پیشینه و مبانی نظری سیستم ایمنی و بیش تمرینی (docx) 28 صفحه

دسته بندی : تحقیق

نوع فایل : Word (.docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحات: 28 صفحه

قسمتی از متن Word (.docx) :

مبانی نظری وپیشینه تحقیق سیستم ایمنی وبیش تمرینی فصل دوم: پیشنیه پژوهش10 الف: زمینه های نظری و موضوع تحقیق11 ایمنی ذاتی12 ایمنی اکتسابی20 سیستم ایمنی و بیش تمرینی20 ب: تحقیقات انجام گرفته درخصوص موضوع تحقیق21 خلاصه فصل دوم پيشينه پژوهش الف:زمينه هاي نظري موضوع تحقيق ب:تحقيقات انجام شده در ارتباط با موضوع پژوهش بررسي ادبيات موضوع: الف) زمينه نظري موضوع بدن انسان مجموعه اي از سيستم هاي مختلف است.اين سيستمها هر كدام وظيفه مشخصي دارند سيستم ايمني كه مورد بحث است، نقش محافظت و دفاع بدن را در مقابل عوامل بيماريزا به عهده دارد.سيستم ايمني بدن تحت عنوان علم ايمونولوژي يا ايمني شناسي مورد بحث قرار مي گيرد. در اين فصل ابتدا به بررسي زمينه نظري موضوع مي پردازيم و سپس تحقيقات صورت گرفته در زمينه موضوع، مورد بررسي قرار خواهد گرفت. الف ) زمينه نظري موضوع ايمونولوژي شاخه نسبتاً جواني از علم پزشكي است واكثر يافته هاي مهم اين رشته در آغاز قرن اخير و در جريان تحقيقات گسترده ميكروب شناسان بر روي باكتريها و بيماريهاي عفوني حاصل شده ا ست (آقا سيد عبدا...،1373). واژه ايمني به تمام مكانيسمهاي مورد استفاده در بدن جهت محافظت در برابر عوامل محيطي بيگانه اطلاق مي شود.اين عوامل ممكن است ميكروارگانيسمها با فرآوردهاي آنها، غذا، مواد شيميايي، داروها، گرده گياهان، مو و پشم حيوانات باشند. ايمني ممكن است ذاتي يا اكتسابي باشد ( عسگري،1373). سيستم ايمني بدن يك خط دفاعي درمقابل هجوم با كتري ها، ويروس ها و سلولهای سرطاني فراهم مي كند.اين سيستم به اعمال سلولها تخصص يافته مثل( لنفوسيتها و ماكروفاژها ) و پادتنها بستگي دارد.وظيفه اين سلولها و پادتن ها به طور عمده كاهش يا خنثي كردن عمل مهاجمين بيگانه است كه ممكن است باعث بيماري شوند ( معيني وهمكاران،1382) ايمني ذاتي ايمني ذاتي ناشي از تمام عناصري است كه از بدو تولد وجود داشته و هميشه ظرف مدت كوتاهي در دسترس قرار مي گيرند تا فرد را در برابر تهاجم عوامل بيگانه محافظت كنند.اين عناصر عبارتند از سطوح بدن و اجزاي داخلي آن كه از خصوصيات ايمني ذاتي هستند.تب،اينترفرونها، ساير مواد رها شده از گويچه هاي سفيد ونيز انواعي از پروتئين هاي سرمي مثل : بتاليزين،آنزيم ليزوزيم،پلي آمين ها وكنين ها، تمام اين عناصر يا مستقيماً برروي مهاجمان بيماريزا اثر مي كنند و يا ميزان مؤثر بودن واكنشهاي ميزبان در برابر آنها را افزايش مي دهند (حسيني،1368). در پاسخهاي ايمني ذاتي فقط لازم است كه بدن عوامل بيگانه را از بافت خود تشخيص دهد و احتياج به شناسايي قبلي و نيز شناخت مجدد وجود ندارد. واكنشهاي ايمني سه نقش مهم دفاع،هموستاز و مراقبت را در بدن به عهده دارند (كاردان وهمكاران،1376). اولين وظيفه بدن، دفاع در برابر هجوم عوامل بيماريزا مي باشد.در صورتيكه اين وظيفه از طرف سيستم ايمني انجام شود بدن بر عامل عفوني غلبه مي كند.وظيفه دوم سيستم ايمني در واقع دفع سلولها ي آسيب ديده و فرسوده بدن است.آخرين وظيفه اين سيستم شناسايي سلولها غير طبيعي است كه به طور مداوم دربدن به وجود مي آيند واين سلولها مي توانند در اثر پديده موتاسيون ويا توسط عوامل ديگري همچون ويروسها و مواد شيميايي ايجاد شوند هر گونه اختلال و يا فعاليت بيش از حد، وظايف ذكر شده را مختل مي كند ( آقا سيد عبداله،1373) ايمني اكتسابي ايمني اكتسابي تخصص يافته تر از ايمني ذاتي است و اثر محافظتي ايمني ذاتي را افزايش مي دهد، اگر چه هر فردي با ظرفيت ايجاد پاسخ ايمني در برابر يك مهاجم بيگانه به دنيا مي آيد. ايمني بر اثر تماس با عامل مهاجم كسب مي شود و فقط ويژه آن عامل مهاجم است، از اين رو به آن ايمني اكتسابي مي گويند (حسيني،1368). هنگامي كه يك عامل عفونت زا وارد بدن مي شود در مرحله اول با عناصر سيستم ايمني طبيعي برخورد مي كند اين عناصر ممكن است براي جلوگيري از بيماريها كافي باشند.در غير اين صورت بيماري بوجود خواهد آمد و سيستم ايمني اكتسابي فعال خواهد شد.سيستم ايمني اكتسابي سبب بهبود بيماري شده و يك خاطره ايمونولوژيكي به خصوص به جاي مي ماند، به طوري كه متعاقب عفونت مجدد توسط همان عامل بيماريزا، بيماري ايجاد نخواهد شد و در اين صورت شخص نسبت به آن عامل عفونت زا ايمني حاصل كرده است.دو نوع اصلي ايمني اكتسابي در بدن به وجود مي آيد. در يكي از دو نوع، بدن آنتي كورهاي گردشي توليد ميكند كه مولكولها گلوبولين هستند و قادرند به عامل مهاجم واکنش نشان دهند اين نوع ايمني، ايمني هومرال ناميده مي شود. نوع دوم ايمني اكستابي از راه تشكيل تعداد زيادي لنفوسيتهاي فعال شده است كه به طور اختصاصي جهت انهدام عامل خارجي بسيج مي شوند اين نوع ايمني موسوم به ايمني سلولي است (قاضي جهاني،1377) از آنجايي كه امروزه در تمرينات ورزشي جهت بهبود عملكرد ورزشكاران از اصل اضافه بار استفاده مي شود وانجام تمرينات با رعايت اين اصل به طورموقت باعث برهم زدن هموستاز وتعادل بسياري از روندهاي فيزيولوژيك دربدن مي گردد، لذا، وجود هر گونه ارتباط احتمالي بين فعاليت هاي بدني وعملكرد سيستم ايمني توجه مربياني را كه درجستجوي سندرم بيش تمريني مي باشند وهمچنين علاقه پزشكاني را كه درارتباط با جلوگيري يا درمان سرطان ها، بيماري هاي خودايمني و عفونت هاي همراه با نقص ايمني درانسان مي باشند را به سوي خود جلب كرده است. عفونت در خلال تمرينات و اثرات حاد حاصل از عفونت براي ورزشكاران از اهميت خاصي برخوردار است. ورزشكاران همچنين از طريق تماس نزديك با ديگران در معرض خطر بيماري هاي مسري قرار دارند.عفونتهاممكن است از طريق تماس پوستي، ترشحات تنفسي به ساير نقاط بدن منتقل شوند(شفارد،1991.مكينون، 1999). لكو سيست –تعداد طبيعي لكوسيست ها در انسان بالغ تقريباً 7000 گوبچه سفيد در هر ميكرو ليترخون است.