security system. Journal of Personality and Social Psychology, 88, 999-1013.
Hazan, C., & Shaver, P. R. (1987). Romantic love conceptualized as an attachment process. Journal of Personality and Social Psychology, 52, 511–524.
Heinonen, K., Raikkonen, K., Keltikangas-Jarvinen, L., & Strandberg, T. (2004). Adult attachment dimensions and recollections of childhood family context: Associations with dispositional optimism and pessimism. European Journal of Personality, 18, 193–207.
Hesse, E. (1999). The Adult Attachment Interview: Historical and current perspectives. In J. Cassidy & P. R. Shaver (Eds.), Handbook of attachment: Theory, research, and clinical applications (pp. 395–433). New York: Guilford Press.
Higgins, E. T. (1998). Promotion and prevention: Regulatory focus as a motivational principle. In M. P. Zanna (Ed.), Advances in experimental social psychology (Vol. 30, pp. 1–46). New York: Academic Press.
Hindy, C. G., & Schwarz, J. C. (1994). Anxious romantic attachment in adult relationships. In M. B. Sperling & W. H. Berman (Eds.), Attachment in adults: Clinical and developmental perspectives (pp. 179–203). New York: Guilford Press.
Holmbeck, G. N.(1997).Toward terminological, conceptual, and statistical clarityin the study of mediators and moderators: Examples from the child-clinical and pediatric psychology literatures. Journal of Consulting and Clinical Psychology,4, 599 –610.
Holodynski, M. & Friedlmeier, W. (2006). Development of emotions and emotion regulation. New York: Springer.
Hoyle, R. H., & Smith, G. T. (1994). Formulating clinical research hypotheses as structural equation models: A conceptual overview. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 62, 429 -440.
Howard, M. S. & Medway, F. J. (2004). Adolescents' attachment and coping with stress.
Psychology in Schools, 41(3), 391-402.
Hwang, J. (2006). A processing model of emotion Regulation: insights from the attachment system. Unpublished doctoral thesis, Georgia State University.
Isen, A. M., Rosenzweig, A. S., & Young, M. J. (1991). The influence of positive affect on clinical problem solving. Medical Decision Making, 11, 221-227.
Izard, C. E. (1993). Four systems for emotion activation: Cognitive and non-cognitive processes. Psychological Review, 100, 60–69.
Jourard, S. M. (1971). Self - disclosure: An experimental analysis of the transparent self. Oxford, England: John Wiley.
Jenkins, S.R., Goodness, K., & Burhmester, D. (2002). Gender differences in early adolescents’ relationships: Qualities, self-efficacy, and depression symptoms. Journal of Early Adolescence, 22, 277-308.
Judge, T.A., & Bono, J.E. (2001) Relationship of core self-evaluations traits—self-esteem, generalized self-efficacy, locus of control, and emotional stability—with job satisfaction and job performance: A meta-analysis. Journal of Applied Psychology, 86, 80 –92.
Kagan, J. (1994). Galen's Prophecy: Temperament in Human Nature. Basic Books.
Kahn, J. H., & Hessling, R. M. (2001). Measuring the tendency to conceal versus disclose psychological distress. Journal of Social and Clinical Psychology, 20, 41–65.
Kahn, J. H., Lamb, D. H., Champion, D., Eberle, J. A., & Schoen, K. A. (2002). Disclosing versus concealing distressing information: Linking self-reported tendencies to situational behavior. Journal of Research in Personality, 36, 531–538.
Karavasilis, L., Doyle, A. B., & Markiewicz, D. (2003). Associations between parenting style and attachment to mother in middle childhood and adolescence. International Journal of Behavioral Development, 27(2), 153–164.
Kerr, M., & Stattin, H. (2000). What parents know, how they know it, and several forms of adolescent adjustment: Further support for a reinterpretation of monitoring. Developmental Psychology, 36, 366 – 380.
Ketelaar, T. (2004). Ancestral Emotions, Current Decisions: Using Evolutionary Game Theory to explore the role of Emotions in decision-making. Crawford, C. & Salmon, C. (Eds). Darwinism, Public Policy and Private Decisions, (pp145-168). Lawrence Erlbaum Associates.
Kim, Y. (2005). Emotional and cognitive consequences of adult attachment: The mediating effect of the self. Personality and Individual Differences, 39, 913-923.
Kobak, R., & Hazan, C. (1991). Attachment in marriage: Effects of security and accuracy of working models. Journal of Personality and Social Psychology, 60, 861–869.
Kobak, R., & Sceery, A. (1988). Attachment in late adolescence: Working models, affect regulation, and representations of self and others. Child Development, 59, 135–146.
Kochanska, G. (2001). "The development of self-regulation in the first four years of life. Child Development, 72, 4, 1091-1111.
Kohut, H. (1971). The analysis of the self. New York: International Universities Press.
Kohn, J. L., Rholes, W. S., & Schmeichel, B. J. (2012). Self-regulatory depletion and attachment avoidance: Increasing the accessibility of negative attachment-related memories. Journal of Experimental Social Psychology, 48, 375–378.
Koole, S. L., & Kuhl. J. (2007). Dealing with unwanted feelings: The role of affect regulation in volitional action control. In J. Shah & W. Gardner (Eds.), Handbook of motivation science. New York: Guilford.
Kuhl, J. (2000). A functional-design approach to motivation and self-regulation: the dynamics of personality systems interactions. In M. Boekaerts, P. R. Pintrich, & M. Zeidner (Eds.). Handbook of Self-regulation (pp. 111-169). San Diego, CA: Academic Press.
Kunda, Z. (2002). Social cognition: making sense of people. Cambridge, MA: MIT Press.
Lang, p. J. (1984). Cognition in emotion: Concept and action. In C. E. Izard, J. Kagan, & R.B. Zajonk (Eds.), Emotion, Cognition, and behavior (pp. 192-226). Cambridge, England: Cambridge University Press.
Larose, S., Bernier, A., Soucy, N., & Duchesne, S. (1999). Attachment style dimensions, network orientation, and the process of seeking help from college teachers. Journal of Social and Personal Relationships, 16, 225–247.
Larsen, R. J. (2000). Toward a science of mood regulation. Psychological Inquiry, 11, 129-141.
Larson, D. G., & Chastain, R. L. (1990). Self-concealment: Conceptualization, measurement, and health implications. Journal of Social and Clinical Psychology, 9, 439–455.
Laurenceau, J.-P., Feldman Barrett, L., & Pietromonaco, P. R. (1998). Intimacy as an interpersonal process: The importance of self-disclosure, partner disclosure, and perceived partner responsiveness in interpersonal exchanges. Journal of Personality and Social Psychology, 74, 1238– 1251.
Lazarus, R. S. (1991). Cognition and motivation in emotion. American Psychologist, 46, 4, 352-367.
Lazarus, R. S., & Folkman, S. (1984). Stress, appraisal, and coping. New York: Springer.
Lempers, J. D., & Clark-Lempers, D. S. (1992). Young, middle, and late adolescents' comparisons of the functional importance of five significant relationships. Journal of Youth and Adolescence, 21, 54-96.
Lerner, J. S., & Keltner, D. (2001). Fear, anger, and risk. Journal of Personality and Social Psychology, 81, 1, 146- 159.
LeDoux, J.E. (1992). Emotion as memory: Anatomical systems underlying indelible neural traces. In S-A. Christianson (Ed.), the handbook of emotion and memory: Research and theory. Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum Associates Inc.
Lepore, S.J., Ragan, J.D. and Jones, S. (2000). Talking facilitates cognitive-emotional processes of adaptation to an acutestressor. Journal of Personality and Social Psychology, 78, 499-508.
Lin, S. P. (2006). An exploration of Chinese international students' social self-efficacy. Unpublished Ph. D. Thesis. Ohio State University.
Linehan, M., Bohus, M., & Lynch, T. (2007). Dialectical Behavior Therapy for pervasive emotion dysregulation: Theoretical and practical underpinnings. In J. Gross (Ed.) Handbook of Emotion Regulation.
Lieberman, M., Doyle, A. B., and Markiewicz, D. (1999). Developmental patterns in security of attachment to mother and father in late childhood and early adolescence: Associations with peer relations. Child Development, 70, 202–213.
Littrell, J., & Beck, E. (2001). Predictors of depression in a sample of African- American homeless men: Identifying effective coping strategies given varying levels of daily stressors. Community Mental Health Journal, 37, 15-29.
Lopez, F. G., & Brennan, K. A. (2000). Dynamic processes underlying adult attachment organization: Toward an attachment theoretical perspective on the healthy and effective self. Journal of Counseling Psychology, 47, 283–301.
Lopez, F. G., Melendez, M. C., Sauer, E. M., Berger, E., & Wyssmann, J. (1998). Internal working models, self-reported problems, and help-seeking attitudes among college students. Journal of Counseling Psychology, 45, 79–83.
Lyons-Ruth, K., & Jacobvitz, D. (1999). Attachment disorganization: Unresolved loss, relational violence, and lapses in behavioral and attentional strategies. In J. Cassidy & P. R. Shaver (Eds.), Handbook of attachment: Theory, research, and clinical applications (pp. 520–554). New York: Guilford Press.
Main, M., Kaplan, N. & Cassidy, J. (1985). Security in infancy, childhood, and adulthood: A move to the level of representation. In I. Bretherton & E. Waters (Eds.), Growing points in attachment theory and research. Monographs of the Society for Research in Child Development, 50, 66-106.