ارزش واقعي گويچه هاي سفيد آن است كه قسمت اعظم آنها مخصوصاً به نقاط عفونت والتهاب شديدحمل شده و از اين راه يك دفاع سريع وقوي دربرابر هر گونه عامل عفوني كه ممكن است وجود داشته باشد ايجاد مي كنند ( شادان، 1375). لنفوسيت ها – نسبت در صد طبيعي لنفوسيت ها تقريباً 30 درصد در هر ميكرو ليتر خون است، به طور عمده در نواحي مختلف بافت لنفوئيد ذخيره مي شوند به استثناي تعداد كمي از لنفوسيتها كه به طور موقتي در خون انتقال مي يابند و وارد بافتها مي شوند مجدداً وارد لنف مي شوند ( شادان 1375). مونوسيت – نسبتشان در هر ميكرو ليتر خون به طور طبيعي 3/5 درصد است و فقط در مغز استخوان تشكيل مي گردند مونوسيت ها قبل از آنكه از طريق غشاهاي مويرگي به داخل بافتها بروند. زمان عبور كوتاهي (10 تا 20ساعت )در خون دارند. به مجرد ورودشان به داخل سلول ها اندازه شان بزرگتر شده و براي ماه ها يا سال ها مي توانند زنده بمانند، مگر اينكه با انجام عمل بيگانه خواري منهدم شوند ( شادان، 1375). نوترو فيل – نو تروفيلهاي موجود در جريان خون از نظر قابليت خروج از عروق بر دو نوع مي باشند يكي از آنها نوترو فيلهايي هستند كه هميشه در جريان خون واقعند و هيچگاه از آن خارج نمي شوند (گروه درحال گردش ) كه شامل نيمي از نوتروفيلهاي موجود در بدن انسان نيز مي شوند. گروه ديگر نوترو فيلها يي هستند كه از جريان خون مركزي خارج شده و به آهستگي در آندوتليوم عروقي، گروه حاشيه اي به حركت در مي آيند.نوترو فيها اولين سلول هايي هستند كه به محل هاي آسيب ديده و عفونت مي رسند(حسيني،1368 ). ائوزينو فيل –نسبت درصد ائوزينو فيل ها تقريباً 3/2 درصد درهر ميكرو ليتر خون است ( شادان، 1375 ). ائوزينو فيل يك پلي مرفونوكلئر (با هسته هاي مختلف الشكل )است.هسته آن چند قسمتي و پرتوپلاسم آن دانه دار است و در زير ميكرو سكوپ پس از رنگ آميزي با رنگ هاي اسيدي ائوزين برحسب خاصيت رنگ پذيري به رنگ قرمز ديده مي شود (نورائي،1366). به دليل وجود تأثير متقابل سيستم ايمني بصورت پويا با تمامي بافتهاي بدن، سیستم ایمنی عملكرد صحيح دارد و از طرفي ارتباط نزديك ما بين فعاليتهاي بدني و تأثيرآن روي سيستم ايمني نيز، امروزه توجه متخصصان علوم ورزشي و علوم پزشكي را به خود جلب كرده است.يافتن پاسخ مناسب براي اين سئوال كه فعاليت هاي بدني مي توانند به عنوان يك عامل سركوب يا تقويت كننده، سيستم ايمني عمل كنند؟ متضمن بررسيها وتجربيات بيشتري است. ريكن و ريدر وهمكارانشان در سال 1990 تحقيقي را تحت عنوان «تغيرات در زير رده هاي لنفوسيت بعد از تمرينات طولاني مدت، انجام دادند. در مقدمه اين تحقيق آمده است كه ورزشكاران با تمرينات زياد با وجود عواملي، مستعد ابتلاء به بيماري هاي عفوني مختلف مي باشند (جوكي، 1977) . اگرچه بعضي از يافته هاي مطالعات قبلي نشان مي دهد كه فعاليت جسماني طولاني مدت ممكن است پاسخهاي ايمني را افزايش دهد.(فهر وهمكاران 1978 ) ولي تغييراتي را هم در پارامترهاي مختلف سيستم ايمني نشان مي دهد. يافته هاي تحقيق ريكن و ريدر كاهش لنفوسيتهاي T مي باشد ( ريكن وريدر 1990 ).لي برك وهمكارانش نشان دادند كه پديده پرتمريني ممكن است خود، منجر به بروز عفونت در افراد نشود ولي اثر هورموني ناشي از استرس وارد شده بر اثر تمرين را براي سيستم ايمني جزء عوامل آسيب رسان معرفي مي نمايد. آنها مي گويند موضوع اين است كه شما چگونه و به چه شكلي فعاليت كنيد؟ اگر بيش از حد معمول فعاليت كنيد، سلامت شما به خطرخواهد افتاد، يك سطح متوسطي از فعاليت را براي افراد پيشنهاد مي كنند، واين سطح را وابسته به آمادگي و شرايط بدني افراد مي دانند. برك و همكاران همچنين معتقدند كه هيچ كس نمي تواند سطح بسيار مطلوب فعاليت را براي بهبود سيستم ايمني تعيين نمايد( برك، 1991). تيتز معتقد است كه عوامل زيادي در ارتباط با عفونتهاي ناشي از تمرين درگير مي باشند او در مطالعه اي كه روي 230 دونده ماراتن انجام داد، ارتباط احتمالي بين دوماراتن و وجود عفونتهاي بخش فوقاني دستگاه تنفس را مشخص نمود بسياري از مردم كه مبتلا به آنفولانزا هستند به فعاليت ادامه مي دهند و اين، خطر بزرگي را مي تواند متوجه سيستم ايمني بنمايد، احتمال يك مرگ ناگهاني(تيتز، 1990). برك با مطالعه بر روي دو گروه از دوندگان ماراتن به كاهش و نقصان در سسيتم ايمني آنها پي برد در نهايت وي تمرين بيش از حد را نگران كننده مي داند ( برك، 1991). فرانک و همكاران تغييرات پروتئين هاي سرم را در جريان تمرينات تا سرحد خستگي مفرط و مسابقات مورد بررسي قرار دادند و به اين نتيجه رسيدند كه دستگاه ايمني نيز به اندازه دستگاه هاي ديگر مي تواند با فعاليت هاي بدني سازگار شود (فرانک وهمكاران، 1991). تعداد زيادي از محققان عنوان كرده اند، اگر چه شركت منظم در فعاليت ملايم وسبك يك تأثير مثبت روي سيستم ايمني دارد، در عوض تمرين شديد و سطح بالاي رقابت ورزشي ممكن است باعث سركوب عملكرد سيستم ايمني و افزايش آمادگي به عفونتها شود (مكينون، 1999. فرانك، 1991). عملكرد سيستم ايمني درطول مدت تمرين متوسط وشديد افزايش مي يابد و حفظ تمرين شديد و طولاني مدت مي تواند با سركوب سيستم ايمني همراه باشد(فرانك،1991). سيستم ايمني فقط به دنبال تمرين شديد مي تواند سبب نقص يا كمبود گردد (برنر وشفارد،1994). تمرينات ورزشي و انجام ورزشهاي برخوردي، اجزاء مختلف سيستم ايمني ذاتي و اكتسابي را تغيير مي دهد كه به صورت بالقوه سبب افزايش يا بالا رفتن استعداد ورزشكار در ابتلاء به بيماري عفوني مي شود (برنر،1994). تمرين ملايم و سبك عملكرد سيستم ايمني اكتسابي را توسعه مي دهد، اما ورزشكاراني كه تمرينات شديدي دارند، به ويژه در شرايطي كه پرتمريني با فشارهاي ناشي از رقابتهاي بين المللي تركيب شود ممكن است توانايي ايمونولوژي بدن را كاهش دهد. فعاليت شديد ورزشي و شركت در رقابتها، اجزاي مختلف سيستم ايمني ذاتي و اكتسابي فرد را تغيير مي دهد(مكينون،1999).شرط مقاومت در برابر عفونت به وضعيت كلي سلامت يك فرد همانند توانايي ايمونولوژيكي ذاتي و اكتسابي فرد بستگي دارد، فاكتورهاي ديگري كه روي استعداد ابتلاء به عفونت تاثير گذارند شامل: ميزان مصرف داروها و عفونت زايي ارگانيسم مي باشد(كلارك، 1984). از نتايج اطلاعات به دست آمده و مطالعات انجام شده مي توان چنين نتيجه گرفت كه: تمرين به سيستم ايمني كمك ميكند، در سيستم ايمني نسبت به فشار تمرين شديد سازگاري فيزيولوژيكي وجود دارد، پرتمريني علايم قابل اندازه گيري سندرمهاي نقص ايمني مثل افزايش آمادگي به عفونتها را در ورزشكاران نشان مي دهد(ليسن،1992.مكينون،1999). بسياري از مربيان و ورزشكاران متقاعد شده اند، ورزشكاري كه بيشترين حجم و شدت تمرين را انجام مي دهد بهترين عملكرد را خواهد داشت. ميزان سازگاري فرد با تمرينات محدود است و نمي توان بيش از ظرفيت بدن براي پيشرفت به آن فشار آورد. اگرچه حجم كاري كه در تمرينات انجام مي شود محرك مهمي براي دستيابي به آمادگي جسماني است، ولي اگر اين حجم كار بيش از حد باشد منجر به مشكلاتي از قبيل خستگي مزمن، بيماري سندرم بيش تمريني يا كاهش عملكرد مي شود. كوشش در اجراي تمرينات زياد با شدت بالا مي تواند اثرات منفي بر سازگاري بدن داشته باشد. انرژي مورد نياز در تمريناتي با شدت بالا بر سيستم گليكوليتيك فشار بيشتري وارد مي كند و باعث مي شود گليكوژن عضله به سرعت تخليه شود. اگر از چنين تمريناتي زياد انجام شود، به طور مثال هر روز، عضلات مي توانند دچار تخليه مزمن ذخاير انرژي خود شوند و شخص ممكن است علايم خستگي مزمن و يا بيش تمريني را از خود نشان دهد. بسياري از ورزشكاران با تمرين كردن باعث آزار خود مي شوند. برخي از ورزشكاران سعي مي كنند بيشتر از تحمل جسماني خود فعاليت كنند، اين پديده بيش تمريني ناميده مي شود. زماني كه اين امر اتفاق مي افتد، فشار ناشي از تمرين بيش از حد(تمريني كه در آن حجم تمرين، شدت تمرين ويا هر دو به سرعت و بدون پيشرفت مناسب افزايش يابد) مي تواند از توانايي بدن براي برگشت به حالت اوليه و يا سازگاري فراتر رود و در نتيجه باعث كاتابوليسم واز بين رفتن عضلات شود تا آنابوليسم و ساختن آنها(معيني و همكاران،1382). فعاليت بدني وگلبولهاي سفيد- تعداد گلبولهاي سفيد خون در طول تمرين کردن به تدريج افزايش مي يابد (ويلمور و کاستيل، 1988). تمرينات ورزشي به طور مستقيم و غير مستقيم، عملكرد و توزيع سلولهاي سفيد گردش خون را تحت تاثير قرار مي دهند. اكثر محققان معتقدند كه تمرين هاي سبك موجب افزايش كوتاه مدت فعاليت گلبولهاي سفيد مي شود در حالي كهتمرين هاي شديد فعاليت گلبولهاي سفيد را تضعيف مي كند(پين،1994). در تحقيقي كه در مقايسه با حالت استراحت گالن انجام داد تعداد لكوسيت ها به مدت 40ساعت در مردان ورزشكار نخبه بعد از120 كيلومتر راهپيمايي كمتر بود(گالن،1987). زردي در تحقيقي نشان داد كه فعاليت آمادگي جسماني هشت هفته اي باعث كاهش معني داري در تعداد گلبولهاي سفيد خون گرديده است(زردي،1379 ). جلسات تمريني شديد و كوتاه مدت(بيش از 10 ثانيه تا نيم ساعت)در ورزشهايي مانند دوي سرعت و ژيمناستيك،تحمل تمرين شديد بيش از يك ساعت مثل مسابقه دوي ماراتن و يا تمرين شديد تناوبي مثل فوتبال همه مي توانند لكوسيتوز سريع را در شركت كنندگان اعمال نمايد(مك كارتي،1988). چنانچه حجم و شدت تمرينها زياد باشد و دوره بازيافت كافي نباشد(بيش تمريني)ممكن است باعث كاهش گلبولهاي سفيد شود وعملكرد آنها را تحت تأثير قرار دهد(نيمن،1990. توني،1992). فشار حاصل از ورزش با کاهش اثر گلبولهاي سفيد خون و ديگر سلول هاي ايمني بر سيستم ايمني اثر مي کند، در نتيجه، معيوب شدن توانايي التيام بخشي و کاهش عملکرد دفاعي بدن عليه عفونت است که توانايي اجراي تمرين و مسابقه را کاهش مي دهد (خواجوي، 1382) فعاليت بدني و لنفوسيت-بعد از يك جلسه تمرين خسته كننده سيستم ايمني به طور موقت تحت تأثير قرار مي گيرد و اين مورد با تغييرات چشمگير در تعداد و ظرفيت عملكردي لنفوسيتها همراه است اين تغييرات كه چندين ساعت طول مي كشد در ورزشكاران و افراد غير ورزشكار ديده شده است، ظاهراً اثرهاي مشابهي در هر بار تمرين سخت و طولاني پيش مي آيد(ليند،1987.گرالد،1991). كين و شاگردانش ميزان كم لنفوسيتها را در زمان استراحت در دوچرخه سواران مرد مشاهده كردند(كين و شاگردانش،1995) فعاليت بدني و مونو سيت-تعداد مونوسيتهاي دوندگان پس از يك دوره تمرين هوازي دويدن افزايش معني داري يافت(تيدبال،1995). در ميزان مونوسيتهاي شناگراني كه تمرين هاي سخت و فزاينده انجام مي دادند تغيير معني داري مشاهده نشده است(مكينون، 1992). فعاليت بدني ونوتروفيل-تعداد نوتروفيلها در هنگام و بلافاصله پس از شش دقيقه پارو زدن شديد افزايش مي يابد ولي 2 ساعت پس از فعاليت به سطوح اوليه استراحت بر ميگردد(مك كارتي،1992). غلظت نوتروفيلها در طول و بعد از فعاليت بدني افزايش مي يابد (نيمن،1992 ). عملكرد نوتروفيلها در مدت يك دوره تمرين با شدت كم در ورزشكاران هيچ تغييري ندارد اما در تمرين با شدت بالا كاهش مي يابد(باج،1994). تعداد نوتروفيل ها در مدت يك دوره تمرين با شدت كم در ورزشكاران تغييري ندارد اما در تمرين با شدت بالا كاهش دارد (باج،1994). تعداد نوتروفيل ها در هنگام و پس از انجام کليه فعاليتهاي بدني افزايش مي يابد. ولي تداوم و پايداري اين تغييرات با شدت و مدت فعاليت ارتباط دارد. ميزان تراکم نوتروفيل ها در هنگام و پس از ورزش بستگي به نوع، شدت و مدت فعاليت دارد ( شک، 1995، اسپورت مديسين، 1993. بوراي، 1995 ). تعداد نوتروفيل ها در مردان با آمادگي جسماني متفاوت بلافاصله پس از آزمون نوار گردان تا رسيدن به سر حد خستگي، حدود 30 درصد افزايش مي يابد ولي يک ساعت پس از فعاليت به سطوح پيش از فعاليت بر مي گردد ( دوستر، 1988 ). فعاليت بدني وانوزينو فيل- سه ساعت دويدن استقامتي با ا ئوزينوپني(كاهش ياخته هايائوزينوفيل در خون ) در طي مرحله ريكاوري مرتبط مي باشد، ائوزينوفيلها در ساعت 21 مرحله ريكاوري به حد نرمال باز نگشتند(نيمن،1992). هشت هفته فعاليت آمادگي جسماني باعث كاهش در تعداد ائوزينوفيلهاي خون ورزشكاران ميشود(زردي،1379). ائوزينوفيلهاي خون ورزشكاران در مرحله فعاليت و بعد از فعاليت بيشتر از غير ورزشكاران مي باشد ولي اين اختلاف از نظر آماري معني دار نمي باشد(مليجي،1378). فعاليت بدني وسيستم ايمني-شركت منظم در فعاليتهاي بدني منظم وسبك باعث افزايش اثربخشي در سيستم ايمني مي گردد اما انجام تمرينهاي خيلي شديد و رقابتهاي سطح بالا ورزشي، ممكن است باعث سركوب سيستم ايمني و افزايش آمادگي به عفونتها گردد(برنر،1994). تحقيقات بيشماري نشان داده اند كه وهله هاي كوتاه وشديد تمرين مي تواند به طور زودگذر به پاسخهاي ايمني بدن آسيب برساند. ادامه تمرينات سنگين مي تواند سركوب ايمني را تقويت كند (براهمي،1985). وقوع بيماري پس از يك وهله فعاليت بيش از حد افزايش مي يابد زماني كه سيستم ايمني سركوب مي شود،ميزان لنفوسيتها و پادتنها به طور غير طبيعي كاهش مي يابد، در چنين شرايطي احتمال ابتلاء به بيماري افزايش مي يابد همچنين تمرين شديد در هنگام بيماري ممكن است توانائي فرد را براي مقابله با عفونت كاهش دهد و مشكلات پيچيده تري را به وجود آورد (معيني و همكاران،1382). تيتز با مطالعه اي که روي دوندگان انجام داد، ارتباط احتمالي بين دو ماراتون و وجود عفونت در مجاري فوقاني دستگاه تنفس را مشخص نمود (تيتز، 1990). بيش تمريني- يك برنامه تمريني شديد و سخت كه