Main, M. (1990). Cross-cultural studies of attachment organization: Recent studies, changing methodologies, and the concept of conditional strategies. Human Development, 33, 48–61.
Main, M., & Weston, D. R. (1982). Avoidance of the attachment figure in infancy: Descriptions and interpretations. In C. Parkes & J. Stevenson-Hinde (Eds.), The place of attachment in human behavior (pp. 31–59). New York: Basic Books.
Main, M., & Solomon, J. (1990). Procedures for identifying infants as disorganized/disoriented during the Ainsworth Strange Situation. In M. T. Greenberg, D. Cicchetti, & M. Cummings (Eds.), Attachment in the preschool years: Theory, research, and intervention (pp. 121–160). Chicago: University of Chicago Press.
Main, M., & Goldwyn, R. (1988). Adult attachment scoring and classification system. Unpublished manuscript, University of California, Berkeley.
Mallinckrodt, B. (1992). Client’s representations of childhood emotional bonds with parents, social support and formation of the working alliance. Journal of Counseling Psychology, 38, 401-409.
Mallinckrodt, B. (2000). Attachment, social competencies, social support and interpersonal process in psychotherapy. Psychotherapy Research, 10, 239–266.
Matthews, k., Siegel, J., Kuller, L., Thompson, m., Varat, M. (1983). Determinants of decision to seek medical treatment by patient with acute myocardial infarction symptoms. Journal of personality and social psychology, 6, 1144-1156.
Matsushima, R., & Shiomi, K., (2003). Social self-efficacy and interpersonal stress in adolescence. Social Behavior and Personality: an international journal, 31, 4, 323-332.
Mauss, I. B., Bunge, S. A., & Gross, J. J. (2007). Automatic emotion regulation. Social and Personality Psychology Compass, 1, 146-167.
Mauss, I. B., & Robinson, M. D. (2009). Measures of emotion: A review. Cognition and Emotion, 23, 209-237.
Mayer, J. D., & Gaschke, Y. N. (1988). The experience and meta-experience of mood. Journal of Personality and Social Psychology, 55, 102-111.
Mayseless, O. (2004). Home leaving to military service: Attachment concerns, transfer of attachment functions from parents to peers, and adjustment. Journal of Adolescent Research, 19, 533–558.
Melby, J. N., Conger, R. D., Conger, K. J., & Lorenz, F. O. (1993). Effect of parental behavior on tobacco use by young male adolescents. Journal of Marriage and the Family, 55, 439-454.
McCrae, R. R., & Costa, P. T. (1986). Clinical assessment can benefit from recent advances in personality psychology. American Psychologist, 41, 1001–1003.
McDowell, D.J., & Parke, R.D. (2009). Parental correlates of children’s peer relations: An empirical test of a tripartite model. Developmental Psychology, 45, 224-235.
McFarlane, A. H., Bellissimo, A., & Norman, G. R. (1995). The role of family and peers in social self-efficacy: Links to depression in adolescence. American Journal of Orthopsychiatry, 65, 402-410.
McGowan, S. (2002). Mental representations in stressful situations: The calming and distressing effects of significant others. Journal of Experimental Social Psychology, 38, 152–161.
Mikulincer, M. (1995). Attachment style and the mental presentation of the self. Journal of Personality and Social Psychology, 69, 1203-1215.
Mikulincer, M. (1998a). Adult attachment style and individual differences in functional versus dysfunctional experiences of anger. Journal of Personality and Social Psychology, 74, 513-524.
Mikulincer, M., & Shaver, P. R. (2004). Securitybased self-representations in adulthood: Contents and processes. In W. S. Rholes & J. A. Simpson (Eds.), Adult attachment: Theory, research, and clinical implications (pp. 159–195). New York: Guilford Press.
Mikulincer, M., Gillath, O., & Shaver, P. R. (2002). Activation of the attachment system in adulthood: Threat-related primes increase the accessibility of mental representations of attachment figures. Journal of Personality and Social Psychology, 83, 881– 895.
Mikulncer, M. (1998b). Adult attachment style and affect regulation: Strategic variations in self-appraisals. Journal of Personality and Social Psychology, 75, 420-435.
Mikulincer, M., Birnbaum, G., Woddis, D., & Nachmias, O. (2000). Stress and accessibility of proximity-related thoughts: Exploring the normative and intraindividual components of attachment theory. Journal of Personality and Social Psychology, 78, 509–523.
Mikulincer, M., Florian, V., Cowan, P. A., & Cowan, C. P. (2002). Attachment security in couple relationships: A systemic model and its implications for family dynamics. Family Process, 41, 405–434.