زمان كافي براي بازگشت به حالت اوليه را فراهم نكند، ممكن است باعث شود كه ورزشكار با سندرم بيش تمريني( SOT ) مواجه شود و شاخص هاي اين سندرم كاهش عملكرد و افزايش شيوع عفونتها ست، در كنار ورزشهاي ديگر اين سندرم در دوندگان، دوچرخه سواران، شناگران، اسكي بازان و قايقرانان مشاهده شده است(نيوشلم و همكاران،1990). بيشتر علائمي را كه در نتيجه بيش تمريني ايجاد مي شود مجموعاٌ (سندرم بيش تمريني ) مي نامند و فقط بعد از اختلال در عملكرد فرد مشخص مي شود. عوامل فيزيولوژيكي كه باعث ايجاد اثرات مخرب بيش تمريني ميشود به طور كامل شناخته نشده است ولي به هر حال، بسياري از پاسخهاي غير طبيعي گزارش شده، اين موضوع را مطرح مي كند كه بيش تمريني با تغييرات در دستگاههاي عصبي هورموني و ايمني همراه است. اگرچه يك رابطه علت و معلولي بين اين تغييرات و علا ئم بيش تمريني مشاهده نشده است، ولي اين علا ئم اغلب مي توانند در تشخيص بيش تمريني مؤثر باشند (معيني و همکاران، 1382). بيش تمريني: بسياري از ورزشکاران با تمرين کردن باعث آزار خود مي شوند. برخي ورزشکاران سعي مي کنند بيشتر از تحمل جسماني خود کار کنند اين پديده بيش تمريني ناميده مي شود. ( معيني، 1382 ). بيش تمريني مترادف سندرم بيش تمريني بکار برده مي شود بيش تمريني از خفيف تا شديد درجه بندي مي شود شکل خفيف شامل درجه پايين علائم روانشناختي ( مثل، خشم، خستگي، از دست دادن اشتها، بي ميلي جنسي، مشکلات بي خوابي و خستگي عضلاني مي باشد. شکل شديد آن شامل افسردگي، بي خوابي دراز مدت، دردناکي دراز مدت عضله يا ادراک غير عادي حس مي باشد( لسين، 1992، کوتدايکس، 1998 ). گابريل و همکاران در تحقيقي به اين نتيجه دست يافتند که فشار خون در هنگام بيش تمريني افزايش مي يابد ( گابريل، 1995 ). دكتر نيوشلم كاهش در عملكرد، افسردگي خلقي و افزايش شيوع عفونتها را براي ورزشكاراني كه تمرينات شديد و سخت مي كنند به طوري كه فرصت كافي براي بازگشت به حالت اوليه به بدن خود نمي دهند را شاخص هاي مناسب تشخيص سندرم بيش تمريني مي داند(نيوشلم،1990). يكي از تغييرات فيزيولوژيكي كه به عنوان ابزاري جهت تشخيص سندرم بيش تمريني مورد استفاده قرار مي گيرد اكسيژن مصرفي مي باشد. همزمان با پيشرفت بيش تمريني در ورزشكاران غالباً از ميزان مهارت آنان كاسته مي شود.همزمان با كاهش كارآئي در حركت معمولاً اكسيژن مصرفي افزايش مي يابد، به اين دليل، اندازه گيري اكسيژن مصرفي در هنگام تمرينات به عنوان شاخصي جهت كاهش مهارت ورزشكار در هنگام بيش تمريني مورد استفاده قرار مي گيرد. تقريباً 10درصد ميزان اكسيژن مصرفي در هنگام بيش تمريني افزايش مي يابد (معيني و همكاران،1382). احساسات معقول ورزشكار يكي از موثق ترين شاخص ها براي پيش بيني حالت بيش تمرينيمي باشد علاوه بر اين، كاهش عملكرد، افزايش احساس خستگي، دردناکي عضله، تعداد لكوسيت مقياس بورگ، تعداد تفكيكي لكوسيتها(گلبولهاي سفيد خون) نيز شاخص خوبي براي اين موضوع مي باشد (آرجا،2001). در اوايل سال 1980ديك برون با انجام يك آزمايش سعي در شناسايي علائم هشدار دهنده بيش تمريني نمود وي از ورزشكاران خود درخواست نمود كه بعضي از موارد مشخص همچون وزن بدن در هنگام صبح، ضربان قلب صبحگاهي و مقدار خواب را دريادداشت هاي تمريني خود ثبت نمايند، وي به اين نتيجه رسيد كه اگر ضربان قلب صبحگاهي ورزشكار حداقل 10درصد بالاتر از حد معمول باشد و همچنين اگر وي 10درصد كمتر از حد معمول خوابيده باشد و يا اگر وزن بدن وي 3 درصد يا بيشتر كم شده باشد، بدن وي بعد از تمرين سخت روز قبل به طور كامل به حالت اوليه بازنگشته است، بنابراين به منظور سلامتي بيشتر، چنانچه در دو مورد از موارد فوق وضعيت غير عادي داشتيد، بايستي برنامه تمريني را قطع و استراحت كرد قبل از اينكه بيش تمريني روي دهد (خواجوي،1382). نيلسون و همكارانش پيشنهاد كردند كه ورزشكاران جوان بيشتر دچار علائم بيش تمريني سمپاتيك كه شامل: افزايش ضربان قلب استراحت، افزايش فشار خون، كاهش اشتها، كاهش توده بدني، اختلال در خواب، ناپايداري هيجاني و افزايش متابوليسم پايه مي شوند (نيلسون و همكاران،1981). وقتي که شناگران علائمي از بيش تمريني را نشان دادند، ضربان قلب و اکسيژن مصرفي آنها در طول تمرين کردن به طرز چشمگيري بالارفت. ( ويلمور و کاستيل 1991 )، به نظر رشال نيازي به انجام تست آزمايشگاهي علمي براي تشخيص حالت خستگي ورزشکاران وضعيت بيش تمريني نيست، اگر اجراي ورزشکار بدتر شود و حالات رواني منفي داشته باشد براي تشخيص کافي است. ( رشال، 1993 ). سيستم ايمني و بيش تمريني : سيستم ايمني بدن يک خط دفاعي در مقابل هجوم باکتريها، ويروسها و سلول هاي سرطاني فراهم مي سازد، و بدن داراي يک سيستم ويژه براي مبارزه با عوامل عفوني و سمي مختلف است. گویچه‌هاي سفيد به نقاط عفونت و التهاب شديد حمل شده و از اين راه يک دفاع سريع و قوي در برابر هر گونه عامل عفوني که ممکن است وجود داشته باشد ايجاد مي کند که ممکن است باعث بيماري شوند ( شادان،1375) يکي از پيامدهاي جدي بيش تمريني تاثير منفي آن بر سيستم ايمني بدن است چندين پژوهشگر گزارش کرده اند که تمرين بيش از حد، عمل طبيعي سيستم ايمني را تحت تاثير قرار مي دهد و بدن ورزشکار را که دچار بيش تمريني شده مستعد عفونت مي سازد و به نظر مي رسد که سندرم بيش تمريني با سرکوب عملکرد ايمني همراه است. اين موضوع ورزشکار را در خطر عفونت قرار مي دهد. ( آرجا 2001، مکينون 1989، مک کارتي 1988، نيوشلم 1990، برنر 1994، تيتز 1990 ). با توجه به تحقيقات صورت گرفته به نظر مي رسد ثبت ضربان قلب و اکسيژن مصرفي، بهترين شاخص براي پيش بيني سندرم بيش تمريني نسبت به يك و هله کار استاندارد است. افت عملکرد بي ميلي درتمرين، مقياس بورگ و تعداد تفکيکي لكوسيتها نيز جزو عوامل مهم تشخيص بيش تمريني مي باشد. ثبت ضربان قلب اطلاعات سريعي در اختيار مربي و ورزشکار قرار مي دهد چنين آزموني يک روش عيني براي کنترل تمرين است و مي تواند نشانه اي آگاهي دهنده از سندرم بيش تمريني فراهم مي سازد ( شارپ، 1984 ). ب) تحقيقات انجام گرفته در خصوص موضوع تحقيق. گالن در تحقيقي نشان داد كه در مقايسه با حالت استراحت تعداد لكوسيت ها به مدت 40ساعت درمردان ورزشكار نخبه بعداز 120 كيلو متر راهپيمايي كمتر بود (گالن،1987). ويلمور وكاستيل در تحقيقي برروي دوندگان به اين نتيجه رسيدند كه وقتي دوندگان علايمي از بيش تمريني را نشان دادند ضربان قلب واكسيژن مصرفي آنها به طرز چشمگيري بالا رفت و تعداد لوکوسیتها در طول تمرین کردن بتدریج افزایش یافت.( ويلمور وكاستيل، 1988) کوتداکس و شارپ گزارش کردند که بيش تمريني در ورزشکاران نخبه اصولاٌ طي فصل پيش از مسابقه آشکار مي شود. وقتي که حجم تمريني شديد انجام مي شود ( کوتداکس و شارپ، 1998 ). در تحقيقي كه توسط نيمن وهمكارانش تحت عنوان تأثير دو استقامتي طولاني بر پارامترهاي سيستم ايمني وعمل لنفوسيت در دوندگان ماراتن انجام دادند اندازه و مدت تغييرات در زير گروههاي لكوسيت،زيررده هاي لنفوست، تكثير فوري كورتيزول و كاتكولامينها در100 دونده ماراتن ارزيابي شده، 3 ساعت دويدن استقامتي باافزايش لكوسيت ها، گرانولوسيت ها، نوتروفيلها، مونوسيت ها، وائوزينوپني (كاهش ياخته هاي ائوزنيوفيل در خون ) در طي مرحله ريكاوري مرتبط مي باشد، همة اين پارامترها به غير از ائوزينو فيل ها، در ساعت 21 مرحله ريكاوري به حد نرمال بازگشتند. كل لنفوسيت ها در ساعت اول تمرين به مقدار 31% افزايش نشان دادند ودر ساعت 21 مرحله ريكاوري حدود 19% كاهش نشان دادند. افزايش كورتيزول بطور مثبت به افزايش در تعداد لكوسيت ها وتعداد گرانولوسيت ها وابسته است. نتايج تحقيقات فوق حدس مي زند كه خستگي تمرينات استقامتي در دوندگان ماراتن تا حد بالائي به اختلالات پارامترهاي سيستم ايمني مرتبط است كه اكثر اين اختلالات در ساعت21 ازمرحله ريكاوري به سطح نرمال باز مي گردند(نيمن، 1992). نيمن در تحقيقي ديگر نشان داد كه تغييرات در تعداد لكوسيت ها، لنفوسيت ها و زيررده هاي ويژه لنفوسيت هاي گردش خون در پاسخ به انواع مختلف ورزش برحسب مدت و شدت آن است. به دنبال 12 دقيقه تمرين با شدت بالا بر روي دستگاه تريدميل ويا دوچرخه كارسنج، آزمودنيها افزايش چشمگيري در تعداد لكوسيت ها ولنفوسيت ها كه نزديك به دو برابر اندازه اوليه بود تجربه كردند در حاليكه به دنبال 45 دقيقه پياده روي تند با 60 % ظرفيت هوازي افزايش خيلي كمتري در تعداد كل لكوسيت ها ولنفوسيت هاي گردش خون اتفاق افتاد. اين نتيجه نشانگر اين است كه شدت تمرين عامل مهمي براي دامنه شدت پاسخهاي ايمني است، اين افزايش به دنبال تمرين بيشينه، زودگذربوده و طي يك تا دو ساعت بعد، نزديك به سطح اوليه برمي گردند، اما براي تمرين با شدت بالا و طولاني تا 6ساعت ادامه پيدا مي كند (نيمن 1992). ريكن و ريدر و همكارانشان تحقيقي تحت عنوان تغييرات درزير رده هاي لنفوسيت بعد از تمرينات طولاني مدت انجام دادند كه نتايج تحقيقات نشان داد لنفوسيتهاي T بصورت مشخصي بعد از تمرين اول و دوم در مقايسه با قبل ازتمرينات در سطح پايين تري قرار داشتند سلولهايT كمك كننده بطور مشخصي بعد از اولين تمرين كاهش داشته اند در حالي كه T بازدارنده يا سايتوتوكسيك افزايش داشته اند، در مقايسه سلولهاي فوق بعد از دومين تمرين بدون تغيير باقي ماندند 24 ساعت بعد تمام تغييرات بطور كامل برگشت داشتند ( ريكن، ريدر، 1990). در يك مطالعه جي، پاسخهاي ايمني و افزايش تمرين در ورزشكاران نخبه را مورد بررسي قرار داد، در اين مطالعه در رابطه با اثرات تمرين شديد روي سيستم ايمني چنين گزارش شده است كه تمرين شديد ممكن است تعداد لنفوسيت ها و تكثير زير مجموعه هاي آنها در خون محيطي تغيير دهد و شايد عملكرد ايمني را سركوب نمايد با فعاليت بدني سبك اين تغييرات حاد تخفيف مي يابد در صورتيكه موفقيت يك ورزشكار مستلزم تحمل استرس هاي مزمن دوره هاي تمريني سنگين است كه ممكن است به آسيب ديدگي عملكرد لنفوسيت ها منجرشود (توني،1992). مكينون و همكارانش 200 شناگرنخبه را پس از6 ماه تمرين در آمادگي براي مسابقات جهاني 1991 مورد بررسي قراردادند، از تجزيه و تحليل نمونه هاي خوني چنين نتيجه گرفتند كه درميزان مونوسيت هاي شناگران كه تمرين هاي سخت و فزاينده انجام مي دادند تغيير معني داري مشاهده نشده است (مكنيون،1992). تمرين ملايم و سبك عملكرد سيستم ايمني اكتسابي را توسعه مي دهد اما ورزشكاراني كه تمرينات شديدي دارند، بويژه در شرايطي كه پر تمريني با فشارهاي ناشي از رقابتهاي بين المللي تركيب شود. ممكن است توانايي ايمونولوژيكي بدن را كاهش دهد (مكينون،1992) . فيليپ وهمكاران در مطالعه اي، استعداد ابتلاء به عفونت را در دوندگان ماراتن مورد بررسي قراردادند، نتيجه تحقيق آنها نشان داد كه، بعضي از شركت كنندگان در بازيهاي المپيك تابستاني 1988 و بازيهاي المپيك زمستاني 1992، به دليل ابتلاء به بيماريهاي عفوني قادر به انجام مسابقات نشدند، نتيجه اين بررسي موجب تقويت اين نظريه شد كه فعاليت هاي شديد ورزش مخصوصاً در صورت همراه بودن با استرسهاي روحي رواني مي تواند منجر به افزايش خطر ابتلا به عفونت در ورزشكاران گردد (فيليپ، 1993). رشال در 99% موارد حالات رواني وعملكرد ضعيف را براي تشخيص بيش تمريني كافي مي داند و هنگامی که ورزشکار به بیش تمرینی دچار می شود تعداد لوکوسیتهای خونش افزایش می یابد (رشال 1993). باج وهمكارانش مشاهده كردند كه عملكر نوتروفيل ها در مدت يك دوره تمرين با شدت كم در ورزشكاران تغييري نداشت اما در مدت تمرين با شدت بالا كاهش داشت (باج،1994). تيدبال در تحقيق نشان داد كه تعداد مونوسيت هاي دوندگان پس از يك دوره تمرين هوازي دويدن افزايش معني داري دارد (تيدبال،1995). كين وشاگردانش ميزان كم لنفوسيت ها را در حالت استراحت در دوچرخه سواران مرد مشاهده كردند (كين، 1995 ). گليسون وهمكارانش در مدت هفت ماه فصل تمرين شنا گران نخبه در تعداد كلي لنفوسيت ها، سلولهاي B وT تغييري مشاهده نكردند علاوه بر اين شمارش سلولي با آزمودنيهاي غير ورزشكار نيز تفاوت معني دار نداشت (گليسون،1995). بسياري از محققان عنوان كرده اند اگر چه شركت منظم در فعاليت ملايم وسبك يك تاثير مثبت روي سيستم ايمني دارد، در عوض تمرين خيلي شديد وسطح بالاي رقابت ورزشي ممكن است باعث سركوب عملكرد سيستم ايمني و افزايش آمادگي به عفونتها شود (مكينون، 1996). آرجا در تحقيقي به اين نتيجه رسيد که لکوسيت ها در مرحله بيش تمريني افزايش مي يابند و کاهش عملکرد، افزايش احساس خستگي و حالت منفي رواني ورزشکار براي تشخيص بيش تمريني کافي مي باشد ( آرجا، 2001 ). مقايسه تحقيقات نشان مي دهد كه محققين نتايج متفاوتي پيرامون رابطه فعاليت هاي ورزشي و سيستم ايمني بدن كسب كرده اند بصورتي كه بعضي از آنها عقيده دارند كه تمرينات شديد و طولاني مدت باعث اختلال سيستم ايمني بدن مي گردد احتمال ابتلا به بيماريهاي مختلف متعاقب اين تمرينات افزايش مي يابد، عده اي نيز عقيده داشتند كه اين تمرينات