Mikulincer, M., Dolev, T., & Shaver, P. (2004). Attachment-related strategies during thought suppression: Ironic rebounds and vulnerable self-representations. Journal of Personality and Social Psychology, 8, 940–956.
Mikulincer, M. & Florian, V. (2000). Exploring individual differences in reactions to mortality salience: Does attachment style regulate terror management mechanisms? Journal of Personality and Social Psychology, 79, 260-273.
Mikulincer, M., Florian, V., & Weller, A. (1993). Attachment styles, coping strategies, and posttraumatic psychological distress: The impact of the gulf war in Israel. Journal of Personality and Social Psychology, 64, 817-826.
Mikulicer, M., Florian, V., & Tolmacz, R. (1990). Attachment styles and fear of personal death: A case study of affect regulation. Journal of Personality and Social Psychology, 58, 273-280.
Mikulincer, M., & Florian, V. (1995). Appraisal of and coping with a real-life stressful situation: The contribution of attachment styles. Personality and Social Psychology Bulletin, 21, 406–414.
Mikulincer, M., & Florian, V. (1998). The relationship between adult attachment styles and emotional and cognitive reactions to stressful events. In J. A. Simpson & W. S. Rholes (Eds.), Attachment theory and close relationships (pp. 143–165). New York: Guilford Press.
Mikulincer, M., Florian, V., & Weller, A. (1993). Attachment styles, coping strategies, and posttraumatic psychological distress: The impact of the Gulf War in Israel. Journal of Personality and Social Psychology, 64, 817–826.
Mikulincer, M., Hirschberger, G., Nachmias, O., & Gillath, O. (2001). The affective component of the secure base schema: Affective priming with representations of proximity maintenance. Journal of Personality and Social Psychology, 81, 305–321.
Mikulincer, M., & Horesh, N. (1999). Adult attachment style and the perception of others: The role of projective mechanisms. Journal of Personality and Social Psychology, 76, 1022–1034.
Mikulincer, M. & Orbach, I. (1995). Attachment styles and repressive defensiveness: The accessibility and architecture of affective memories. Journal of Personality and Social Psychology, 68, 917-925.
Mikulincer, M., Shaver, P. R., & Pereg, D. (2003). Attachment theory and affect regulation: The dynamics, development, and cognitive consequences of attachment-related strategies. Motivation and Emotion, 27, 77-102.
Mikulincer, M., Shaver, P. R., & Horesh, N. (2006). Attachment bases of emotion regulation and posttraumatic adjustment. In D. K. Snyder, J. A. Simpson, & J. N. Hughes (Eds.), Emotion regulation in families: Pathways to dysfunction and health (pp. 77–99). Washington, DC: American Psychological Association.
Mikulincer, M., Orbach, I, & Iavnieli, D. (1998). Adult attachment style and affect regulation: Strategic variations in subjective self-other similarity. Journal of Personality and Social Psychology, 75, 436-448.
Mikulincer, M., & Nachshon, O. (1991). Attachment styles and patterns of self-disclosure. Journal of Personality and Social Psychology, 61, 321-332.
Mikulincer, M., & Shaver, P. R. (2003). The attachment behavioral system in adulthood: Activation, psychodynamics, and interpersonal processes. In M. P. Zanna (Ed.), Advances in experimental social psychology (Vol. 35, pp. 53-152). New York: Academic Press.
Mikulincer, M., & Shaver, P. R. (2007). Attachment in Adulthood: Structure, Dynamics, and Change. The Guilford Press.
Miller, L. C., Berg, J. H., & Archer, R. L. (1983). Openers: Individuals who elicit intimate self-disclosure. Journal of Personality and Social Psychology, 44, 1234–1244.
Moller, N. P., McCarthy, C. J., & Fouladi, R. T. (2002). Earned attachment security: Its relationship to coping resources and stress symptoms among college students following relationship breakup. Journal of College Student Development, 43, 213–230.
Moller, N. P., Fouladi, R. T., McCarthy, C. J., & Hatch, K. D. (2003). Relationship of attachment and social support to college students’ adjustment following a relationship breakup. Journal of Counseling and Development, 81, 354–369.
Morris, A. S., Silk, J. S., Steinberg, L., Myers, S. S., & Robinson, L. R. (2007). The role of the family context in the development of emotion regulation. Social Development, 16, 361-388.
Mullen, B., & Suls, J. (1982). The effectiveness of attention and rejection as coping styles: A meta-analysis of temporal differences. Journal of Psychosomatic Research, 26, 43-49.
Muraven, M., Tice, D. M., & Baumeister, R. F. (1998). Self-control as a limited resource: Regulatory depletion patterns. Journal of Personality and Social Psychology, 74, 774-789.
Muraven, M., & Baumeister, R. F. (2000). Self-regulation and depletion of limited resources: Does self-control resemble a muscle? Psychological Bulletin, 126, 247-259.
Muris, P. (2001). A bnef questionnaire for measuring self efficacy in youth. Journal of Psychopathology and Behavioral Assessment, 23, 145-152.
Muris, P. (2002). Relationships between self-efficacy and symptoms of anxiety disorders and depression in a normal adolescent sample. Personality and Individual Differences, 32(2), 337–348.
Muris, P., Mayer, B., van Lint, C. & Hofman, S. (2008). Attentional control and psychopathological symptoms in children. Personality and Individual Differences, 44(7), 1495–1505.
Nesse, R. S., & Ellsworth, P. C. (2009). Evolution, Emotions, and Emotional Disorders, American Psychological Association ,. 64, No. 2, 129–139.
Nolen-Hoeksema, S. (1991). Responses to depression ad their effects on the duration of depressive episodes. Journal of Abnormal Psychology, 100, 569-582.
Ochsner, K. N., & Gross, J. J. (2005). The cognitive control of emotion. Trends in Cognitive Sciences, 9(5), 242-249.
Ochsner, K. N. & Gross, J. J. (2008). Cognitive emotion regulation: Insights from social cognitive and affective neuroscience. Currents Directions in Psychological Science, 17(1), 153-158.
Ortony, A., Clore, G. L., & Collins, A. (1988). The cognitive structure of emotions. New York: Cambridge University Press.
Palfai, T.P. & Salovey, P. (1993). The influence of depressed and elated mood on deductive and inductive reasoning. Imagination, Cognition and Personality, 13, 57-71.
Panksepp, J. (1994). Six short essay on various emotion topics. In R. Davidson & P. Ekman (eds). Questions about Emotions, pp. 86-88. New York: Oxford.
Papsdorf M, Alden L. (1998). Mediators of social rejection in social anxiety: Similarity, self-disclosure, and overt signs of anxiety. Journal of Research in Personality, 32, 351–369.
Parkinson, B., & Totterdell, P. (1999). Classifying affect regulation strategies. Cognition and Emotion, 13, 277-303.
Patrick, H., Hicks, L. & Ryan, A.M. (1997). Relations of perceived social efficacy and social goal pursuit to self-efficacy for academic work. Journal of Early Adolescence, 17, 109-128.
Pekrun, R., Goetz, T., & Perry, R.P. (2005). Academic Emotions Questionnaire (AEQ). User’s manual. Department of Psychology, University of Munich.
Pekrun, R. (2006). The control-value theory of achievement emotions: Assumptions, corollaries, and implications for educational research and practice. Educational Psychology Review, 18, 315-341.
Pennebaker, J. W. (1997). Writing about emotional experiences as a therapeutic process. Psychological Science, 8, 162-166.
Pennebaker, J.W., & Keough, K.A. (1999). Revealing, organizing, and reorganizing the self in response to stress and emotion. In R. Ashmore and L. Jussim (Eds.), Self and Social Identity: Vol. II (pp 101-121). New York: Oxford.
Pereg, D., & Mikulincer, M. (2004). Attachment style and the regulation of negative affect: Exploring individual differences in mood congruency effects on memory and judgment. Personality and Social Psychology Bulletin, 30, 67–80.
Petronio, S. (2002). Boundaries of Privacy: Dialetics of disclosure. Albany, NY: State
Uinversity of New York.
Peyrot, M.(1996). Causal analysis: Theory and application. Journal of Pediatric Psy-chology, 21, 3–24.
Philippot, P., Baeyens, C., Douilliez, C., & Francart, B. (2004). Cognitive regulation of emotion. In P. Philippot & R.S. Feldman (Eds.). The regulation of emotion. New York: Laurence Erlbaum Associates
Pietromonaco, P. R., & Barrett, L. F. (2000). The internal working models concept: What do we really know about the self in relation to others? Review of General Psychology, 4, 155–175.
Ponzetti, J. J. (1990). Loneliness among college students. Family Relations, 39, 336-340.
Posner, M. I., Rothbart, M. K. (2007). Educating the human brain. Washington DC: APA Books.
Power, M., & dalgleish, T. (2007). Cognition and emotion: from order to disorder . Psychology press, hove (p439).
Preacher, K. J., & Hayes, A. F. (2004). SPSS and SAS procedures for estimating indirect effects in simple mediation models. Behavior Research Methods, Instruments, & Computers, 36, 717-731.
Reis, H. T, Sheldon, K. M., Gable, S. L., Roscoe, J., & Ryan, R. M. (2000). Daily well-being: The role of autonomy, competence, and relatedness. Personality and Social Psychology Bulletin, 26, 419-435.
Rice, K. G. (1990). Attachment in adolescence: A narrative and meta-analytic review. Journal of Youth and Adolescence, 19, 511 – 537.