اثراث زود گذر و برگشت پذيري بر سيستم ايمني دارند، بعلاوه نتايج بعضي از اين تحقيقات رابطه معني داري را بين فعاليت هاي ورزشي و سيستم ايمني بدن نشان دادند. اكثر اين محققين عقيده دارند كه اختلالات بوجود آمده در سيستم ايمني بدن به عوامل متعددي بستگي دارد كه مي توان به شدت، مدت تمرينات وميزان آمادگي افراد اشاره نمود. بيشتر اين پژوهش ها توسط مكينون وهمكارانش (1999-1989) نيمن وهمكارانش (1992 –1989 ) توماسي و همكارانش (1982) سيمون وهمكارانش (1991) گليسون وهمكارانش (1995) ريكن وهمكارانش (1990) صورت گرفته است. اميرساسان تحقيقي تحت عنوان بررسي ايمني سلولي و ارزيابي زير رده هاي لنفوسيتي متعاقب يك فعاليت شديد هوازي در ورزشكاران مرد و مقايسه آن با غير ورزشكاران به نتايج ذيل دست يافت. - فعاليت در نظرگرفته شده بر ميزان لنفوسيتهاي Tكمك كننده و T سركوب كننده ورزشكاران تأثير معني داري نداشته است. - ميزان مونوسيت ها و لنفوسيت ها در ورزشكاران نسبت به غير ورزشكاران بالاتر مي باشد. - فعاليت شديد هوازي اين تحقيق برميزان لنفوسيتهاي B و ميزان كل لنفوسيت هاي خون ورزشكاران اثر معني داري داشته است. - ميزان لنفوسيتهاي B ورزشكاران نسبت به غير ورزشكاران تفاوت معني داري ندارد. - ميزان لنفوسيتهاي Tكمك كننده و T سركوب كننده در افراد ورزشكار نسبت به غيرورزشكاران بالاتر مي باشد (اميرساسان،1373). وادي در تحقيقي نشان داد كه ميزان فعاليتهاي لنفو سيتTو شاخص تحريك در اثر ورزش شديد و مستمر بطور قابل ملاحظه اي در قياس با افراد غير ورزشكار درسطح پائين تري قراردارد (وادي،1373). نتايج تحقيق تقسيمي نشان داده است كه بين ميانگين تعداد گلبولهاي قرمز و گلبولهاي سفيد، تعداد پلا كت ها، ميزان هموگلوبين، درصد هماتوكريت ورزشكاران و غير ورزشكاران شركت كننده دراين تحقيق اختلاف معني داري وجود داشته و مهم تر اين كه تفاوت معني داري در مدت زمان براي برگشت به ميزان اوليه آن نزد دو گروه وجود دارد (تقسيمي،1376). نتايج تحقيقات نشان مي دهد که ورود آنتي ژن در بدن، مستلزم دخالت برخي از سلولها مي باشد که مهمترين اين سلولها، لنفوسيتهاي T است که در پاسداري از هجوم عوامل بيماري زا و خارجي نقش مهمي به عهده دارند. ( دلاور، 1372 ). اگرچه شركت منظم در فعاليت ملايم و سبك يك تأثير مثبت روي سيستم ايمني دارد، در عوض تمرين خيلي شديد و سطح بالاي رقابت ورزشي ممكن است باعث سركوب سيستم ايمني و افزايش آمادگي به عفونت ها شود.(علي ياري،1376). نتايج تحقيق فرايي نشان مي دهد كه بلافاصله پس از تمرين شديد هوازي گلبولهاي سفيد خون افزايش مي يابند و بسيج مي شوند كه اين پديده از ديواره عروق، شش ها، مغز استخوان و گره هاي لنفاوي مي باشد افزايش جريان خون، فشار خون و افزايش سطح هورمون كورتيزول آزمودنيها، علل اصلي اين دما رژيناسيون مي باشد( فرايي،1377) بيژه در تحقيق خود نشان داده كه تمرينات سنگين و كوتاه مدت مي تواند اثرات تضعيف كنندگي موقت برسيستم ايمني داشته باشد كه در صورت تكرار دراز مدت احتمالاً باعث تضعيف سيستم ايمني نسبت به عوامل بيماري زا مي شود، چنين ورزشكاراني احتمالاً به بيماري هاي عفوني از حساسيت بيشتري نسبت به افراد غير ورزشكار خواهند شد (بيژه،1379). زردي درتحقيقي نشان داد كه فعاليت آمادگي جسماني 8 هفته اي باعث كاهش معني داري در سطح 5 درصد درتعداد گلبولهاي سفيد خون گرديده است، بدين صورت كه فعاليت باعث كاهش معني داري در تعداد لنفوسيت ها و مونوسيت هاي خون شده است (زردي، 1379 ). آقاعلي نژاد در تحقيقي تحت عنوان تأثير يك وهله فعاليت بدني تا سرحد واماندگي بر پاسخ هاي ايمني سلولي در مردان تمرين كرده به نتاج ذيل دست يافت. افزايش تعداد كل لكوست ها، نوترو فيل ها، لنفوسيت ها و كاهش مونوسيت ها بلافاصله پس از فعاليت بود. كه اين تغييرات در مورد تعداد كل لكوسيت ها و لنفوسيت ها معني دار بود. دو ساعت پس از فعاليت به طور معني داري كل لكوسيت ها و نوتروفيل ها به افزايش خود ادامه دادند و تعداد لنفوسيت ها تا زير سطوح پايه كاهش يافت. تعداد لنفوسيت ها دو ساعت پس از فعاليت به سطوح استراحت بازگشتند.يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه يك وهله فعاليت شديدتا سرحد واماندگي موجب تغيرات قابل توجهي در پاسخ هاي ايمني سلولي مي شود. كه احتمالاً با تغيرات ناشي از ورزش در ميزان ترشح كاتكولامين ها و كورتيزول در ارتباط است (آقا علي نژاد،1379). نتايج پژوهش ترتيبان نشان مي دهد كه ايمني سلولي وكورتيزول سرم كشتي گيران جوان تحت تأثير شدت تمرينات قرار مي گيرند و دستگاه ايمني با تضعيف و مهار روبرو مي شود (ترتيبان، 1380). يافته هاي تحقيق عسگري، سيستم ايمني را در طي دوره تمريناتي در حد متوسط، مصون از تغييرات زياد و كاركرد طبيعي خون نشان مي دهد (عسگري،1373). نتايج تحقيق مجتهدي نشان مي دهد كه بازيافت بلند مدت موجب بهبود و افزايش بيشتري نسبت به بازيافت كوتاه مدت برعملكرد هاي فيزيو لوژيكي و سیستم ایمنی شده است (مجتهدي، 1380). سلامي در تحقيقي روي شناگران با شگاهي نشان داد كه تمرينات متوسط تأثير بهتري روي سيتم ايمني بدن دارد.(سلامي،1380). خلاصه با نگاهي اجمالي به تحقيقات انجام يافته در داخل و خارج کشور به اين نکته پي مي بريم که تعداد لکوسيتها (گلبولهاي سفيد ) پس از فعالیت شدید افزایش می یابند و تعداد ائوزینوفیل ها کاهش می یابد و شاید باعث لکوسیتوز و ائوزینوپنی گردد که هردو مورد ذکر شده باعث تخریب سیستم ایمنی می گردد و سیستم ایمنی را ضعیف می کند و ممکن است با ورود ویروس در بدن ورزشکار ، ورزشکار دچار عفونت شدید و آنفولانزا شده مجاری فوقانی تنفسی این افراد دچار عفونت شدید شده در نتیجه ورزشکار فصل تمرینی یا مسابقه خود را از دست می دهد (لیند، 1978). بهترین تمرینات برای سیستم ایمنی از نوع متوسط بوده و برای سیستم ایمنی مفید است. -ادگينتون،دي. دبل يو. ادگرتون،وي.آر. بيولوژي فعاليت بدني، ترجمه،ح.نيكبخت (1382).چاپ دوم،تهران،انتشارات سمت،ص :216. -ادموند،آر.بورك. بازگشت به حالت اوليه مطلوب در، ورزش،ترجمه،ن. خواجوي(1382 ). انتشارات دنياي حركت، ص: 63. -امير ساسان، ر.( 1373). بررسي ايمني سلولي وارزيابي زير رده هاي لنفوسيتي متعاقب يك فعاليت شديدهوازي(90 درصد HR ) درورزشكاران مرد ومقايسه آن با غير ورزشكاران. يان نامه كارشناسي ارشدتربيت بدني، دانشگاه تهران، ص ص:79-78 -آقا سيد عبداله،س. (1373).بررسي سيستم ايمني سلولي در معتادان به مواد مخدر (قبل وبعد از باز پروري ).پايان نامه درجه دكترا، دانشگاه علوم پزشكي ايران ص :68. - آقاي علي نژاد،ح.(1379)مقايسه تأثير مصرف ويتامين Cو E تركيب ويتامينهاي C وE برپاسخ هاي ايمني سلولي وهومرال در مردان تمرين كرده پس از يك فعاليت بدني تا سرحد واماندگي.رساله دكترا تربيت بدني دانشگاه تربيت معلم تهران.ص:71. -بلانتي،ژ.اصول پايه ايمونولوژي،ترجمه ف.كاردان وهمكاران (1376).انتشارات چهره،ص:48. - بيژه،ن.(1379).بررسي اثرات فعاليت ورزشي اكسنتريك وكانستريك برفاكتورهاي ويژه سيستم ايمني زنان ورزشكار (فرضيه آسيب پذيري بافت عضله ).پايان نامه دكترا تربيت بدني،دانشگاه تربيت مدرس،ص ص:99-97. -تقسيمي،ج.(1376). بررسي عوامل هماتولوژيك خون ورزشكاران استقامتي ومقايسه آن با غير ورزشكاران، پايان نامه كارشناسي ارشد تربيت بدني، دانشگاه تهران، ص:67. -تداي. بوام گارتنر. آندرواس، ج. سنجش واندازه گيري در تربيت بدني(2)ترجمه، ح. سپاسي.(1376)، چاپ اول، انشارات سمت، ص:420-387. -ترتيبان،ب. موذني، م. قراخانلو، ر. ناظم، ف. (1380).اثر تمرينات كشتي در پيش وفصل مسابقه روي ايمني سلولي وكورتيزول سرم كشتي گيران جوان. چكيده مقالات سومين همايش بين المللي تربيت بدني وعلوم ورزشي، ص:46. -حسيني،ف وهمكاران. (1368 ).ايمونولوژي،انتشارات آستان قدس رضوي، ص : 37. -رويت،بروستوف. ايمونولوژي، ترجمه، ب. قاضي جهاني. (1377). انتشارات سماط، ص:37. -زردي، ن.(1379). هشت هفته برنامه‌ آمادگي جسماني بر تعداد گلبولهاي سفيدخون دانشجويان پسر رشته تربيت بدني، پايان نامه كارشناسي ارشد تربيت بدني، دانشگاه گيلان، ص:52. -سلامي،ف.(1380). مقايسه اثر سه روش بيش تمريني بر سيستم ايمني شناگران زن باشگاهي، مقاله تربيت بدني فصلنامه پژوهش در علوم ورزشي، پيش شماره 1، ص ص:60-50 -عسگري، ر. (1373)،بررسي اثر يك فعاليت شديد هوازي (90 درصدHR بيشينه ) برميزان IJG وسيستم بيگانه خواري در مردان ورزشكار،پايان نامه كارشناسي ارشد تربيت بدني، دانشگاه تهران،ص: 42. -علي ياري زنوز.ن. (1376).چكيده ايمونولوژي،موسسه فرهنگي انتشاراتي تيمور زاد، ص: 37. -فرايي،ك. 1377.تأثير يك جلسه فعاليت شديد هوازي برتعداد گلبولهاي سفيد خون دانشجويان پسر رشته تربيت بدني،پايان نامه كارشناسي ارشد تربيت بدني،دانشگاه گيلان،ص :47. -كوهن، ل.هاليدي،م. (1372).آمار درعلوم تربيتي وتربيت بدني، ترجمه،ع. دلاور،چاپ اول،انتشارات دانشگاه علامه طباطبايي،ص : 78. -گايتون،جان هال. فيزيو لوژي پزشكي (1).ترجمه،ف.شادان (1375). چاپ نهم،انتشارات چهر،ص ص : 652-647. -مك آردل،وكچ،ف،كچ. فيزيولوژي ورزشي (1) انرژي وتغذيه، ترجمه،خالدان.1. (1379). انتشارات سمت، ص ص:335-312. -مليجي،م، (1378).تاثير فعاليت بدني فزاينده تا سرحد خستگي روي تعداد لكوسيت ها وزير رده هاي آن وفعاليت بيگانه خواري نوترو فيل ها در كشتي گيران نخبه ومردان غير ورزشكار. پايان نامه كارشناسي ارشد تربيت بدني، دانشگاه تربيت معلم تهران،ص:67. -مجتهدي، حسين، خالدان، ا. گائيني، ع. كاشف، م.(1379). مقايسه واثرات دوبرنامه ورزنه تمرين ويژه با بازيافت هاي بلند مدت وكوتاه مدت بر برخي از عملكردهاي فيزيولوژيكي عضلات در دوقلوهاي همسان. كاربرد علوم در ورزش. چكيده مقالات.ص:101. -نورائي،م.(1366).كالبد شناسي وفيزيو لوژي براي پرستاران، چاپ دوازدهم،انتشارات چهر، ص ص:159-156. -وادي،خ.(1373) مقايسه ايمني سلولي دوندگان استقامتي و غير ورزشكاران، پايان كارشناسي ارشد تربيت بدني دانشگاه تربيت مدرس،ص: 71. - ويلمور، ج.كاستيل، د. فيزيولوژي ورزش وفعاليت بدني،ترجمه ض.معيني وهمكاران. (1382).تهران،مبتكران، جلد دوم، ص ص: 140-128. -Arja.2001.overtraining. the physican and sports medicine: over training http: www.phys sports med. Com/issues/2001/05/01/uusitalo.htm. -Baj ,Z. kantorski , g. Magewska ,E.1994. Immunological status of competitive cyclists before and after the traininj season. Int.j. sport Med 15:319-324. -Berk, L. S. Nieman, DC. youngberg,W. S. and et. aL. 1991. The effects of Long endurance running On natural killer cells marathoners. Sci.sports.Exercise.22:207-212. -Borg, G.1986.psychophysical studies of effort and exertion : some historical , theortical,and empirical aspects, in the perception of Exertion in physical work (eds Borg,G. and ottoson,o.) Macmillan. London. P p:3-14 table 10.2 the Borg to 20 rating of perceived exertion scale. -Brahmi,z. Thomas, j.E. Park,M. Dowdes Well,I.R.1985. The effect of acute exercise on natural killer cell activity of Trained and sedentary subjects. Journal of clinical Immunology. 5:321. -Brenner,I. K.M. sheck, P.N. and shephard, R.j. 1994. Infection in athletes. Sport Med. 17:86-107. -Bruce, R.A.F. kusumi.and D.Hosmer. 1973.Maximal oxygen intake and nomographic assessment of function aerobic impairment in cardiovascular disease. American heart journal. 85: 562-546. -Bury,T.B. and F. pirany.1995.Effeet of prolong exercise on neutrophil my eloproxidase secretion. Int.j.sport Med. 6:410-412. -Clarke,M.1984. the constructs steress and conping as a rationale for nursing activities. g. o. Advanced Nursing .9: 207 - 275. -Costill,D.L.Maglischo,E.and Richardson,A.1991.Hand book of sports medicine. Swimming. London:Black well publishing. -Dar –o validation report.british columbia department of hfatthe. june.1975. -Deuster,p.A.Curlate,A.M.cowan.M.L.And Finklman. F. D. 1988. Exercise induced changes in populations of pripheral blood manonuclear cells. Med.sci. sport Exe.20:276-280. -Feher,H.J. and et.al.1978. the in fluence of physical exercise on peritonial macrophage Function; histochernical and phagocytic studies.sport med/11:33-35 -Fitzgerald,L.1991. Over training increases the susceptibiliti to infiction. Int.j. of sport med/12:55-58. -Foster, C Jackson, A. S. Pollock, M. L. 1984. G eneralized equations for predicting functional capacity from tread mill performance. sport med/13:60-64 -Frank, L.R. Hat Faludy,z. peter konits, M.1991. sport or vosi szemle Hungarian review of sports. Med.(Bodapest). 