Rice, K. G., Cunningham, T. J., & Young, M. B. (1997). Attachment to parents, social competence, and emotional well-being: A comparison of black and white late adolescents. Journal of Counseling Psychology, 44, 89 – 101.
Rodebaugh, T. L. (2006). Self-efficacy and social behavior. Behaviour Research and Therapy,
44, 1831-1838.
Rosenfeld, R. (2000). Tracing the Brady Act’s Connection to Homicide and Suicide Trends. JAMA, 284, 616-618.
Rotter, J. B. (1966). Generelized expectancies for internal versus external control of reinforcement. Psychological monographs, 80 (whole No. 609).
Roisman, G. I., Tsai, J. L., & Chiang, K. H. S. (2004). The emotional integration of childhood experience: Physiological, facial expressions, and self-reported emotional response during the Adult Attachment Interview. Developmental Psychology, 40, 776–789.
Roth ,G. , & Ron, T ., & Benita, M. (2009). Mothers’ parenting practices and adolescents’ learning from their mistakes in class: The mediating role of adolescent’s self-disclosure. Learning and Instruction 19, 506-512.
Rothbard, J. C., & Shaver, P. R. (1994). Continuity of attachment across the life span. In M. B. Sperling & W. H. Berman (Eds.), Attachment in adults: Clinical and developmental perspectives (pp. 31-71). New York: Guilford.
Rothermund, K., Voss, A., & Wentura, D. (2008). Counter-regulation in affective attentional biases: A basic mechanism that warrants flexibility in emotion and motivation. Emotion, 8, 34-46.
Sakiz, G. (2007). Does Teacher Affective Support Matter? An Investigation of the Relationship among Perceived Teacher Affective Support, Sense of Belonging, Academic Emotions, Academic Self-efficacy Beliefs, and academic Effort in the Mddle School Mathematics Classroom, Doctoral Dissertation of Philosophy, Ohio State University.
Savolainen, R. (2002). Network competence and information seeking on the internet. From definitions toward a social cognitive model. Journal of Documentation, 58, 211-226.
Scharf, M., Mayseless, O., & Kivenson-Baron, I. (2004). Adolescents’ attachment representations and developmental tasks in emerging adulthood. Developmental Psychology, 40, 430–444.
Scheff, T. J. 1979. Catharsis and Healing in Healing, Ritual, and Drama. Berkeley: U. of California Press.
Scheier, M. F., & Carver, C. S. (1977). Self-focused attention and the experience of emotion:
Attraction, repulsion, elation, and depression. Journal of Personality and Social Psychology, 35, 625-636.
Scherer, K, R. (1994). Toward a concept of “ model of emotion”. In P. Ekman & R. J. Davidson (Eds), The nature of emotion: Fundemental question (pp. 25-31). New York: Oxford University Press.
Scherer, K. R. (1997). Profiles of emotion-antecedent appraisal. Cognition and Emotion, 11, 2, 113–150.
Scherer, K. R. (2000b). psychological model of emotion. In J. Borod (Ed.), The neuropsychology of emotion (pp.137-162). Oxford: Oxford University Press.
Scherer, K. R. (2004). Feelings integrate the central representation of appraisal-driven response organization in emotion. In A. S. R. Manstead, N. H. Frijda, & A. H. Fischer (Eds.). Feelings and Emotions: The Amsterdam Symposium (pp. 136–157). Cambridge, Cambridge University Press.
Scherer, K. R., Schorr, A. & Johnstone, T. (Eds.). (2001). Appraisal processes in emotion: Theory, Methods, Research. New York and Oxford: Oxford University Press.
Sherer, M., Maddux, J. E., Mercadante, B., Prentice-Dunn, S., Jacobs, B., & Rogers, R. W. (1982). The Self-Efficacy Scale: Construction and validation. Psychological Reports, 51, 663–671.
Schmidt, S., Nachtigall, C., Wuethrich-Martone, O., & Strauss, B. (2002). Attachment and coping with chronic disease. Journal of Psychosomatic Research, 53, 763–773.
Schwarzer, R. (Ed.) (1992). Self-efficacy: Thought control of action. Washington, DC: Hemisphere.
Seiffge-Krenke, I., & Beyers, W. (2005). Coping trajectories from adolescence to young adulthood: Links to attachment state of mind. Journal of Research on Adolescence, 15, 561–582.
Seligman, M. E., Peterson, C., Kaslow, N. J., Tanenbaum, R. L., Alloy, L. B., & Abramson, L. Y. (1984). Attributional style and depressive symptoms among children. Journal of Abnormal Psychology, 93, 235- 238.
Silver, W. S., Mitchell, T. R., & Gist, M. E. (1995). Responses to successful and unsuccessful performance: The moderating effect of self-efficacy on the relationship between performance and attributions. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 62, 286-299.