32(2): 85-90. -Fry, A. C. Kramer, W. J.1997. Resistance exercise overtraining and overreaching. Neuro endo Crine Respones. http: //www. Geocities .Com / bony joes / overtraining. htm1. -Gabriel, H. urhausen, A. Isindermann , w. 1995. Blood hormones and markers of Training and overtraining. sports medicine , 20 : 255-260. -Galun, E. R. Burstein, E. Assia.1987.changes of white blood cell durinj prolonged exercise. International journal of sport Medicine. 8: 252-255. -Gleeson, M. Medonald, w. A.Gripps, A. w. 1995. the effect on immunity of long term intensive training in elite swimmers. Clinical and Exterimental Immunology. pp: 102-216. -Heat, G. w. Ford, E. s. craven, T. E. 1997. Exercise and the Indidence of upper Respiratory tract infection. Medicine and sciencein sports and Exercise.23:186-190. -Joki, E, 1977, the immunological status of athletes. J. Med. Sport. 17: 129 - 134. -Keen, p. Mecartly, D. A. passfield, L. 1995. Leucocytes counts during a mutli-stage cycle race-the mile race. British journal of sport Medicine. 29: 61-65. -Koutedakis, Y. and sharp , CC. 1998. seasonal variations of injery and overtraining in elite athletes. Clin. J. sportmes. C11: 18-22. -Liesen. h. uhlenbruck, g. 1992. sports immunology. sports. sci. reiview. 1:94-116. -Lined.F.1987. Runing and upper respiratory tract infection. Journal of sport science. 9:21-23. -Mac carthy, o. a. dalem , 1988. the leucocytosis of exercise: a reiview and model. Sports med. 5: 282-287 -Maccarthy, o. A.macdonald, I. A. and et. al. 1992. changes in the leucocyte count during and after brief intense exercise. Eur. j. AppL. physiol. 64: 518-522. -Mackinnon ,L.T.,1989,Exercise and natural killer cells. what is the relationship?, sport medicine. 7:141-149. -Makinnon,l.t.hooper,s.Gordon,R.1992, tress hormones in over trained swimmers. abstract, medicine and science in sports and exercise. 24: 264. -Mackinnon,L.T. 1992, Exercise and immunology. Human kinetic books. Champaing. P P. 1-113. -Mackinnon,l.t.1997.effects of overreaching and overtraining on immune function. in kreider. R. B. fry. A. C. O. overtraining in sport human kinetics book.pp:219-241 -Mackinnin ,l. t. 1999. advences in exercise immunology. human kinetics publisher.6:155-159 -Newsholme, E. A. and parry, m. billings. 1990. properties of Glutamine releas from muscle and its importance for the immune system. journal of parenteral. 14: 635- 675. -Nieman, d. c. and et.al.1992. Effects of brief, heavy exertion on circulating,lymphocyte,subpopulations.j.med.sci.in.sport.and exercise.pp: 1345-1399. -Nieman, D.C. Johnssen, L .M. 1990. Infectious Marathon. journal Of Sport Medicinand Physical Fitness. 30: 316-328 -Nieman,d.c.berk,l.s.and et.al.1989. Effects of long endurance running on immune system parameteres and lymphocyte funtion in experienced marathoners.int.j.sport.med. 10(5):317:323. -Nilson.k. schoene. r. b. robertson, h. t. escourrov. p. and, smith. n. j. 1981. the effect of iron epletiont on exercise inuced lactate production subject. medicine and science in sport and exercise. 13: 29. -Seymone-D. nomographic assessment of function aerobic impairment in cardiovascular disease. American Heart journal. 85: 546-562. -Peters. e. m. batman. e. d. 1983. respiratori tract infection. south african medical journal. 64: 582-584. -Phillip. b. sparling. david. c. nieman. and patrie. connor. o. 1993. selected scientific aspects of marathon racing and update fluidre placement. immune funtion. psychological factors and the gender diffrence. sport and med.15(2):216-132 -Pyne. D. B. 1994. Regulation of neutrophil funetion during exercise .sport african medical journal. 94:582-584. -Ricken. k. h. rider. t. and et al. 1990. changes in lymphocyte sub populations after prolonged exercise. int. g. sport. med. 11(2): 132-135. Koutedakis Sharp, 1995. Seasonal variations of injury and overtraining in elite athletes. Clin J sport med.(1) : 18-21. -Sharp, r. l. vitelli, c. a. costill, d. l. and thomas, r. 1984. comparison between blood lactate and heart rate profiles during aseason of competitive swime training. Journal of swimm ing research. 1: 17-20. -Shek. P. N. sabiston, b. h. buguet, a . and radomsk, m. w. 1995. strenuous exercise and immunological changes: amultiple – time - point analysis of leucocyte subsets, cd4/cd8 ratio, immuneglobulin production and NK cell response.int.j. sport.med.16:466-474. -Shephard,r.j.verde,t.j.tomas,s.g.shek,p.n.1991.physical activity and immune seystem.canadian.j.sports.16:163-185. -The physican and sports medicine,1993:vo:2(1).pp:125-133. -Tidball,j.g.1995.in flammatory cell response to acute muscle injury. medicine and science in sports and exercise.27:1022-1032. -Tietz, n. ed. 1990. clinical guide to laboratory testes. 2 end ed. philadelphia, w. b. sunders. co. -Tomasi,t.b.tyrudeau.f.b.czerwinski,o.erredye,s.1982.immune parameters in athletes before and after strenuous exereise.j.of.clinical immunology.2:173-178. -Tony,j.verde,scottg.thomas.robert,w.moore.pang shek.and roy,j.shephard.1992.immune responses and increased training the elite athlets. J.of apple.physiology.73:1494-1499. -Wilmore, J. H. Costill, D. L. 1988. Training for sport and activity. CCChapter 11. Dubuque , I A: Wmc. Brown. http. // www-rohan/ sdsu/edu/dep/Coachsci / Csa/vol 13 / Wilmore 1. htm. -Rushall Thoughts. 1993. Testing for over traininig. http : //www-rohan.sdsu. Edu/dep/Coac hsci / Csa/vol 13/ rushall 5 htm.