Simpson, J. A., & Rholes, W. S. (2004). Anxious attachment and depressive symptoms: An interpersonal perspective. In W. S. Rholes & J. A. Simpson (Eds.), Adult attachment: Theory, research, and clinical implications (pp. 408–437). New York: Guilford Press.
Shaver, P. R. & Hazan, C. (1993). Adult romantic attachment: Theory and evidence. In D.Perlma & W.Jones (Eds.), Advances in personal relationships (pp.29-70). London: Jessica Kingsley.
Shaver, P. R., & Mikulincer, M. (2002). Attachment-related psychodynamics. Attachment and Human Development, 4, 133–161.
Shaver, P. R., & Mikulincer, M. (2007). Adult attachment strategies and the regulation of emotion. In J. J. Gross (Ed.), Handbook of emotion regulation (pp. 446-465). New York: Guilford Press.
Shaver, P., & Tancready, C. (2001). Emotion, attachment and bereavement: a conceptual commentary. In M. S. Stroebe, R. O. Hansson, W. Stroebe, & H. Schut (Eds.), Handbook of bereavement research: Consequences, coping and care (pp. 63-88). Washington, DC: APA.
Shaver, P. R., & Clark, C. L. (1994). The psychodynamics of adult romantic attachment. In J. M. Masling & R. F. Bornstein (Eds.), Empirical perspectives on object relations theories (pp. 105– 156). Washington, DC: American Psychological Association.
Shaver, P. R., Collins, N. L., & Clark, C. L. (1996). Attachment styles and internal working models of self and relationship partners. In G. J. O. Fletcher & J. Fitness (Eds.), Knowledge structures in close relationships: A social psychological approach (pp. 25–61). Mahwah, NJ: Erlbaum.
Schunk, D. H., & Lilly, M. W. (1984). Sex differences in self-efficacy and attributions: Influence of performance feedback. Journal of Early Adolescence, 4, 203-213.
Schunk, D. H., & Meece, J. L. (2006). Self-efficacy development in adolescence. In F. Pajares & T. Urdan (Eds.), self-efficacy beliefs of adolescents (pp. 71-96). Greenwich, CT: Information Age.
Smart, L. & Wegner, D. L. (1999). Covering up what can’t be seen: Concealable stigma and mental control. Journal of Personality and Social Psychology, 77, 3, 474-486.
Smith, H., & Betz, N.E. (2000). Development and evaluation of a measure of social self-efficacy in college students. Journal of Career Assessment, 8, 232-302.
Smith, H. M., & Betz, N. E. (2002). An examination of efficacy and esteem pathways to depression in young adulthood. Journal of Counseling Psychology, 49, 438- 448.
Smith, C.A., & Lazarus, R.S. (1993). Appraisal components, core relational themes, and the emotions. Cognition and Emotion, 7, 233–269.
Sobel, M. E. (1982). Asymptotic intervals for indirect effects in structural equations models. In S. Leinhart (Ed.), Sociological methodology 1982 (pp.290-312).
Soenens, B., Vans0.2teenkiste, M., Duriez, B., & Goossens, L. (2006). In search of the sources of psychologically controlling parenting: The role of parental separation anxiety and parental maladaptive perfectionism. Journal of Research on Adolescence, 16, 539-559.
Solano, C.H., Batten, P.B., & Parrish, E. (1982). Loneliness and patterns of self - disclosure. Journal of Personality and Social Psychology, 43, 524- 531.
Southam-Gerow, M. A. & Kendall, P. C. (2002). Emotion regulation and understanding: Implications for child psychopathology and therapy. Clinical Psychology Review, 22, 189-222.
Sroufe, L. A., & Waters, E. (1977). Attachment as an organizational construct. Child Development, 48, 1184–1199.
Stattin, H., & Kerr, M. (2000). Parental monitoring: A reinterpretation. Child Development, 71, 1072 – 1085.
Stroebe M., Schut H., Stroebe, W. (2007). Health outcomes of bereavement. Lancet, 8, 1960-73.
Thompson, R. A. (1991). Emotional regulation and emotional development. Educational Psychology Review, 3(4), 269-307.
TOLMAN, E C (1955). "Principles of performance". Psychological review, 62 (5), 315–26,
Van den Berg, A.E., Hartig, T., & Staats, H. ( 2007). Preference for nature in urbanized societies: Stress, restoration, and the pursuit of sustainability. Journal of Social Issues, 63(1), 79-96.
Van Emmichoven, I. A., van IJzendoorn, M. H., de Ruiter, C., & Brosschot, J. F. (2003). Selective processing of threatening information: Effects of attachment representation and anxiety disorder on attention and memory. Development and Psychopathology, 15, 219–237.
Vangelisti, A., & Perlman, D. (Eds.). (2006).Cambridge Handbook of personal relationships. New York: Cambridge University Press.
Verschueren, K., Buyck, P., Marcoen, A. (2001). Self-representations and socioemotional competence in young children: a 3-year longitudinal study. Developmental Psychology, 37, 126-34.
Vogel, D. L., & Wei, M. (2005). Adult attachment and help-seeking intent: The mediating roles of psychological distress and perceived social support. Journal of Counseling Psychology, 52, 347–357.
Wranik, T., Barrett, L. F., & Salovey, P. (2007). Intelligent emotion regulation. In J. J. Gross (Ed.), Handbook of emotion regulation (p. 393-428). New York: Guilford.
Washburn, D. A. & Putney, R. T. (1998). Stimulus movement and the intensity of attention. Psychological Record, 48, 555-570.
Waters, H. S., Rodrigues, L. M., & Ridgeway, D. (1998). Cognitive underpinnings of narrative attachment assessment. Journal of Experimental Child Psychology, 71, 211–234.
Waters, E., Merrick, S., Treboux, D., Crowell, J., & Albersheim, L. (2000). Attachment security in infancy and early adulthood: A twenty-year longitudinal study. Child Development, 71, 684–689.
Watson, J. B. (1924). Behaviorism. New York: People's Institute Publishing Company.
Wearden AJ, Isabel Peters, Berry KKL, Barrowclough C, Liversidge T. (2008). Adult attachment, parenting experiences and core beliefs about self and others. Personality and Individual Differences, 1246-1257.
Weber, H., Weidig, M., Freyer, J. & Graller, J. (2004). Social anxiety and anger regulation. European Journal of Personality, 18(7), 573-590.
Wegner, D. M., Erber, R., & Zanakos, S. (1993). Ironic processes in the mental control of mood and mood-related thoughts. Journal of Personality and Social Psychology, 65, 1093–1104.
Wegner, D.M. (1994). Ironic processes of mental control. Psychological Review, 101, 34–52.
Wegner, D. M., & Gold, D. B. (1995). Fanning old flames: Emotional and cognitive effects of suppressing thoughts of a past relationship. Journal of Personality and Social Psychology, 68, 782-792.
Wei, M., Heppner, P., & Mallinckrodt, B. (2003). Perceived coping as a mediator between attachment and psychological distress: A structural equation References 559 modeling approach. Journal of Counseling Psychology, 50, 438–447.
Wei, M., Russell, D. W., & Zakalik, R. A. (2005). Adult attachment, social self-efficacy, self-disclosure, loneliness, and subsequent depression for freshmen college students: A longitudinal study. Journal of Counseling Psychology, 52, 602-614.
Wei, M., Mallinckrodt, B., Russell, D. W., & Abraham, T. W. (2004). Maladaptive perfectionism as a mediator and moderator between attachment and negative mood. Journal of Counseling Psychology, 51, 201– 212.
Wei, M., Shaffer, P. A., Young, S. K., & Zakalik, R. A. (2005). Adult attachment, shame, depression, and loneliness: The mediation role of basic psychological needs satisfaction. Journal of Counseling Psychology, 52, 591–601.
Weiner, B. (1986). An attributional theory of motivation and emotion. New York: Springer-Verlag.
Wheeler, V. A., Ladd, G. W. (1982). Assessment of children's self-efficacy for social interactions with peers. Developmental Psychology, l 18(6), Nov 1982, 795-805.
Wigfield, A., Eccles, J.S., Yoon, K.S., Harold, R.D., Arbreton, A., Freedman-Doan, K., Blumenfeld, P.C. Changes in children's competence beliefs and subjective task values across the elementary school years: A three-year study. Journal of Educational Psychology, 89 (1997), pp. 451–469.
Williams, N. L., & Riskind, J. H. (2004). Adult romantic attachment and cognitive vulnerabilities to anxiety and depression: Examining the interpersonal basis of vulnerability models. Journal of Cognitive Psychotherapy, 18, 7–24.
Wulff, M. B., & Steitz, J. A. (1999). A path model of the relationship between career indecision, androgyny, self-efficacy, and self-esteem. Perceptual and Motor Skills, 88, 935-940.
Wyland, C.L., Kelley, W.M., Macrae, C.N., Gordon, H.L., & Heatherton, T.F. (2003). Neural correlates of thought suppression. Neuropsychologia, 41, 1863-1867.
Zimmerman, B.J., & Cleary, T.J. (2006). Adolescents’ development of personal agency: The role of self-efficacy beliefs and self-regulatory skill. In F. Pajares & T. Urdan (Eds.), Self efficacy beliefs of adolescents (pp. 45-69). Greenwich, CT: Information Age.